α

==► Νίκος Γκάτσος 1911 – 1992  ==► ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ του Γιώργου Φαρσακίδη  ==► ΦΕΓΓΑΡΙ ΜΑΓΙΑ ΜΟΥ'ΚΑΝΕΣ (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ)   ==► «Τάγμα Σκαπανέων»: Ποίημα του Γιώργου Ζιόβα, 74 χρόνια μετά…  ==► 12 ΜΑΪΟΥ 1930 – ΙΔΡΥΣΗ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ  ==► Η Μάχη του Βαλτετσίου  ==► Βαγγέλης Περπινιάδης 1927 – 2003  ==► Λίλη Παπαγιάννη  ==► Αγγλογαλλική Κατοχή: Οι Μ.Δυνάμεις τιμωρούν την Ελλάδα για τις εξεγέρσεις σε Μακεδονία, Θράκη και Ήπειρο  ==► Κάθριν Χέμπορν: Η star που κέρδισε τέσσερα Όσκαρ και δεν παρέλαβε ποτέ κανένα  ==► Μια μέρα.....  ==► Στράτος Διονυσίου 1935 – 1990  ==► Μπομπ Μάρλεϊ 1945 – 1981  ==► H τελευταία συναυλία του Μάρλεϊ  ==► Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.  ==► Η παιδεία των γυναικών στην αρχαία Ελλάδα....  ==► ΤΟ ΕΣΩΡΟΥΧΟ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ...  ==► Η ιστορία της μίνι φούστας  ==► Η «άγρια» μόδα της δεκαετίας του 1920 και τα υπέροχα flapper girls   ==► Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΖΥ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ....ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΤΗΝ ΜΙΝΙ ΦΟΥΣΤΑ.....«Ε, ρε, πού είσαι, Πάγκαλε!»  ==► Πεθαίνοντας από την πείνα: Ο κατοχικός λιμός της Αθήνας   ==► Ο χρονικογράφος των δύσκολων καιρών   ==► Η απεργία στην «Πούλμαν»  ==► ΤΟ ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ (ΣΤ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ)  ==► Όταν ο Α.Γεωργιάδης ούρλιαζε το αγαπημένο σύνθημα των νεοναζιστών σε όλο τον κόσμο σε εκδήλωση του ΛΑΟΣ    By The best widgets

Translate

02:08:53 PM

12/05/2025

29.12.23

Το παράθυρο της Φωτεινής Μπούση

Η Φωτεινή Μπούση έξω από τη Γρανάδα. Τη φωτογραφία είχε τραβήξει ο Νίκος Αλμπανόπουλος για τις ανάγκες
εικονογράφησης της συνέντευξής της στο περιοδικό Μικρόπολις
Υπήρξε μια εποχή στα Γιάννενα που ήθελε σκέψη για να διαλέξεις κινηματογράφο και ταινία. Η προσφορά ήταν Παλλάδιο, Ορφέας, Μπίτα, Γρανάδα και τρεις διαφορετικές λέσχες που πρόβαλλαν σε ΕΗΜ και Καμπέρειο τέσσερις μέρες την εβδομάδα! Λειτουργούσε και το Τιτάνια λίγο πιο κάτω με ερωτικές (soft, νομίζω), καράτε και Β movies τρόμου και δράσης, αλλά δεν ήταν της προτίμησής μας. 

Κυκλοφορούσα τότε με ένα ριγέ μπλοκάκι όπου κρατούσα τις ταινίες που έβλεπα, έβαζα αστεράκια (ένα ως πέντε) και έγραφα δυο λόγια για κάθε μια. Έτσι ξέρω: Το 83-84 είδα εβδομήντα τρεις ταινίες συνολικά, το 84-85 σαράντα οχτώ (που σήμαινε περισσότερα βράδια σε σπίτια φίλων). Ο «Γάμος της Μαρίας Μπράουν» πέντε αστεράκια, η «Χρυσή λίμνη» με τον Χένρι και την Τζέιν Φόντα ένα, οι υπόλοιπες εκεί ανάμεσα.

Το Παλλάδιο έκλεισε πρώτο, αλλά αντικαταστάθηκε (αριθμητικά) από το Πολυθέαμα. Σιγά σιγά όμως, στο δεύτερο μέρος της δεκαετίας του ’90 έκλεισαν και οι υπόλοιποι, ο ένας μετά τον άλλο. Τα κινηματογραφικά Γιάννενα μεταφέρθηκαν σε έναν και μόνον «πολυχώρο», στον παραλίμνιο. Αυτός ήρθε μετά την εποχή μου, δεν τον έχω ζήσει για να τον σχολιάσω θετικά ή αρνητικά. Μου κάνει όμως εντύπωση να πρέπει να πας (μάλλον) με αυτοκίνητο για να δεις σινεμά, κάπου μακριά, εκτός του κέντρου της πόλης. Λος Άντζελες;

Από την άλλη, αυτή είναι η αγορά. Οι κινηματογράφοι δεν θα διατηρηθούν με νοσταλγικά άρθρα ή επειδή είναι χώροι τέχνης και κοινωνικής συνάντησης ταυτόχρονα, αλλά με τα έσοδα από εισιτήρια. Όταν ο κόσμος δεν πηγαίνει και το ενοίκιο από μια άλλη δραστηριότητα συμφέρει περισσότερο, θα κλείσουν. Έτσι απλά.

Στο 7ο τεύχους του περιοδικού Μικρόπολις (Ιανουάριος 1998…) δημοσιεύσαμε μια συνέντευξη της ιδιοκτήτριας του Γρανάδα, με τίτλο «Η θέα από το παράθυρο της Φωτεινής Μπούση». Παράθυρο, εννοούσαμε του ταμείου που έκοβε τα εισιτήρια. «Πώς είναι ο κόσμος πίσω από αυτό το παράθυρο;» ήταν η πρώτη μας ερώτηση. «Χμ… Με βάζετε σε σκέψεις. Ο κόσμος πάει και έρχεται τριάντα χρόνια τώρα στη Γρανάδα. Κόσμος νέος και παλιός. Κόσμος που χάνεται. Όλα αυτά πίσω από ένα παράθυρο τα αναπολείς και βλέπεις το νόημα της ζωής. Είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις όταν κάθεσαι σε ένα ταμείο (…) Το 1958, ετών 22, ξεκίνησα με τον κινηματογράφο Δωδώνη στην Αβέρωφ, εκεί που σήμερα είναι η Εθνική Τράπεζα. Ήταν ο στρατιωτικός κινηματογράφος, για την ψυχαγωγία των στρατιωτών δηλαδή. Βγήκε δημοπρασία, τον πήρα για μια πενταετία και τον διαμόρφωσα με δικές μου δαπάνες (…) Άφησε εποχή. Να φανταστείτε ότι όταν κάποτε παιζόταν ένα έργο με την Ναργκίς, επί τρεις μέρες είχε κλείσει η Αβέρωφ (…) η Γρανάδα άνοιξε αργότερα, το 1968».

Και κατέληγε η συνέντευξη που είχαμε κάνει με τον Φιλήμονα Καραμήτσο: «Θυμάμαι πως περπατούσα στο δρόμο κι άκουγα η Γρανάδα… η Κυρία Γρανάδα… Όχι η κα Μπούση»! Σήμερα η κα Γρανάδα είναι συνταξιούχος – ελπίζω καλά στην υγεία της. Αναρωτιέμαι τι βλέπει από το παράθυρο του σπιτιού της και πώς τη φωνάζουν στο δρόμο.

 πηγη agon.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αγαπητοί αναγνώστες. Το blog δημοσιεύει άρθρα από διάφορες πήγες. Δεν φέρει καμιά ευθύνη για όσους τα υπογράφουν. Πιστεύουμε πως με αυτόν τον τρόπο συμβάλουμε στον διάλογο που πρέπει να υπάρξει στους κόλπους της αριστεράς. Το Ιστολογιο δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε σημαίνει ότι συμφωνεί με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το ιστολόγιό μας, ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς χώρους.