Είναι κάτι βράδια που μόνον
ένας στεναγμός μας χωρίζει
απ΄το λόφο σα μεγάλη ευτυχία
περοπλανήσεις στη νύχτα
περοπλανήσεις στη νύχτα
κι οι γρίλιες απ΄όπου μισοείδαμε
το εσώρουχο μιας γυναίκας
που κοιμόταν
κι άξαφνα στη στροφή του δρόμου
κι άξαφνα στη στροφή του δρόμου
η θλίψη ενός φανοστάτη
μας πλημμύριζε με δάκρυα.
Κανείς δε μας περίμενε
όταν γυρίσαμε
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου