Οι προσωπικές μας σχέσεις τελειώνουν
κομματιάζονται όταν πλέον δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής με τον
άνθρωπό μας, όταν δεν αντέχουμε ούτε να συμβιώσουμε αλλά ούτε και να
αναλογιστούμε την "χαμένη" μας διαδρομή.
Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν το τέλος μιας διαδρομής μπορεί να υπάρξει και στην δική μας επικοινωνία μέσω διαδικτύου που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί εύκολα πως η ευκαιριακή μας σχέση έγινε μια συνήθεια και το "βάρος" αυτής οδηγεί όλους όσους συμμετέχουμε στην παρακολούθηση αυτού εδώ του ιστολογίου σε προβληματισμό.
Η δική μας σχέση είναι δυνατότερη από πολλές προσωπικές που η καθημερινή φθορά τις έχει καταστήσει ανούσιες και τυραννικές.
Εδώ ο πνευματικός θάνατος οδηγεί σε δυστυχία όσους δεν αντιλαμβάνονται πως η ελευθερία του ατόμου είναι μονόδρομος για την ευτυχία του.
Η δική μας σχέση βασίζεται σε αυτή την ελευθερία και για αυτό με στεναχώρησε ιδιαίτερα το γεγονός πως η δική μας απουσία από τις 16 του περασμένου μηνός δεν ανησύχησε παρά ελάχιστους.
Ο δικός μας ξαφνικός αλλά πρόσκαιρος "θάνατος" αντιμετωπίστηκε ή με αδιαφορία ή με ικανοποίηση ,πάντως όχι με αγωνία για το τι πραγματικά συνέβη και μια ανεξάρτητη και αδέσμευτη πηγή ενημέρωσης έπαψε να δημοσιοποιεί μια ΑΠΟΨΗ διαφορετική από τον συμφερτό των συμβατικών ΜΜΕ.
Τις μέρες αυτές και καθώς κορυφώνεται το ελληνικό δράμα ΟΛΟΙ μας έχουμε ευθύνες για το μέλλον αυτής της Χώρας.
Η δική μας επιλογή είναι αυτή που θα κρίνει εάν θα συνεχίσουμε να ζούμε ως δούλοι των διεθνών τοκογλύφων ή θα αποκτήσουμε και πάλι την ανεξαρτησία μας.
Σε αυτό τον αγώνα δεν θα πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ρίψασπις , ούτε ένας Ελεύθερος Άνθρωπος που να μην εκφέρει την δική του άποψη για το μέλλον αυτής της Πατρίδας.
Όσοι μένουν σε αυτή την Χώρα και την επέλεξαν για τόπο διαμονής έχουν την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να απαντήσουν σε τι κοινωνία θέλουν να ζήσουν.
Το ξήλωμα κάθε εργασιακού ή άλλου δικαιώματος δεν είναι κάτι ξένο προς εμάς. Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις , η υψηλή ανεργία , η ηθική κατάπτωση της κοινωνία και ό,τι βιώνουμε οι περισσότεροι δεν είναι ΑΠΟΦΑΣΗ για τους άλλους.
Είναι η ίδια μας η ΖΩΗ , είναι το μέλλον των παιδιών μας είναι το ΑΥΡΙΟ που θα βρούμε μπροστά μας δεν είναι αστείο ούτε κάτι το παροδικό.
Το Ενημέρωση Χωρίς Όρια δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτή την μεγάλη μάχη που δίνεται.
Τα ΜΜΕ της πατρίδας μας δυστυχώς εξακολουθούν να εξυπηρετούν στην πλειοψηφία τους επιχειρηματικά συμφέροντα αλλότρια προς την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Για το λόγο αυτό η ΑΠΑΞΙΑ τους πρέπει να είναι ΑΠΟΛΥΤΗ όσο εξακολουθούν και βάζουν σε πρώτη μοίρα τις απαιτήσεις των δανειστών μας, οι οποίες είναι πασιφανές πλέον πως δεν έχουν κανένα ΗΘΙΚΟ έρεισμα.
Δεν είναι δυνατόν να πεθαίνουν άνθρωποι από ασιτία στην Ελλάδα, και δεν είναι λογικό να περνάμε εμείς ανθρωπιστική κρίση για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι ελάχιστοι που βλέπουν την δική μας δυστυχία και απόγνωση ως ευκαιρία για νέα κέρδη!!!!
Η Αστική μας Δημοκρατία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης εάν δεν προστατεύει τα δικαιώματα των πολλών αλλά μονίμως τους γεμίζει μόνο με υποχρεώσεις και ευθύνες που δεν έχουν.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη σε βαθύτατη παρακμή και σήψη τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να διαδραματίσει τον θεσμικό της ρόλο.
Όταν οι ελάχιστοι πιστεύουν πως απονέμεται αμερόληπτα προς πάσα κατεύθυνση είναι λογικό πως η πολιτική ηγεσία έχει ΧΡΕΟΣ να ξηλώσει κάθε βρώμικο παρακλάδι της , που μολύνει το περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων πολιτών.
Όρθιοι στις επάλξεις του αγώνα για πλήρη κάθαρση του δημόσιου βίου έχουμε υποστεί διώξεις για αυτή μας την δραστηριότητα.
Βλέπετε η ανεξάρτητη και αδέσμευτη δημοσιογραφία σύρεται στα δικαστήρια και στιγματίζεται την ώρα που επιβραβεύεται αυτή η άθλια δημοσιογραφία που διαπλέκεται με πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Χρέος κάθε ενεργού πολίτη είναι να ελέγχει αυτόν που ισχυρίζεται πως του παρέχει πληροφόρηση εάν θέλει να είναι πράγματι ενημερωμένος.
Βλέπετε σε περιόδους οικονομικής κρίσης διαβρώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό ένας κλάδος εργαζομένων (δημοσιογράφοι) που έχουν καθήκον να υπερασπίζονται την αλήθεια και όχι να την αποκρύπτουν.
Άλλωστε η δημοσιοποίηση δεν είναι μόνο αρχή της δικαιοσύνης αλλά και βασική προϋπόθεση Δημοκρατίας.
Γι' αυτό λίγο πριν βρεθεί ένας νέος Παπαδόπουλος ας αναλογιστούμε ΟΛΟΙ μας τις δικές μας ευθύνες.
Γιατί πολύ απλά η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται και αυτό την ξεχωρίζει από τα άλλα αυταρχικά καθεστώτα.
Όσοι απαξιώνουν και αρνούνται την προσφυγή στην ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού σίγουρα δεν είναι ικανοί για να κυβερνήσουν αυτόν τον Τόπο.
Σ.Μ
Αναρωτιέμαι πολλές φορές εάν το τέλος μιας διαδρομής μπορεί να υπάρξει και στην δική μας επικοινωνία μέσω διαδικτύου που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί εύκολα πως η ευκαιριακή μας σχέση έγινε μια συνήθεια και το "βάρος" αυτής οδηγεί όλους όσους συμμετέχουμε στην παρακολούθηση αυτού εδώ του ιστολογίου σε προβληματισμό.
Η δική μας σχέση είναι δυνατότερη από πολλές προσωπικές που η καθημερινή φθορά τις έχει καταστήσει ανούσιες και τυραννικές.
Εδώ ο πνευματικός θάνατος οδηγεί σε δυστυχία όσους δεν αντιλαμβάνονται πως η ελευθερία του ατόμου είναι μονόδρομος για την ευτυχία του.
Η δική μας σχέση βασίζεται σε αυτή την ελευθερία και για αυτό με στεναχώρησε ιδιαίτερα το γεγονός πως η δική μας απουσία από τις 16 του περασμένου μηνός δεν ανησύχησε παρά ελάχιστους.
Ο δικός μας ξαφνικός αλλά πρόσκαιρος "θάνατος" αντιμετωπίστηκε ή με αδιαφορία ή με ικανοποίηση ,πάντως όχι με αγωνία για το τι πραγματικά συνέβη και μια ανεξάρτητη και αδέσμευτη πηγή ενημέρωσης έπαψε να δημοσιοποιεί μια ΑΠΟΨΗ διαφορετική από τον συμφερτό των συμβατικών ΜΜΕ.
Τις μέρες αυτές και καθώς κορυφώνεται το ελληνικό δράμα ΟΛΟΙ μας έχουμε ευθύνες για το μέλλον αυτής της Χώρας.
Η δική μας επιλογή είναι αυτή που θα κρίνει εάν θα συνεχίσουμε να ζούμε ως δούλοι των διεθνών τοκογλύφων ή θα αποκτήσουμε και πάλι την ανεξαρτησία μας.
Σε αυτό τον αγώνα δεν θα πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ρίψασπις , ούτε ένας Ελεύθερος Άνθρωπος που να μην εκφέρει την δική του άποψη για το μέλλον αυτής της Πατρίδας.
Όσοι μένουν σε αυτή την Χώρα και την επέλεξαν για τόπο διαμονής έχουν την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να απαντήσουν σε τι κοινωνία θέλουν να ζήσουν.
Το ξήλωμα κάθε εργασιακού ή άλλου δικαιώματος δεν είναι κάτι ξένο προς εμάς. Οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις , η υψηλή ανεργία , η ηθική κατάπτωση της κοινωνία και ό,τι βιώνουμε οι περισσότεροι δεν είναι ΑΠΟΦΑΣΗ για τους άλλους.
Είναι η ίδια μας η ΖΩΗ , είναι το μέλλον των παιδιών μας είναι το ΑΥΡΙΟ που θα βρούμε μπροστά μας δεν είναι αστείο ούτε κάτι το παροδικό.
Το Ενημέρωση Χωρίς Όρια δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτή την μεγάλη μάχη που δίνεται.
Τα ΜΜΕ της πατρίδας μας δυστυχώς εξακολουθούν να εξυπηρετούν στην πλειοψηφία τους επιχειρηματικά συμφέροντα αλλότρια προς την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.
Για το λόγο αυτό η ΑΠΑΞΙΑ τους πρέπει να είναι ΑΠΟΛΥΤΗ όσο εξακολουθούν και βάζουν σε πρώτη μοίρα τις απαιτήσεις των δανειστών μας, οι οποίες είναι πασιφανές πλέον πως δεν έχουν κανένα ΗΘΙΚΟ έρεισμα.
Δεν είναι δυνατόν να πεθαίνουν άνθρωποι από ασιτία στην Ελλάδα, και δεν είναι λογικό να περνάμε εμείς ανθρωπιστική κρίση για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι ελάχιστοι που βλέπουν την δική μας δυστυχία και απόγνωση ως ευκαιρία για νέα κέρδη!!!!
Η Αστική μας Δημοκρατία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης εάν δεν προστατεύει τα δικαιώματα των πολλών αλλά μονίμως τους γεμίζει μόνο με υποχρεώσεις και ευθύνες που δεν έχουν.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη σε βαθύτατη παρακμή και σήψη τα τελευταία χρόνια αδυνατεί να διαδραματίσει τον θεσμικό της ρόλο.
Όταν οι ελάχιστοι πιστεύουν πως απονέμεται αμερόληπτα προς πάσα κατεύθυνση είναι λογικό πως η πολιτική ηγεσία έχει ΧΡΕΟΣ να ξηλώσει κάθε βρώμικο παρακλάδι της , που μολύνει το περί δικαίου αίσθημα των Ελλήνων πολιτών.
Όρθιοι στις επάλξεις του αγώνα για πλήρη κάθαρση του δημόσιου βίου έχουμε υποστεί διώξεις για αυτή μας την δραστηριότητα.
Βλέπετε η ανεξάρτητη και αδέσμευτη δημοσιογραφία σύρεται στα δικαστήρια και στιγματίζεται την ώρα που επιβραβεύεται αυτή η άθλια δημοσιογραφία που διαπλέκεται με πολιτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Χρέος κάθε ενεργού πολίτη είναι να ελέγχει αυτόν που ισχυρίζεται πως του παρέχει πληροφόρηση εάν θέλει να είναι πράγματι ενημερωμένος.
Βλέπετε σε περιόδους οικονομικής κρίσης διαβρώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό ένας κλάδος εργαζομένων (δημοσιογράφοι) που έχουν καθήκον να υπερασπίζονται την αλήθεια και όχι να την αποκρύπτουν.
Άλλωστε η δημοσιοποίηση δεν είναι μόνο αρχή της δικαιοσύνης αλλά και βασική προϋπόθεση Δημοκρατίας.
Γι' αυτό λίγο πριν βρεθεί ένας νέος Παπαδόπουλος ας αναλογιστούμε ΟΛΟΙ μας τις δικές μας ευθύνες.
Γιατί πολύ απλά η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται και αυτό την ξεχωρίζει από τα άλλα αυταρχικά καθεστώτα.
Όσοι απαξιώνουν και αρνούνται την προσφυγή στην ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού σίγουρα δεν είναι ικανοί για να κυβερνήσουν αυτόν τον Τόπο.
Σ.Μ
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου