Η ημέρα που θα είχε στα χέρια του το απολυτήριο του στρατού
κοντοζύγωνε. Στις 20 Ιουλίου του 1974 ο Γιώργος Καραολής θα επέστρεφε
στο Φρέναρος και στην οικογένεια του. Εκεί όπου η ζωή τον περίμενε για
να πορευτεί ως ελεύθερος πολίτης.
Της Γεωργίας Μιχαήλ
Πέντε ημέρες, όμως, προηγουμένως ακούστηκαν για πρώτη φορά οι σειρήνες. Ο 20χρονος Γιώργος βρισκόταν στο 251ο Τάγμα πεζικού στην Κερύνεια. Το κακό είχε αρχίσει αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε.Ως αντιαεροπόρος τον καλούν να επανδρώσει τα πολυβολεία καθώς υπήρχαν πληροφορίες ότι οι Τούρκοι θα πετούσαν κοντά στο νησί για εκφοβισμό. Ένας εκφοβισμός που μετατράπηκε στον χειρότερο του εφιάλτη.
Ξημερώματα 20ης Ιουλίου οι σειρήνες ήχησαν για δεύτερη φορά και η Κύπρος δεχόταν βομβαρδισμούς από ξηρά και από αέρος. Η μάχη ξεκίνησε και κάποιες ώρες αργότερα ο νεαρός Γιώργος μαζί με άλλους 30 στρατιώτες περικυκλώθηκαν από Τούρκους. Μόνη τους σωτηρία η Αμερικανίδα γειτόνισσα. Ζήτησαν βοήθεια κι αυτή χωρίς δεύτερη σκέψη, τους έβαλε στην αυλή της, πρόταξε την αμερικάνικη σημαία με ένα λευκό πανί για να μην τους σκοτώσουν.
Γλίτωσαν από τον θάνατο αλλά έπεσαν στα χέρια των Τούρκων. Εκεί ξεκινάει η αιχμαλωσία, τα βασανιστήρια και η μάχη για επιβίωση. Από την αιχμαλωσία της Κύπρου, στις φυλακές των Αδάνων.
Κατάφερε όμως να αντέξει κι αυτό το οφείλει στη μητέρα του, τη γυναίκα που περιτριγύριζε συνεχώς το μυαλό του και οι πόνοι «θεραπεύονταν». Δε θα μπορούσε να δώσει τέτοιο πόνο στη γυναίκα που τον γέννησε, θα επέστρεφε κοντά της.
Απελευθερώθηκε μα μονάχα μία στιγμή είχε στοιχειώσει τόσο έντονα για καιρό τα όνειρα του η στιγμή που έβαζε τα χέρια στο κεφάλι και οριζόταν αιχμάλωτος.
Δείτε τη συγκλονιστική μαρτυρία του Γιώργου Καραολή στη Cyprus Times:
cyprustimes.com
μονταζ eimailefteros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου