Η δολοφονία του Δηλιγιάννη

Στις 31 Μαΐου του 1905 έπεσαν αιφνίδια οι τίτλοι τέλους για τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη.

Ήταν περισσότερο λαϊκός και προσηνής προς του πολίτες, γεγονός που, όπως πιστεύεται από πολλούς, του κόστισε και τη ζωή. Τον Φεβρουάριο του 1905 είχε νικήσει στις εκλογές τον διάδοχο του Τρικούπη, Γεώργιο Θεοτόκη, όντας πλέον ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στη χώρα. Κανείς, όμως, δεν περίμενε ότι αυτό θα κρατούσε μόλις για λίγους μήνες.

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έφτασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Ένας άνδρας περίπου 35 ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο ανύποπτος Δηληγιάννης, δίχως να το γνωρίζει, ευχαρίστησε τον δολοφόνο του. Δευτερόλεπτα αργότερα, θα μαχαιρωνόταν μέχρι θανάτου.

Δράστης ήταν ο διαβόητος Μανιάτης χαρτοπαίκτης και μόνιμος θαμώνας χαρτοπαικτικών λεσχών Αντώνης Γερακάρης (τον φώναζαν και Κωσταγερακάρη, από το όνομα του πατέρα του), επειδή είχε απαγορεύσει τη λειτουργία τους. Ο Γερακάρης εργαζόταν ως πορτιέρης και μπράβος σε χαρτοπαικτική λέσχη, η οποία είχε κλείσει εξαιτίας του νόμου που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του δολοφονημένου Δηλιγιάννη.

Ο Κωστογερακάρης, ηλικίας 38 ετών και πατέρας πέντε παιδιών, τον δολοφόνησε από εκδίκηση. Συνελήφθη και δικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Αθηνών με την τιμωρία να είναι η βαρύτερη δυνατή: τιμωρήθηκε με θανατική ποινή και καρατομήθηκε στο Παλαμήδι του Ναυπλίου.