Το κώμα είναι μια σοβαρή κατάσταση και έχει πολλές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία. Ετησίως,
συμβαίνουν πολλά αυτοκινητιστικά ατυχήματα, αποτυχημένες αυτοκτονίες
και πολλά άλλα περιστατικά που αφήνουν δεκάδες ανθρώπους σε κατάσταση
κώματος.
Δεν μπορούν να κινηθούν ή να μιλήσουν, αλλά πολλές φορές έχουνσυνείδηση του τι συμβαίνει τριγύρω τους.
Σε αυτό το άρθρο, κάποια άτομα μας αποκαλύπτουν τα όσα βίωσαν σε κατάσταση κώματος.
1. «Είχα αυτοκινητιστικό ατύχημα σε ηλικία 18 ετών και ήμουν σε κώμα για τρεις μήνες. Συνέβησαν διάφορα παράξενα πράγματα. Είχα πλήρη συνείδηση των πάντων για μερικές μέρες, πριν πραγματικά συνέλθω. Δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου, να κινηθώ ή να μιλήσω, αλλά μπορούσα να ακούσω και να νιώσω τα πάντα. Ήταν τρομακτικό, επειδή νόμιζα θα διαρκέσει για πάντα. Όταν ξύπνησα είχα έντονα όνειρα και αναδρομές στο παρελθόν ενός άλλου ατόμου.
Δεν είχα βιώσει κάτι αντίστοιχο πριν το κώμα. Μετά το κώμα βλέπω 4-5 όνειρα εκατοντάδες φορές και στο καθένα είμαι το ίδιο άτομο, αλλά όχι εγώ. Είναι τρομακτικά και πάντα ξυπνάω σε κατάσταση πανικού και μερικές φορές υπνοβατώ. Είμαι σίγουρος ότι κατά τη διάρκεια του κώματος έζησα μια άλλη ζωή σε ένα έντονο και μεγάλο όνειρο, και είναι η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω.»
2. «Έπεσα σε τεχνητό κώμα για 2 εβδομάδες και δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Είχα ένα ατύχημα, οι γιατροί με έβαλαν σε κώμα και μετά ξύπνησα σε διαφορετική ημερομηνία. Τα φάρμακα μου προκαλούσαν τρελά όνειρα για τον επόμενο μήνα στο νοσοκομείο, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα όσο ήμουν σε κώμα.»
3. «Ήμουν κι εγώ σε τεχνητό κώμα για 5 μέρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έκανα μερικές εγχειρήσεις, ανάμεσα τους και εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.
Έβλεπα πολύ ζωντανά όνειρα. Στο ένα που θυμάμαι ήμουν μέσα σε ένα τεράστιο μπλέντερ και με έκοβαν σε κομματάκια. Τότε έπεφτα έξω και το σώμα μου ξανασχηματιζόταν, αλλά ξαναέπεφτα σε άλλο μπλέντερ και κομματιαζόμουν ξανά.»
Όταν τελικά ξύπνησα, σίγουρα μου φάνηκε λιγότερο από 5 μέρες, αλλά δεν μου φάνηκε και μια στιγμή.
4. «Ήμουν σε κώμα μια βδομάδα μετά από εγχείρηση. Για μένα ήταν σαν μια στιγμή. Το παράξενο κομμάτι: η μαμά μου μου μιλούσε ενώ ήμουν σε κώμα και θυμάμαι αυτά που είπε. Μιλούσε για το μεγάλωμα μου, τα αστεία πράγματα που έκανα, κλπ.»
Όταν πέθανε η μαμά μου το 2007, κοιμήθηκε πρώτα. Ξέραμε ότι δεν θα ξαναξυπνήσει. Έτσι της μίλησα για το πόσο υπέροχη μαμά ήταν. Της μιλούσα για ώρες μέχρι την τελευταία της ανάσα. Ελπίζω να με άκουγε. Δεν ήμουν πάντα καλός γιος.»
5. «Ήμουν σε κώμα για 4 ή 5 μέρες. Ξύπνησα στις 2 μέρες, έβγαλα τα σωληνάκια μου και χτύπησα μια νοσοκόμα. Δεν το θυμάμαι καθόλου. Μετά όταν συνήλθα ήμουν έτοιμος να χτυπήσω άλλη νοσοκόμα. Τότε κατάλαβα που βρισκόμουν και ηρέμησα. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν που με έβαζαν σε ελικόπτερο. Μετά ξύπνησα. Όχι στο ενδιάμεσο.»
6. «Οι 8 μέρες μου φάνηκαν σαν 10 λεπτά ύπνου. Χωρίς όνειρα. Νόμιζα ότι θα σηκωνόμουν και θα περπατούσα, αλλά χρειάστηκα 4-5 μέρες για να ξανασταθώ στα πόδια μου και ναι, ήμουν πολύ αποχαυνωμένος.»
7. «Ήμουν σε ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό δυστύχημα και παραλίγο να πεθάνω. Δεν θυμάμαι πολλά από το ατύχημα, μόνο έναν δυνατό κρότο και να χάνω αργά τις αισθήσεις μου. Πέρασαν 5 μήνες και 2 εβδομάδες πριν ξυπνήσω, αλλά για μένα ήταν σαν να είχαν περάσει 10 δευτερόλεπτα.
Ήταν τόσο παράξενο, γιατί ένιωθα σαν να είχα τηλεμεταφερθεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου και μου έβαλαν σωλήνα για να αναπνέω αμέσως στον λαιμό, κάτι που ήταν πολύ τρομακτικό. Άρχισα να πανικοβάλλομαι και η νοσοκόμα μου είδε ότι είχα ξυπνήσει και άρχισε να τρέχει έξω από το δωμάτιο φωνάζοντας με όλη της την δύναμη “ΞΥΠΝΗΣΕ!”.
Αυτό δεν βοήθησε στον μίνι πανικό μου. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ο γιατρός και μερικές νοσοκόμες να βρίσκονται γύρω από το κρεβάτι μου και να ελέγχουν το σώμα μου κάνοντας μου ερωτήσεις. Το μόνο πράγμα που κατάφερα να πω ήταν η λέξη νερό γιατί διψούσα πάρα πολύ.
Η νοσοκόμα κάλεσε την οικογένεια μου και 25 λεπτά αργότερα μπαίνει μέσα η μαμά μου κλαίγοντας και από πίσω ο μπαμπάς, η αδερφή και η κοπέλα μου. Αρχίσαμε να μιλάμε και τελικά μου είπαν ότι ήμουν σε κώμα για μισό σχεδόν χρόνο και με κατέκλυσε ένα κύμα συναισθημάτων. Κυρίως δυσπιστία και σύγχυση.
Αλλά έτσι ήταν για μένα. Α, και κανείς δεν μου ξύρισε το πρόσωπο, γιατί το ζήτησε ο πατέρας μου (είναι παράξενος), έτσι για πρώτη φορά στην ζωή μου είχα μούσι. Και μου πήρε μόνο 10 δευτερόλεπτα να το μεγαλώσω, που είναι τέλειο.»
8. «Έπεσα σε κώμα λόγω σοβαρής διάσεισης στο κεφάλι από αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Δεν είχε διαφορά με το να πέφτεις για ύπνο, το μόνο που είναι διαφορετικό είναι ότι ξυπνάς απίστευτα διψασμένος και για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να πιω νερό, μόνο να πιπιλίζω ένα καθαρό βρεμένο σφουγγάρι για να ηρεμήσω την δίψα μου.»
makeleio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου