εκεί όπου έχασαν τη ζωή τους 8 εκατομμύρια Σοβιετικοί κομμουνιστές!
«Για την πατρίδα!»
Σοβιετική αφίσα (1941) του "Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου"
80 χρόνια από τη Νίκη του Στάλινγκραντ, στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του Σοβιετικού λαού...
Εκεί... στο Στάλινγκραντ σταμάτησε η επέλαση του ναζισμού κι ήρθε η συντριβή του ναζισμού και φασισμού, που ήταν έργο του "Κόκκινου Στρατού"!
Σήμερα, μετά από 80 χρόνια, θυμούμαστε με το ποίημα του μεγάλου Βραζιλιάνου ποιητή Κάρλος Ντρουμόντ ντε Αντράντε, "Στάλινγκραντ", γραμμένο στις 31 Γενάρη του 1943... δύο μέρες πριν τη Νίκη του Στάλινγκραντ!
Ο κόσμος δεν έχει τελειώσει, γιατί στα ερείπια
άλλοι άντρες σηκώνονται, με τα πρόσωπά τους μαύρα από σκόνη και μπαρούτι
κι άγρια ανάσα της ελευθερίας
διευρύνει το στήθος, Στάλινγκραντ,
τα στήθη σας που σπάνε και πέφτουν,
ενώ άλλοι, εκδικητικοί, σηκώνονται όρθιοι.
Η ποίηση ξέφυγε από τα βιβλία, τώρα είναι στις εφημερίδες.
Τα τηλεγραφήματα από τη Μόσχα επαναλαμβάνουν τον Όμηρο.
Αλλά ο Όμηρος είναι γέρος. Τα τηλεγραφήματα μιλούν για έναν νέο κόσμο
που εμείς, στο σκοτάδι, αγνοήσαμε.
Το βρήκαμε σε σένα, κατεστραμμένη πόλη,
στην ειρήνη των νεκρών δρόμων σου, αλλά αδιαμόρφωτους,
στην ανάσα της ζωής σου πιο δυνατή από την έκρηξη των βομβών,
στην ψυχρή σας θέληση να αντισταθείτε.
Γνωρίζοντας ότι αντιστέκεσαι.
Ότι όσο εμείς κοιμόμαστε, τρώμε και δουλεύουμε, εσύ αντιστέκεσαι.
Ότι όταν ανοίξουμε το πρωί την εφημερίδα, το όνομά σου -σε κρυμμένο χρυσό- θα είναι σταθερά στην κορυφή της σελίδας.
Μπορεί να κόστισε χιλιάδες άνδρες, τανκς και αεροπλάνα, αλλά άξιζε τον κόπο.
Γνωρίζοντας ότι κοιτάτε το Στάλινγκραντ,
πάνω από τα κεφάλια μας, τις προφυλάξεις μας και τις μακρινές μπερδεμένες σκέψεις μας
δίνει μια τρομερή ενθάρρυνση στην απελπισμένη ψυχή
και στην καρδιά που αμφιβάλλει.
Στάλινγκραντ, άθλιος σωρός ερειπίων, αλλά λάμπει!
Οι όμορφες πόλεις του κόσμου σε κοιτούν με έκπληξη και σιωπή.
Αδύναμες μπροστά στην τρομακτική δύναμή σου,
δηλώνουν μέσα στη μεγαλοπρέπεια τους από σωσμένα μάρμαρα και παρθένα ποτάμια,
οι φτωχές και συνετές πόλεις, κάποτε ένδοξες, έχουν παραδοθεί χωρίς ν' αντισταθούν
μάθετε από το Στάλινγκραντ τη χειρονομία της φωτιάς.
Μπορούν επίσης κι αυτές να ελπίζουν.
Στάλινγκραντ, πόση ελπίδα!
Τι λουλούδια, τι κρύσταλλα και τι τραγούδια λέει το όνομά σου!
Πόση ευτυχία ξεφυτρώνει από τα σπίτια σας!
Από μερικά έχει απομείνει μόνο η σκάλα γεμάτη πτώματα·
απ΄άλλα ο σωλήνας αερίου, η βρύση, η μικρή σκάφη ενός παιδιού.
Δεν υπάρχουν βιβλία για ανάγνωση, ούτε θέατρα σε λειτουργία, ούτε δουλειά στα εργοστάσια,
όλοι νεκροί, όλοι ακρωτηριασμένοι, οι τελευταίοι που υπερασπίστηκαν κομμάτια μαύρου τοίχου,
αλλά η ζωή μέσα σας είναι καταπληκτική και ευημερεί όπως τα έντομα στον ήλιο,
το δικό μου τρελό Στάλινγκραντ!
Σ' αυτή την απόσταση ψάχνω, ερευνώ, μυρίζω αιματοβαμμένα συντρίμμια,
Αγγίζω τα αποσυναρμολογημένα κομμάτια του σώματός σου,
Περπατώ μοναχικός στους δρόμους σου όπου υπάρχουν χαλαρά χέρια και σπασμένα ρολόγια,
Σε νιώθω σαν άνθρωπο, και τι είσαι, Στάλινγκραντ, αν όχι άνθρωπος;
Ένα πλάσμα που δεν θέλει να πεθάνει και παλεύει
ενάντια στον ουρανό, το νερό, το μέταλλο, το πλάσμα που μάχεται,
ενάντια σε εκατομμύρια όπλα και μηχανικές κατασκευές το πλάσμα παλεύει,
Ενάντια στο κρύο, την πείνα, τη νύχτα, ενάντια στον θάνατο το πλάσμα παλεύει,
και νικάει.
Οι πόλεις μπορούν να κερδίσουν, Στάλινγκραντ!
Σκέφτομαι τη νίκη των πόλεων, που προς το παρόν είναι απλώς ένας καπνός που αναδύεται από τον Βόλγα.
Σκέφτομαι το περιδέραιο των πόλεων που αγαπούν και υπερασπίζονται η μία την άλλη από τα πάντα.
Στο ασβεστωμένο έδαφος σου όπου σαπίζουν τα πτώματα,
η μεγάλη Πόλη του αύριο θα υψώσει την Τάξη της»
Κάρλος Ντρουμόντ ντε Αντράντε
Το Στάλινγκραντ σήμερα... Μια θυμωμένη Μητέρα-Πατρίδα, που σηκώνει το ξίφος της, μέχρι τον ουρανό, προστατεύοντας τις θυσίες των παιδιών της και προειδοποιώντας τους νέους επίδοξους εισβολείς του ΝΑΤΟ, τους κληρονόμους του ναζισμού: Δεν θα περάσουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου