Αφού, λοιπόν, αυτοί και άλλοι διακεκριμένοι επιστήμονες όπως ο Budd
Hopkins, η Mary Russell, η Susan Clancy, ο Jacques Vallee, ο Whitley
Strieber, ο Michael Menkin, η Karla Turner κ.α. αντιμετωπίζουν με
σοβαρότητα το φαινόμενο, μήπως πρέπει κι εμείς να αρχίσουμε να
μαθαίνουμε τι πραγματικά έχει συμβεί σε δεκάδες συνανθρώπους μας ανά τον
κόσμο; Γι αυτό, ας διαβάσουμε για τα διασημότερα περιστατικά απαγωγών,
αυτά που ταυτοχρόνως ανθίστανται σθεναρά στην επιστημονική απομυθοποίησή
τους, και ας αποφασίσει ο καθένας μας κατά συνείδηση πόσο μπορεί να
δεχθεί ως αληθινό αυτό το ανατριχιαστικό κομμάτι του φαινομένου…
Η απαγωγή του αγρότη Antonio Vilas-Boas, το 1957.
Το παλαιότερο περιστατικό απαγωγής από εξωγήινα όντα αναφέρεται το 1957. Όταν ο 23χρονος βραζιλιάνος αγρότης Antonio Vilas-Boas δούλευε νύχτα στα χωράφια του, παρατήρησε αρχικά ένα δυνατό κόκκινο φως να σκίζει τους ουρανούς. Το φως φαινόταν να κατευθύνεται κατά πάνω του, όπως και έγινε τελικά, με τον ιπτάμενο δίσκο να προσγειώνεται πράγματι στο χωράφι του! Ο χωρικός προσπάθησε να διαφύγει με το τρακτέρ του, όμως, τον σταμάτησε ένας εξωγήινος με σκάφανδρο, μπλε μάτια και ολόσωμη φόρμα, και στη συνέχεια μαζί με άλλους τρεις τον συνέλαβαν παρά την αντίσταση που έφερε. Ο αγρότης μεταφέρθηκε στα εσωτερικά του ιπτάμενου δίσκου, όπου τον ξεγύμνωσαν και κάλυψαν το σώμα του με ένα ειδικό τζελ, παίρνοντας ταυτοχρόνως και δείγμα από το αίμα του. Τότε ένα ημι-ανθρώπινο πλάσμα με γυναικεία χαρακτηριστικά όρμησε στον χώρο και επιδόθηκε σε σεξουαλικές περιπτύξεις μαζί του. Όταν τελείωσε, το πλάσμα του έδωσε να καταλάβει ότι θα έφερνε στον εξωγήινο κόσμο το παιδί του (χάιδευε λέει την κοιλιά της και έδειχνε τους ουρανούς)! Ο Boas, πριν αφεθεί ελεύθερος, αν και προσπάθησε να πάρει κάποιο αντικείμενο από το σκάφος (για αποδεικτικό στοιχείο), δεν στάθηκε τυχερός...
Η απαγωγή των Barney και Betty Hill, στις 19 Σεπτεμβρίου 1961.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1961, η Betty και ο Barney Hill από το New Hampshire επέστρεφαν στο σπίτι τους από ένα ταξίδι στον Καναδά, όταν εντόπισαν ένα «φωτεινό σαν πούρο σκάφος» στον ουρανό που έμοιαζε να κινείται προς το μέρος τους. Τότε, οι Hill σταμάτησαν το αυτοκίνητό τους, κοίταξαν το ιπτάμενο αντικείμενο με κιάλια και είδαν διάφορες φιγούρες στα παράθυρα του, που δεν έμοιαζαν με ανθρώπους. Φοβισμένοι μπήκαν στο αυτοκίνητό τους και συνέχισαν την οδήγηση. Δυο ώρες αργότερα, οι Hill συνήλθαν και βρέθηκαν 56 χλμ μακριά από εκεί που θυμόντουσαν ότι είχαν οδηγήσει τελευταία και χωρίς να θυμούνται τις 2 τελευταίες ώρες. Το φόρεμα της Betty ήταν σχισμένο, τα παπούτσια του Barney διαλυμένα, ενώ τα ρολόγια τους είχαν σταματήσει την ίδια στιγμή. Η εμπειρία ενοχλούσε τους Hill για αρκετά χρόνια, μέχρι που τελικά ζήτησαν βοήθεια από έναν ψυχοθεραπευτή. Κατά τη διάρκεια ξεχωριστών συνεδριών ύπνωσης θυμήθηκαν την απαγωγή, τη μεταφορά τους στο ΑΤΙΑ και το τρόπο που τους έγιναν οι εξετάσεις από κάποιους «μικρούς, γκρι» εξωγήινους. Σήμερα, στο σημείο της απαγωγής υπάρχει μια πινακίδα για να θυμίζει στον κόσμο την απόκοσμη εμπειρία τους.
Η απαγωγή της Betty Andreasson, στις 25 Ιανουαρίου 1967.
Στις 25 Ιανουαρίου του 1967, η Betty Andreasson και η οικογένειά της έμειναν έκπληκτοι όταν κόπηκε ξαφνικά το ηλεκτρικό ρεύμα στο σπίτι τους και από το παράθυρο της κουζίνας άρχισε να μπαίνει ένα έντονο κόκκινο φως. Όταν κοίταξαν έξω, είδαν 5 παράξενα πλάσματα να πλησιάζουν προς το σπίτι τους. Τα πλάσματα πέρασαν από την ξύλινη πόρτα του σπιτιού και έριξαν όλη την οικογένεια σε λήθαργο. Η Betty και ο πατέρας της περιέγραψαν τους εξωγήινους, κοντούς και χωρίς ανθρώπινα χαρακτηριστικά, να επικοινωνούν μόνο τηλεπαθητικά μεταξύ τους. Οι εξωγήινοι, αφότου βεβαιώθηκαν ότι είχε ναρκωθεί όλη η οικογένεια μετέφεραν την Betty στο διαστημόπλοιο τους που της έκαναν οδυνηρές εξετάσεις. Περίπου 4 ώρες αργότερα, η Betty επέστρεψε, χωρίς όμως να θυμάται τα όσα πέρασε στο διαστημόπλοιο. 8 χρόνια αργότερα, η Betty εξακολουθούσε να μαστίζεται από αόριστες μνήμες και υποβλήθηκε σε 12μηνες εκτεταμένες ψυχιατρικές αξιολογήσεις και μια πληθώρα από ψυχολογικές και ιατρικές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων ύπνωση και ανιχνευτές ψεύδους. Μετά από όλες αυτές τις εξετάσεις, διαπιστώθηκε ότι η Betty δεν ήταν τρελή και πίστευε στην εμπειρία της απαγωγής της. Η περίπτωσή της είναι μια από τις πιο διάσημες υποθέσεις εξωγήινων απαγωγών μέχρι σήμερα.
Η απαγωγή στη θερινή κατασκήνωση, 7 Αυγούστου 1968.
Το ημερολόγιο έγραφε 7 Αυγούστου του 1968, όταν σημειώθηκε το αλλόκοτο αυτό περιστατικό σε κατασκήνωση του όρους Βερμόντ. Δύο έφηβοι υπάλληλοι, ο 16χρονος Michael Lapp και η 19χρονη Janet Cornell, απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα στην λίμνη Champlain όταν είδαν φώτα στον ουρανό, που καθρεφτίζονταν -λέει- ειδυλλιακά πάνω στη λίμνη. Ξαφνικά, ένα από δαύτα βυθίστηκε απότομα μέσα στο νερό και λίγο πιο μετά, αναδύθηκε προσεγγίζοντάς τους, ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το ζευγαράκι καθόταν αναπαυτικά στην παραλία χωρίς φώτα και τα σχετικά! Οι δύο έφηβοι δεν συζήτησαν για χρόνια το τι είχε συμβεί, μέχρι που ο Michael αποφάσισε να απευθυνθεί σε έναν υπνωτιστή. Ο υπνωτιστής ανακάλεσε στη μνήμη του τη ζοφερή απαγωγή του, τα πειράματα που του έκαναν στο σκάφος, αλλά και τα μεγάλα μάτια και τα τρία δάχτυλα ανά παλάμη των εξωγήινων απαγωγέων. Ο Michael επικοινώνησε τότε με την Janet, η οποία δεν είχε ξεχάσει ούτε αυτή το γεγονός και είχε απευθυνθεί και η ίδια σε υπνωτιστή για τη μοιραία νύχτα, με τη δική της διήγηση να ταιριάζει γάντι με εκείνη του Michael. Η ιστορία τους έγινε αχτύπητη στα paranormals chat rooms…
Η απαγωγή του σμηνία Charles L. Moody, 13 Αυγούστου 1975.
Στις 13 Αυγούστου του 1975, γύρω στις μία τα ξημερώματα, ο σμηνίας Charles L. Moody ήταν στην έρημο του Νέου Μεξικού παρακολουθώντας μια βροχή μετεωριτών, όταν είδε ένα μεγάλο λαμπερό ιπτάμενο δίσκο να κινείται προς το έδαφος, σαν να προσγειώνεται. Ο Moody φοβήθηκε και έτρεξε στο αυτοκίνητό του, αλλά αυτό δεν ξεκινούσε. Ακριβώς τότε, ο Moody άκουσε ένα δυνατό, υψίσυχνο ήχο και καθώς ο δίσκος τον πλησίαζε, κατάφερε να δει κάποιες μικρές ανθρωπόμορφες φιγούρες μέσα σε αυτόν. Όταν ο ήχος σταμάτησε, ο Moody αισθάνθηκε να μουδιάζει το κορμί του και το επόμενο πράγμα που θυμόταν μιάμιση ώρα μετά ήταν να βλέπει τον ιπτάμενο δίσκο να εξαφανίζεται στο σκοτεινό νυχτερινό ουρανό. Την επόμενη μέρα, ο Moody άρχισε να πονάει στην πλάτη και παρατήρησε ένα περίεργο εξάνθημα. Έτσι ο γιατρός του τον συμβούλευσε να δοκιμάσει ένα είδος διαλογισμού για να ανακουφιστεί από τον πόνο. Κατά τη διάρκεια των διαλογισμών, ο Moody θυμήθηκε πως τον πήραν από το αυτοκίνητό του και τον μετέφεραν στο διαστημόπλοιο. Τον τοποθέτησαν σε ένα μεταλλικό τραπέζι όπου επικοινώνησε με τους εξωγήινους τηλεπαθητικά. Αφού συμφώνησε πως θα συνεργαζόταν μαζί τους, του έδειξαν το εσωτερικό του σκάφους και του έδωσαν κάποιες πληροφορίες. Ένας από τους σημαντικότερους ισχυρισμούς του ήταν πως πάνω από τη Γη αιωρούνταν το μητρικό διαστημόπλοιο που μετέφερε εδώ τα όντα, που δεν σκόπευαν να επιστρέψουν τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια.
Η απαγωγή στο Allagash Waterway, Αύγουστος 1976.
Μια από τις πιο διάσημες περιπτώσεις απαγωγής από εξωγήινους είναι η Allagash Waterway Abduction, η οποία πραγματοποιήθηκε στην πολιτεία Maine το 1976. Οι δίδυμοι Jack και Jim Weiner και οι φίλους τους Chuck Rak και Charlie Foltz ήταν καλλιτέχνες. Είχαν κάνει ένα ταξίδι και αποφάσισαν το βράδυ να ψαρέψουν, έτσι άναψαν μια μεγάλη φωτιά στις όχθες της λίμνης Eagle και ήταν στα κανό τους, όταν παρατήρησαν ένα πολύ φωτεινό αντικείμενο στον ουρανό να αλλάζει χρώματα μπροστά στα μάτια τους. Τότε, ένας από τους τέσσερις άνδρες της παρέας πήρε ένα φακό και έκανε σήματα προς το αντικείμενο. Το ΑΤΙΑ άρχισε να κινείται προς το μέρος τους. Οι άνδρες άρχισαν να κωπηλατούν προς την ακτή, αλλά το ΑΤΙΑ κινήθηκε από πάνω τους και τους έστειλε μια δέσμη φωτός. Το επόμενο πράγμα που θυμούνταν ήταν πως κάθονταν στην ακτή και πως από τη μεγάλη φωτιά που είχαν μόλις ανάψει, είχε μείνει μόνο η στάχτη. Οι άνδρες επέστρεψαν στα σπίτια τους, αλλά σύντομα και οι τέσσερις έβλεπαν εφιάλτες πως οι εξωγήινοι πειραματίζονταν μαζί τους στο ιπτάμενο σκάφος τους. Μετά από ύπνωση στην οποία υποβλήθηκαν, διαπιστώθηκε ότι και οι τέσσερις είχαν απαχθεί και υποβληθεί σε οδυνηρές εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων τη λήψη σπέρματος και άλλων σωματικών υγρών. Και οι τέσσερις είχαν ξεχωριστές υπνώσεις, αλλά οι ιστορίες τους ήταν ακριβώς ίδιες. Μιας και ήταν καλλιτέχνες, μπορούσαν να σχεδιάσουν με λεπτομέρειες την αίθουσα που τους έγιναν οι εξετάσεις, τους εξωγήινους, καθώς και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν. Επίσης πέρασαν και από τον ανιχνευτή ψεύδους για να επαληθευτεί πως έλεγαν την αλήθεια.
Οι τρεις γυναίκες που απήχθησαν στο Κεντάκι, 1976.
Το 1976, οι τρεις φίλες επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά από ένα πάρτι γενεθλίων, όταν ξαφνικά η οδηγός του αυτοκινήτου αισθάνθηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει την ταχύτητα του. Ενώ το αυτοκίνητο επιτάχυνε, οι τρομοκρατημένες γυναίκες είδαν ένα μεγάλο, φωτεινό θόλο σαν ιπτάμενο δίσκο να πλανάται από πάνω τους. Πριν καταλάβουν το οτιδήποτε, ξύπνησαν μέσα στο αυτοκίνητο το οποίο ήταν σε ένα λιβάδι, σε αντίθετη κατεύθυνση από όπου πήγαιναν. Ακόμη πιο ανησυχητικό ήταν το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να θυμηθούν τι είχαν ζήσει τα τελευταία 80 λεπτά. Οι γυναίκες είχαν ανεξήγητα εγκαύματα στο σώμα τους, και αφού κατήγγειλαν το γεγονός στο Ναυτικό και στην τοπική αστυνομία ρωτήθηκαν εκτεταμένα για ότι τους είχε συμβεί. Τελικά, μια από τις γυναίκες συμφώνησε να υπνωτιστεί και οι φόβοι τους επιβεβαιώθηκαν. Είχαν απαχθεί και τους έγιναν πειράματα μέσα στον ιπτάμενο δίσκο!
Η απώλεια χρόνου του αστυνομικού Philip Spencer, το 1987.
Το 1987, ο αστυνομικός Philip Spencer περνούσε μέσα από κάτι χερσότοπους κοντά στο σπίτι του στο Ilkey Moor, στη Μεγάλη Βρετανία, με την κάμερα του, ελπίζοντας να τραβήξει φωτογραφίες από τα μυστηριώδη φώτα που είχε δει μέσα στην πυκνή πρωινή ομίχλη. Χρησιμοποιώντας μια πυξίδα, ο Spencer κινούμενος μέσα από την ομίχλη προς το σπίτι του πεθερού του, είδε ένα μικρό, περίεργο πλάσμα που έμοιαζε να προσπαθεί να του κάνει νόημα να απομακρυνθεί. Ο Spencer πρόλαβε και τράβηξε μια φωτογραφία πριν το πλάσμα χαθεί στο θολό τοπίο και ταχύτατα κινήθηκε προς το μέρος του. Πλησιάζοντας στο σημείο συγκλονίστηκε όταν είδε ένα μεγάλο ΑΤΙΑ να απογειώνεται από τον ξερότοπο. Αμέσως, έτρεξε πίσω στο χωριό για να εμφανίσει το φιλμ και τότε παρατήρησε ότι είχε «χάσει» μια ώρα από τη ζωή του. Το ρολόι του είχε σταματήσει και η πυξίδα του έδειχνε νότια ενώ θα έπρεπε να δείχνει βόρεια.
Η απαγωγή του συγγραφέα Whitley Strieber, τα Χριστούγεννα του 1985.
Τα Χριστούγεννα του 1985, ο συγγραφέας Whitley Strieber με την οικογένειά του έκανε διακοπές σε μια περιοχή της Νέας Υόρκης όταν κάποιος ήχος τον ξύπνησε στη μέση της νύχτας. Ξαφνικά είδε ένα μικρό πλάσμα στο υπνοδωμάτιό του. Αρκετές ώρες αργότερα, βρέθηκε μόνος του στο δάσος κοντά στο σπίτι του χωρίς καμία ανάμνηση του τι του είχε συμβεί. Με τη βοήθεια ενός υπνοθεραπευτή, ο Stieber ανέκτησε σταδιακά τη μνήμη του. Τη μοιραία νύχτα, λοιπόν, ο συγγραφέας μετεωρίστηκε μέχρι τον ιπτάμενο δίσκο, που είχε στρατοπεδεύσει πάνω από το ξύλινο κατάλυμά του και ήταν γεμάτος από λεπτεπίλεπτα όντα με σκουρόχρωμα μάτια και ρομπότ. Εκεί υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες εξωγήινες μελέτες, όπως βελόνες στο κρανίο του και σε άλλες κοιλότητες του σώματός του! Η υπόθεση έγινε δημοφιλέστατη και προκάλεσε εκτεταμένο πανικό στην Αμερική. Η εμπειρία του Stieber τον οδήγησε τελικά να ξεκινήσει μια ομάδα υποστήριξης για τα θύματα παρόμοιων περιστατικών και να γράψει ένα best-seller για τις απαγωγές από τους εξωγήινους.
Η απαγωγή των Salters, τον Μάρτιο του 1988.
Τον Μάρτιο του 1988, ο John Salter Jr και ο γιος του John III οδηγούσαν στον Route 61, όταν ξαφνικά βρέθηκαν να οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση και χωρίς να θυμούνται την τελευταία ώρα. Το επόμενο πρωί, όντας σε αμηχανία για το τι τους είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα, και ενώ συνέχιζαν το ταξίδι τους, έμειναν έκπληκτοι βλέποντας ένα μεγάλο ΑΤΙΑ στον ουρανό. Μόλις είδαν το αντικείμενο, θυμήθηκαν κάποια πράγματα που τους είχαν συμβεί την προηγούμενη νύχτα, συμπεριλαμβανομένων μερικούς εξωγήινους που έμοιαζαν με παιδιά και ένα ψηλότερο, ανθρωπόμορφο εξωγήινο όν το οποίο ήταν ο αρχηγός τους. Και οι δυο άνδρες είπαν πως ένιωθαν να «προστατεύονται» από τους εξωγήινους και πως τους έγινε μια λεπτομερή ιατρική εξέταση. Μετά την εμπειρία, και οι δυο άνδρες ένιωσαν πως είχαν συνδεθεί με τους εξωγήινους, και διάφορα προβλήματα υγείας που είχαν πριν από την απαγωγή τους βελτιώθηκαν χωρίς κανέναν προφανή λόγο.
Η (με μάρτυρες) απαγωγή της Linda Cortile, 30 Νοεμβρίου 1989.
Ήταν το 1989 στη Νέα Υόρκη όταν η Linda Cortile Napolitano απήχθη μαγικά από το διαμέρισμά της, με τη συγκεκριμένη μάλιστα απαγωγή να έχει και πολλούς αυτόπτες μάρτυρες! Το ημερολόγιο έγραφε 30 Νοεμβρίου, γύρω στις 3 τα ξημερώματα, όταν έλαβε χώρα η εξωγήινη απαγωγή που έγινε θρύλος στη Νέα Υόρκη. Η γυναίκα δεν θυμόταν τίποτα αρχικά και για ακόμα μία φορά επιστρατεύτηκε ένας υπνοθεραπευτής. Όπως κι αν έχει, η Linda κατάφερε να συνδέσει τα ελλιπή κομμάτια του παζλ: τρεις εξωγήινοι τη μετέφεραν από το δωμάτιό της στον ιπτάμενο δίσκο, με όσα συνέβησαν εκεί να ακολουθούν τη γνωστή πεπατημένη των πειραμάτων και της τηλεπαθητικής επικοινωνίας. Το περίεργο του πράγματος εδώ είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι είδαν την απαγωγή, η οποία δεν ερευνήθηκε ωστόσο όσο θα έπρεπε. Οι δύο σωματοφύλακες του γερουσιαστή Javier Perez de Cuellar, αλλά και ο ίδιος ο πολιτικός, είδαν τι συνέβη, αλλά και ένας ακόμα γείτονας εν ονόματι Jent Kimball. Η Linda μάλιστα προσέλαβε τον ειδικό ερευνητή UFO, Budd Hopkins, για να ερευνήσει περαιτέρω το περιστατικό, χωρίς όμως να προκύψουν περισσότερες αποκαλύψεις...
Η απαγωγή της γυναίκας του Έλληνα βουλευτή, Μάρτιος 1991.
Τον Μάρτιο του 1991 επικοινώνησε με τον Μάκη Ποδότα τηλεφωνικά ένας φίλος και συνεργάτης του, που υπήρξε στέλεχος των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών και κατείχε σημαντική θέση στο μηχανισμό πολιτικού κόμματος. Ήταν αρκετά ταραγμένος και έπεισε τον Ποδότα για άμεση συνάντηση. Μετά από δυο ώρες συναντηθήκαν στην θέση Καραούλι στο δρόμο Πεντέλης – Ν. Μάκρης και του μίλησε για μια στενή του φίλη και σύζυγο βουλευτού, που είχε μια φοβερή εμπειρία και ήταν πανικόβλητη. Η επίσκεψη του ερευνητή στο σπίτι της στην Κηφισιά έγινε ένα μήνα αργότερα. Στην συνάντηση έλαβαν μέρος ο ερευνητής, ο κοινός φίλος και η παθούσα που ανέφερε ότι τον Νοέμβριο του 1990 σε ένα ξενοδοχείο στο Βόλο με θέα τον Παγασητικό κόλπο ξύπνησε κατάκοπη και γυμνή, με το ρολόι της να πηγαίνει μισή ώρα πίσω, αφότου λιποθύμησε το προηγούμενο βράδυ στη θέα ενός ιπτάμενου δίσκου σε ύψος περίπου 50 μέτρων πάνω από το μπαλκόνι της. Χαρακτηριστικά ήταν τα κοψίματα που εντόπισε στο αλειμμένο με ζελέ σώμα της, αλλά και το λίγο ξεραμένο αίμα πίσω από το αριστερό αυτί της...
Η απαγωγή της Kelly Cahill, τον Αύγουστο του 1993.
Η Αυστραλή Kelly Cahill και η οικογένειά της επέστρεφαν στο σπίτι τους γύρω στα μεσάνυχτα, τον Αύγουστο του 1993, όταν είδαν ένα ΑΤΙΑ να πετά δίπλα στο δρόμο. Η Kelly ισχυρίστηκε πως είδε ανθρωπόμορφα όντα από τα παράθυρα του σκάφους, πριν τους τυφλώσει ένα λαμπρό φως γύρω από το αυτοκίνητό τους. Όταν τα μέλη της οικογένειας ανέκτησαν τις αισθήσεις τους, ήταν ακόμα στο δρόμο προς το σπίτι, αλλά δεν μπορούσαν να θυμηθούν τι τους είχε συμβεί την τελευταία ώρα. Η Kelly άμεσα ανακάλυψε περίεργα σημάδια κοντά στον ομφαλό της αλλά και στο εσωτερικό των ποδιών της, ενώ τις επόμενες εβδομάδες ένιωσε αδιαθεσία και πήγε στο νοσοκομείο για μια λοίμωξη στη μήτρα της και έντονο πόνο στο στομάχι. Αργότερα θυμήθηκε πως είδε το διαμέτρου 45 μέτρων ΑΤΙΑ και τους πολύ ψηλούς εξωγήινους να της κάνουν πειράματα. Θυμήθηκε επίσης ένα ακόμα αυτοκίνητο στην δεξιά πλευρά του δρόμου, που είχε «χτυπηθεί» κι αυτό από το έντονο φως. Η οικογένεια που ήταν στο άλλο αυτοκίνητό υποστήριξε την ιστορία της και είπε ότι και αυτοί είχαν δει τους εξωγήινους, είχαν και αυτοί απαχθεί για εξετάσεις, αλλά αρχικά δεν θυμόντουσαν τίποτα.
Οι πολλαπλά απαχθέντες Clayton και Donna Lee, 2005.
Η απαγωγή της γυναίκας του φορτηγατζή, το 2012.
Το περιστατικό σημειώθηκε στο Μίσιγκαν το 2012! Τότε, ο επαγγελματίας οδηγός Scott Murray δέχθηκε ένα ανησυχητικό τηλεφώνημα από τη γυναίκα του, η οποία ισχυρίστηκε ότι είχε κακοποιηθεί και πιθανότατα βιαστεί. Ο άντρας πήγε τη σύζυγο άμεσα στο νοσοκομείο, όπου δεν εντοπίστηκαν μεν ίχνη βιασμού, αλλά ένα περίεργο κάψιμο στον ώμο της. Όλοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για εφιάλτη και ο πανικός καταλάγιασε, μέχρι την επόμενη μέρα τουλάχιστον, όταν ο φορτηγατζής ανακάλυψε απόκοσμα καψίματα στο χορτάρι του κήπου αλλά και στη γειτονική έκταση. Κάτι συνέβη λοιπόν τη μοιραία νύχτα και ο υπνωτιστής που επιστρατεύτηκε για βοήθεια τα κατάφερε: η γυναίκα θυμήθηκε ότι βρέθηκε πάνω σε εξωγήινο διαστημόπλοιο ανακαλώντας -μία προς μία- τις επεμβάσεις που είχε υποστεί στο σώμα της. Κατατρομαγμένη και σχεδόν παρανοϊκή, η γυναίκα βάλθηκε να μάθει τι συνέβη, αν και σύντομα θα εγκατέλειπε τα εγκόσμια, σε αυτό που ο ιατροδικαστής είδε ως αυτοκτονία και ο άντρας της ως εξωγήινο τρόπο να της κλείσουν το στόμα. Ο Murray ψάχνοντας αποδείξεις πήρε δείγμα από το γρασίδι και το πήγε στο τοπικό πανεπιστήμιο, όπου και βρέθηκε υψηλότατη συγκέντρωση ραδιενέργειας. Ο άτυχος άντρας αναζητά ακόμα τόσο τι οδήγησε τη σύζυγό του στον θάνατο, όσο και τι συνέβη τελικά εκείνη την αποφράδα νύχτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου