Καλή εργατική πρωτομαγιά σε μια ελεύθερη πατρίδα!

Στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι Έλληνες εργάτες, που θεωρούσαν κανονικό να εργάζονται από νύχτα σε νύχτα, άκουγαν κάποιους να τους λένε για ασφάλιση, 8ωρο και Κυριακάτικη αργία, έβαζαν τα γέλια, πιστεύοντας ότι «αυτά δεν γίνονται».Με την πάροδο του χρόνου και με την συμβολή και την θυσία των πρωτοπόρων αγωνιστών,

οι εργαζόμενοι συνειδητοποίησαν ότι είχαν το δικαίωμα και την δύναμη, με μαζικό τρόπο να διεκδικήσουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
► Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (βιομηχανικοί εργάτες, μεταλλωρύχοι, αρτεργάτες κ.α.) ξεκίνησαν έναν αιματηρό αγώνα για στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
Φτιάξανε συνδικάτα με αγωνιστές συνδικαλιστές, που ήταν πρώτοι στον αγώνα με νεκρούς και θυσίες!
► Μέχρι το τέλος του Β' Π. πολέμου και μετά από χιλιάδες νεκρούς και κυνηγημένους, οι Έλληνες εργαζόμενοι, είχαν πετύχει το 8ωρο, την Κυριακάτικη αργία, την κοινωνική ασφάλιση, την προστασία της μητρότητας και το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες. Διεκδικώντας δυναμικά την εξουσία στη ζωή και την πατρίδα τους.
Οι ξένοι «προστάτες» και η προδοτική εθνική αστική τάξη προσπάθησαν με λυσσαλέο αγώνα, τρομοκρατία, χούντες και εξορίες να συντρίψουν το εργατικό κίνημα στην πατρίδα μας και να κάμψουν το ηθικό των εργαζομένων.
Ο επίλογος αυτής της ολομέτωπης επίθεσης κατά του εργατικού κινήματος γράφτηκε με την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και την Ε.Ε.
► Από τότε μέχρι σήμερα αρχές του 21ου αιώνα οι Έλληνες εργαζόμενοι, έχουν απεμπολήσει σχεδόν όλα τα κεκτημένα τους.
Με πρωτοπόρους σε αυτόν τον κατήφορο (δυστυχώς),  τα συνδικάτα και τους εργατοπατέρες που αντί για προσωπικές θυσίες, αντί να προτάξουν τα στήθη τους στον αγώνα για μαζικοποίηση του κινήματος, πρωτοστάτησαν στον αποπροσανατολισμό του κινήματος, την συνδιαλλαγή με την εξουσία και εντέλει, τον εκμαυλισμό των εργαζομένων και τον φιλοτομαρισμό.
Οι ίδιοι «συνδικαλιστικοί παράγοντες» επιδίδονταν (και επιδίδονται), στον φατριασμό, την μικροπαραταξιακή ίντριγκα με ρουσφέτια και κομματικές αντιμισθίες επί των ερειπίων του κινήματος! Έβαζαν (και βάζουν) πολιτικούς «τακτικισμούς», προσωπικά  και κομματικά συμφέροντα πάνω από τις ανάγκες της τάξης, του λαού και της χώρας! Απομακρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τις υγιείς λαϊκές δυνάμεις από το κίνημα.
Σήμερα που ο ιμπεριαλισμός,  οι υπερεθνικοί κεφαλαιοκρατικοί μηχανισμοί και τα μονοπώλια επελαύνουν, ισοπεδώνοντας και διαλύοντας κράτη και λαούς, μετατρέποντας τους σε περιπλανώμενους σκλάβους και παρίες, το σχεδόν ανύπαρκτο εργατικό κίνημα της χώρας μας,  χρειάζεται να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του και ενωμένο να πρωτοστατήσει,  διεκδικώντας αυτό που του ανήκει.
Την εθνική ανεξαρτησία, τη λαϊκή κυριαρχία και την πατρίδα!
Την χρειαζόμαστε, περισσότερο από όλα τα κοινωνικά στρώματα, εμείς, οι εργαζόμενοι. Για να αναδειχθούμε στην πρωτοπόρα εθνική τάξη.
Την οφείλουμε στους γονείς και την χρωστάμε στα παιδιά μας!
Αυτό είναι το σημερινό κυρίαρχο πρόταγμα των αγώνων της εργατικής τάξης και όλου του λαού!
Είναι ταξική μας υποχρέωση και διεθνιστικό μας καθήκον!
Καλή εργατική πρωτομαγιά σε μια ελεύθερη πατρίδα! 

 Του Γιάννη Αθανασιάδη

πηγη