Μέρες του 1940: Η πολιτική του κατευνασμού, τότε και τώρα, οδηγεί στον πόλεμο!

«Η αξία μιας συμμαχίας για ένα της μέλος καθορίζεται, από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς»
Παναγιώτης Κονδύλης
Για όσους έχουν κάποια επαφή με την Ιστορία, είναι φανερό, ότι ζούμε μέρες του 1940, όσον αφορά τις πολεμικές προκλήσεις του φασιστικού καθεστώτος Ερντογάν στο Αιγαίο και τη Θράκη.

Τότε, που η φασιστική Ιταλία, προκαλούσε το καθεστώς Μεταξά, με το τελευταίο να τελεί εν πλήρη αδράνεια, ακολουθώντας την πολιτική του κατευνασμού, η οποία οδήγησε στην εισβολή της 28ης Οκτωβρίου. Το ίδιο- αναλογικά με την εποχή- κλίμα βιώνουμε και σήμερα
Ας θυμηθούμε τι έγινε το έτος 1940, πριν από την εισβολή των φασιστικών στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ελλάδα κι ας κάνουμε τις ανάλογες αντιπαραβολές προς το σήμερα.
Η πρώτη θερμή πρόκληση εκδηλώθηκε στις 12 Ιουλίου, με την επίθεση ιταλικών αεροσκαφών κατά του βοηθητικού ναρκοβόλου-πλοίου φάρων «Ωρίων», το οποίο ανεφοδίαζε το φάρο της Γραμβούσας (ακρωτήρι στην Κίσαμο του Ν. Χανίων), χωρίς ζημιές ή θύματα. Προς βοήθεια του «Ωρίων» έσπευσε το αντιτορπιλικό «Ύδρα», το οποίο δέχθηκε νέα επίθεση από το ίδιο σμήνος ιταλικών αεροσκαφών. Μετά την επίθεση, το Αρχηγείο Στόλου ήταν έτοιμο να διατάξει τον απόπλου τριών πολεμικών, αλλά το Υπουργείο Ναυτικών παρενέβη αναστέλλοντας όλες τις προετοιμασίες και για να συμβάλλει...στην υποχώρηση της έντασης, διέταξε την ανάκληση του «Ύδρα» και του «Ωρίων».
Το καταπληκτικό όμως είναι ότι, όπως ο Ερντογάν σήμερα, διατηρεί και δεύτερο μέτωπο στη Συρία, παράλληλα με τις προκλήσεις στο Αιγαίο, την Κύπρο και τη Θράκη, έτσι τότε κι ο Μουσολίνι είχε ανοίξει δεύτερο μέτωπο πολεμικών επιχειρήσεων προς Ανατολάς, αφού  λίγες ημέρες μετά την επίθεση στη Γραμβούσα, ιταλικά βομβαρδιστικά προσέβαλλαν την Παλαιστίνη, είδηση που δημοσίευσε στις 29 Ιουλίου το περιοδικό «Time», όπου γινόταν λόγος για βομβαρδισμό παλαιστινιακών πόλεων από ιταλικά αεροσκάφη!
Στις 16 Ιουλίου το πρωί, τέσσερα υποβρύχια που βρίσκονταν στον όρμο της Ιτέας στον Κορινθιακό δέχτηκαν την επίθεση σμήνους ιταλικών βομβαρδιστικών, ενώ στις 26 Ιουλίου, δέκα ιταλικά αεροσκάφη παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο στην Ήπειρο πετώντας πάνω από το Μέτσοβο, Καλπάκι και το Χάνι Δελβινακίου.
Στις 2 Αυγούστου, γίνεται στόχος τελωνειακή ακτοφυλακίδα, η οποία έπλεε στο Σαρωνικό Κόλπο, μεταξύ της Αίγινας και της Λαγούσας, ενώ ο ίδιο απόγευμα, στις 18.20, το επιβατηγό πλοίο «Φρίντων» δέχθηκε την επίθεση δύο ιταλικών αεροσκαφών στην παραθαλάσσια θέση «Μπαλί», στο Ρέθυμνο.
Παρά το παραπάνω μπαράζ προκλήσεων της φασιστικής Ιταλίας, η κυβέρνηση Μεταξά, πιστή στην πολιτική του κατευνασμού, δεν προβαίνει σε καμία απολύτως ουσιαστική-αποτρεπτική ενέργεια.

Και φτάνουμε στον τορπιλισμό της «Έλλης»,΄το Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο. Ακόμα και την επόμενη μέρα, στις 16 Αυγούστου, η Ιταλία ενημερώθηκε ότι θα έπλεαν στην Τήνο τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα», αλλά παρόλα αυτά, τα πλοία δέχθηκαν εναέριο βομβαρδισμό!

Στα θραύσματα των τορπιλών, που είχαν πλήξει την «Έλλη» διακρίνονταν καθαρά η ιταλική προέλευση και τα γράμματα RM (Regia Marina). Ο αρχηγός στόλου διαβίβασε άμεσα με κρυπτογράφημα, στον πρωθυπουργό Μεταξά, τα στοιχεία που επιβεβαίωναν την ιταλική πρόκληση. Μέσα σε 20 λεπτά έλαβε την εξής απάντηση: «Λόγω ύψιστων εθνικών συμφερόντων, επιβάλλεται απόλυτη εχεμύθεια, σχετικά με την εθνικότητα των τορπιλών»!

Την επομένη του Δεκαπενταύγουστου ο Μεταξάς συγκεντρώνει τους αρχισυντάκτες των εφημερίδων στο ξενοδοχείο Μ. Βρετάνια και τους προτρέπει να μην προβούν σε πρόωρες δημοσιεύσεις περί την εθνικότητα του υποβρυχίου, μέχρι την ολοκλήρωση της έρευνας. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ασύρματος» της 16.08.1940: «Ετορπιλλίσθη χθες το καταδρομικόν Έλλη υπό αγνώστου υποβρυχίου».

Την 21η Αυγούστου, η επιτροπή διερεύνησης καταλήγει σε πόρισμα, το οποίο φέρει ως υπεύθυνο της βύθισης του “Έλλη” το ιταλικό υποβρύχιο «Delfino». Η κυβέρνηση Μεταξά όμως,  ανακοίνωσε το εν λόγω πόρισμα προς τον ελληνικό λαό στις 30 Οκτωβρίου (!), όταν ήδη είχε ξεσπάσει η ιταλική εισβολή!

Ας έρθουμε στο σήμερα...

Τουρκικά σκάφη, πολεμικά, ακταιωροί κλπ παίρνουν στο κυνήγι τη φρεγάτα, στην οποία επέβαινε ο Καμμένος, όταν ο τελευταίος είχε τη φαεινή ιδέα να πετάξει στεφάνι στα Ίμια, ως απότιση φόρου τιμής στη μνήμη των τριών Ελλήνων αξιωματικών, μην τολμώντας να προσεγγίσει, ούτε καν τις ακτές των συγκεκριμένων βραχονησίδων, πολλώ δε μάλλον, ν’ανέβει πάνω σ’ αυτές, καθόσον ισχυρίζεται-ο γελοίος- ότι η περιοχή δεν είναι διαφιλονικούμενη κι ότι αποτελεί ελληνικό εθνικό έδαφος!

Ακολουθεί το τουρκικό πλοίο «UMUT», το οποίο εμβολίζει το ελληνικό περιπολικό ανοικτής θαλάσσης «Γαύδος», το οποίο υποχωρεί από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, στα οποία ταυτόχρονα εισχωρεί  και κινείται το «UMUT». Ο Τσίπρας σπεύδει στις εγκαταστάσεις του Λιμενικού και συγχαίρει τον κυβερνήτη του «Γαύδος», επειδή επέδειξε... ψυχραιμία και... γενναιότητα, αφήνοντας τα πλοία του Ερντογάν να καταλάβουν ελληνικό έδαφος!

Και φτάσαμε στο περιστατικό με τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, οι οποίο κρατούνται ΠΑΡΑΝΟΜΑ και κόντρα σε κάθε ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ και κανόνα ΔΙΚΑΙΟΥ, αφού κι η κουτσή Μαρία γνωρίζει, ότι οι στρατιωτικοί ΔΕΝ ΕΜΠΙΜΠΤΟΥΝ στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων καμίας χώρας.

Ακόμα κι η κουτσή Μαρία γνωρίζει, ότι σε ανάλογη περίπτωση (ΑΝ δεχτούμε ότι χάθηκαν), οι Τούρκοι στρατιωτικοί όφειλαν να ενημερώσουν τους δικούς μας, ότι έχουν βρεθεί σε ξένο έδαφος και να τους οδηγήσουν-υπό επιτήρηση- προς το ελληνικό έδαφος. Οι στρατιωτικοί δεν είναι, ούτε τουρίστες, ούτε πρόσφυγες, ή μετανάστες, που τυχόν εισέρχονται παράνομα σε κάποια χώρα, ώστε να οδηγηθούν στα δικαστήρια, κατηγορούμενοι για παράνομη είσοδο στη χώρα. Ούτε οι αιχμάλωτοι πολέμου οδηγούνται στα δικαστήρια, αλλά εφαρμόζεται στην περίπτωσή τους (αν εφαρμόζεται ποτέ), Συνθήκη της Γενεύης για τους  αιχμαλώτους πολέμου.

Τα γνωρίζουν αυτά οι δωσίλογοι των ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ; Σαφώς τα γνωρίζουν, αλλά προτιμούν να ξευτιλίζονται και να παίζουν κορώνα-γράμματα τη ζωή των δύο στρατιωτικών, λέγοντας γελοιότητες και ψέματα περί «αναμονής των αποφάσεων της τουρκικής δικαιοσύνης»! Οι κινήσεις υποταγής στο ΝΑΤΟ κι η -έναντι του Ερντογάν-απραξία των καθαρμάτων της κυβέρνησης, εκπορεύονται από την πολιτική κατευνασμού, που τους υπαγορεύουν οι ΝΑΤΟικοί.

Και προς άρση κάθε παρεξήγησης, δε μιλάμε για πόλεμο και τέτοιου είδους ανοησίες! Μιλάμε για απλές κινήσεις αντίδρασης κι αποτροπής, οι οποίες θα βάλουν τον Ερντογάν στη θέση του, όπως πχ στην περίπτωση των δύο στρατιωτικών:   

Ως 1η κίνηση, καλείς τον Τούρκο Πρόξενο και του κάνεις ρηματική διακοίνωση για το γεγονός, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών. Αν αυτό δεν αποδώσει προχωράς στη 2η κίνηση και προβαίνεις στην απέλαση των Τούρκων στρατιωτικών ακολούθων Αν κι αυτό δεν αποδώσει, προχωράς στην 3η κίνηση διεθνοποιείς το ζήτημα και ταυτόχρονα κλείνεις τα σύνορά σου, διακόπτωντας τις εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία. Τόσο απλά!

Αντ’ αυτών, η δωσιλογική κυβερνητική κλίκα, τρέχει με πεσμένα τα βρακιά στη Μέρκελ και στο ΝΑΤΟ, ενώ ταυτόχρονα ποιεί την νήσσαν, «Λόγω ύψιστων εθνικών συμφερόντων», βέβαια, όπως ακριβώς τότε, ο Μεταξάς, που απαίτησε απ’ όλους να κάνουν...μόκο για την ταυτότητα των πολεμικών προκλήσεων.

Ο στόχος τους διπλός: Αφενός να καλλιεργείται ψοφοδεές κλίμα στην κοινωνία, το οποίο θα τους κρατήσει πιο πολύ καιρό στα μεγαλεία της εξουσίας κι αφετέρου να υλοποιήσουν τα σχέδια του ΝΑΤΟ, για αποσταθεροποίηση της περιοχής, με το αζημίωτο πάντα (μελλοντική τοποθέτηση σε νευραλγικές θέσεις, καλές...δουλίτσες, γνωριμίες, χρήμα -μέσω άυλων τίτλων και off shore εταιρειών κτλ).

Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, η πολιτική κατευνασμού των ξενόδουλων Μεταξικών και  των ξενόδουλων νεοφιλελέδων αριστερών του κώλου, οδηγεί το λαό με μαθηματική ακρίβεια στον πόλεμο.

ΥΓ Τα στοιχεία για τα περιγραφέντα γεγονότα προέρχονται από τις κάτωθι πηγές:

        -Αντιναυάρχου Δημητρίου Δ. Φωκά: «Έκθεση, σχετικά με τη δράση του Ναυτικού κατά τον πόλεμο 1940 –1944», Έκδοση πολεμικού Ναυτικού, Αθήνα 1953. 

 - Έκθεση υποναυάρχου Καββαδία ΑΣ, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού.     

 - Πολεμικά Ημερολόγια, Ιστορικής Υπηρεσίας Βασιλικού Ναυτικού.    

 -Αντιναυάρχου ΠΝ Κ. Παϊζη-Παραδέλη: «Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού 1829 –1999», Εκδόσεις Αστραία, Ναυτικόν Μουσείον της Ελλάδος. 

       - Α. Μαδωνή και Γ. Μαστρογεωργίου: «Ελληνικά Υποβρύχια, 1885 –2010», Εκδόσεις «Κλειδάρυθμος», Αθήνα 2010.

                       Να κρατήσουμε καλά μέσα στην ψυχή μας, το πνεύμα του μετώπου!

askordoulakos
πηγη