Με βασικό επιχείρημα που θα μπορούσε να
συνοψιστεί στον στίχο ενός παλιού λαϊκού τραγουδιού: Αυτός ο άνθρωπος,
αυτός!
Διότι, το είπε η Φώφη: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός, ο πήξε και δείξε, είναι που το καλοκαίρι, αντί να πάει μαζί μας στις ακρογιαλιές της οικουμενικής, προτίμησε τις εκλογές, και ζητούσε μάλιστα από τον λαό «να τους τελειώσουμε, πριν μας τελειώσουν». Άρα μακριά. Το είπε και ο Σταύρος: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός, ο πήξε και δείξε, ο δημαγωγός, μας στήνει παγίδα. Άρα μακριά κι αυτός. Πρόσθεσε μάλιστα και κάτι για ψάρια, ως ποτάμιος.
Σκασίλα μας κι εμάς, θα πείτε. Εντάξει. Εδώ όμως αναδεικνύεται πάλι το στρατηγικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Η αντίφαση ανάμεσα σε όσα έκανε ώς τώρα και σε όσα κάνει σήμερα. Η αντίφαση, ιδιαίτερα για το ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στην πολιτική ανάρμοστων σχέσεων με τη Ν.Δ. χθες, και στην πολιτική καμιά σχέση με τον Τσίπρα σήμερα. Η πολιτική «ψηφίζουμε το Μνημόνιο» το καλοκαίρι και το πολεμάμε το φθινόπωρο.
Διότι, αυτός ο άνθρωπος, αυτός τι ακριβώς κάνει; Προσπαθεί να εφαρμόσει όσα το καλοκαίρι αποφασίστηκαν και με τη δική τους ψήφο. Κι αυτοί τι ακριβώς κάνουν; Πολεμούν όσα το καλοκαίρι ψήφισαν -πριν, μάλιστα, από το δημοψήφισμα και στο δημοψήφισμα απαιτούσαν να δεχτούμε ακόμα χειρότερα. Και τώρα, από προστάτες του ευρώ, έχουν μεταμορφωθεί σε προστάτες του αγρότη, του νοικοκύρη, του φορολογούμενου, του συνταξιούχου.
Πώς να τα πουν όμως αυτά χωρίς να τους πάρουν με τις ντομάτες; Πώς από τη λατρεία της εθνικής ενότητας να περάσουν στη λοταρία της κομματικής φαυλότητας χωρίς να ξυπνήσει ο νοικοκύρης; Καταφεύγουν λοιπόν στο παλιό και δοκιμασμένο κόλπο και μεταθέτουν το θέμα από την πολιτική και το αύριο της χώρας στα πρόσωπα. Εξ ου και: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός! Δήθεν ο Τσίπρας είναι το πρόβλημά τους. Και δεν είναι το μαύρο χάλι της πολιτικής τους.
Μεταξύ μας, αυτός είναι. Αλλά για εντελώς άλλους λόγους...
Του Θανάση Καρτερού
Διότι, το είπε η Φώφη: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός, ο πήξε και δείξε, είναι που το καλοκαίρι, αντί να πάει μαζί μας στις ακρογιαλιές της οικουμενικής, προτίμησε τις εκλογές, και ζητούσε μάλιστα από τον λαό «να τους τελειώσουμε, πριν μας τελειώσουν». Άρα μακριά. Το είπε και ο Σταύρος: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός, ο πήξε και δείξε, ο δημαγωγός, μας στήνει παγίδα. Άρα μακριά κι αυτός. Πρόσθεσε μάλιστα και κάτι για ψάρια, ως ποτάμιος.
Σκασίλα μας κι εμάς, θα πείτε. Εντάξει. Εδώ όμως αναδεικνύεται πάλι το στρατηγικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Η αντίφαση ανάμεσα σε όσα έκανε ώς τώρα και σε όσα κάνει σήμερα. Η αντίφαση, ιδιαίτερα για το ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στην πολιτική ανάρμοστων σχέσεων με τη Ν.Δ. χθες, και στην πολιτική καμιά σχέση με τον Τσίπρα σήμερα. Η πολιτική «ψηφίζουμε το Μνημόνιο» το καλοκαίρι και το πολεμάμε το φθινόπωρο.
Διότι, αυτός ο άνθρωπος, αυτός τι ακριβώς κάνει; Προσπαθεί να εφαρμόσει όσα το καλοκαίρι αποφασίστηκαν και με τη δική τους ψήφο. Κι αυτοί τι ακριβώς κάνουν; Πολεμούν όσα το καλοκαίρι ψήφισαν -πριν, μάλιστα, από το δημοψήφισμα και στο δημοψήφισμα απαιτούσαν να δεχτούμε ακόμα χειρότερα. Και τώρα, από προστάτες του ευρώ, έχουν μεταμορφωθεί σε προστάτες του αγρότη, του νοικοκύρη, του φορολογούμενου, του συνταξιούχου.
Πώς να τα πουν όμως αυτά χωρίς να τους πάρουν με τις ντομάτες; Πώς από τη λατρεία της εθνικής ενότητας να περάσουν στη λοταρία της κομματικής φαυλότητας χωρίς να ξυπνήσει ο νοικοκύρης; Καταφεύγουν λοιπόν στο παλιό και δοκιμασμένο κόλπο και μεταθέτουν το θέμα από την πολιτική και το αύριο της χώρας στα πρόσωπα. Εξ ου και: Αυτός ο άνθρωπος, αυτός! Δήθεν ο Τσίπρας είναι το πρόβλημά τους. Και δεν είναι το μαύρο χάλι της πολιτικής τους.
Μεταξύ μας, αυτός είναι. Αλλά για εντελώς άλλους λόγους...
Του Θανάση Καρτερού
μονταζ teo
27/11/15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου