Συμφωνία-κόλαφος για την Τουρκία: Ισραήλ και Αίγυπτος δίνουν αεροπορικές βάσεις και όπλα για τα μαχητικά της Ελλάδας σε περίπτωση σύρραξης στην κυπριακή ΑΟΖ

Στα σχέδια της Πολεμικής Αεροπορίας βρίσκεται η μεταστάθμευση μαχητικών αεροσκαφών σε βάσεις του Ισραήλ και της Αιγύπτου σε μία επιχείρηση υπεράσπισης του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας και Κύπρου από τις προκλήσεις της Τουρκίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ» οι πρόσφατες συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας που έχουν υπογραφεί με τις δύο αυτές χώρες,
το Ισραήλ και την Αίγυπτο, περιλαμβάνεται και η δυνατότητα φιλοξενίας ελληνικών μαχητικών σε περίπτωση που αυτό κριθεί σκόπιμο για στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή.

Δύναται λοιπόν αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας να επιχειρήσουν στην κυπριακή ΑΟΖ για την αντιμετώπιση τουρκικής απειλής και λόγω εγγύτητας να μεταβούν σε βάσεις των γειτονικών-σύμμαχων χωρών προκειμένου να πραγματοποιήσουν ανεφοδιασμό κυρίως σε καύσιμα.

Τα όπλα, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, θα είναι ήδη φορτωμένα στα μαχητικά και αν ριφθούν σημαίνει πώς έχουμε ήδη περάσει στο επόμενο στάδιο και πλέον δεν μιλάμε για «θερμό επεισόδιο» ή κρίση, αλλά για πολεμική σύρραξη. Έτσι, αν απαιτηθεί τα ελληνικά μαχητικά να φορτωθούν και πάλι με πυραύλους και βόμβες υπάρχει επίσης συγκεκριμένο σχέδιο.

Είναι προφανές λοιπόν πώς η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου έχει περάσει σε άλλο στάδιο, έχει αναβαθμιστεί και έχει προσαρμοστεί αφενός στην υπεράσπιση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου και αφετέρου στην αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας και των απειλών.

Γνωρίζουν πολύ καλά και οι τέσσερις χώρες τον παρανοϊκό χαρακτήρα του Ερντογάν και βεβαίως το γεγονός ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να παραιτηθεί τόσο απλά από τις αξιώσεις που εγείρει για τους υδρογονάνθρακες σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Από την άλλη Ισραήλ και Αίγυπτος γνωρίζουν πολύ καλά πώς ο άξονας των τεσσάρων χωρών είναι πολύ ισχυρός και πώς μέσω αυτού μπορεί το φυσικό αέριο να φτάσει στην Ευρώπη.

Τα σχέδια λοιπόν υπάρχουν για την αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούν να υλοποιηθούν; Ή μάλλον κατά πόσο υπάρχει η πολιτική βούληση να τεθούν σε ισχύ; Η απάντηση θα έπρεπε να βρίσκεται στο, πόσο διατεθειμένες είναι οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου να υποστούν έναν εδαφικό ακρωτηριασμό. Μάλλον καθ’ όλου.

Εδώ βέβαια μπαίνει και ο παράγοντας «μεγάλες δυνάμεις». Κατά πόσο δηλαδή θα επιτρέψουν ή θα στηρίξουν την Ελλάδα και την Κύπρο σε μία αντιπαράθεση με την Τουρκία. Το προηγούμενο ιστορικό δεν είναι θετικό για τον Ελληνισμό.

.
πηγη