Μεγαλώνω

Πόσο κουρασμένος νιώθω;
Πως τα κατάφερα και έφτασα ως εδώ;
Πότε ακριβώς έγινε αυτό;
Έτσι, ένας ταλαίπωρος ανθρωπάκος που μάχεται με τα θηρία δηλαδή με τους άλλους γύρω του.
Πεσιμιστής;Ίσως, ίσως και όχι δεδομένου των συνθηκών που ζούμε πλέον στη χώρα μας.

Ένα αδιάκοπο σαφάρι έχει γίνει η καθημερινότητα μου, πόλεμος στα χαρακώματα και όποιος επέζησε. Δεν το θέλω αυτό, όχι δεν θέλω έτσι.
Αναπολώ και πάλι τα παιδικά μου χρόνια.
Γαμώτο, το ξέρω δεν είναι λύση αλλά τα αναπολώ. Χρόνια αθωότητας κι ανεμελιάς.
Χρώματα ζωντανά και χαρούμενα και οι σκοτούρες κλειδωμένες στο ντουλάπι.
Ένας ήλιος έφτανε και οι φίλοι μας.
Αχ οι φίλοι μας!
Βασιλιάδες στα όνειρα μας οι φίλοι μας, το πιο σημαντικό κομμάτι στο μικρόκοσμο μας.
Μοιραζόμασταν την ίδια μπάλα, τα ίδια παιχνίδια, τα ποδήλατα που είχαν μερικοί από αυτούς.
Μοιραζόμασταν το χαμόγελο, το γέλιο που έβγαινε αβίαστα από τα κατάβαθα της νεανικής ψυχής μας. Αυτοί οι φίλοι που τώρα εάν δεν κανονίσεις καμιά βδομάδα πριν, δεν θα τους δεις. Και όταν τους δεις μετράς τις έγνοιες και τους φόβους τους. Κάθε σκέψη τους  σκάβει ανεπανόρθωτα τα πρόσωπά τους και δεν τους αναγνωρίζεις. Μεγαλώσαμε πολύ..
Αναπολώ
Ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν μήπως και τα καταφέρω. Μήπως και τα καταφέρω τώρα που απουσιάζουν τα χαμόγελα και υπερτερούν οι απουσίες.
Πόσο κουρασμένος νιώθω;

enfo.gr/

μονταζ eimailefteros