Είναι το μεγαλύτερο πάρκο της Αθήνας, έκτασης σχεδόν 280 στρεμμάτων, ωστόσο αυτό που εμποδίζει την ανάδειξή του, είναι η απουσία ενός
ολοκληρωμένου σχεδίου φροντίδας και φύλαξης, ώστε να αποτελεί σημείο αναφοράς και αναψυχής των Αθηναίων.
Το άλσος σχεδιάστηκε το 1934 προς τιμήν των Ηρώων της Επανάστασης του 1821. Η οδός Αγωνιστών του ‘21 μέσα στο πάρκο διακοσμήθηκε κατά μήκος της, με 21 προτομές αγωνιστών.
Στην κεντρική είσοδο βρίσκεται ο ανδριάντας του Βασιλιά Κωνσταντίνου του Α’ έφιππου.
Στην πλευρά της Λ. Αλεξάνδρας συναντάμε το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς, υπάρχουν επίσης μνημεία για τον Ιερό Λόχο, τους Άγγλους, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς πεσόντες.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το μνημείο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, στο οποίο μάλιστα έχουν αποτεθεί και τα οστά του.
Την ονομασία του πήρε, λόγω των στρατιωτικών ασκήσεων επί Όθωνα, από το λατινικό «Campus Martius».
Τον στρατιωτικό χαρακτήρα συμπλήρωνε επίσης και το διώροφο κτίριο – οι στρατώνες του Ιππικού – που κατεδαφίστηκε το 1930.
Μέσα στο πάρκο βρίσκονται και δυο σημαντικοί ναοί, ο Ναός των Ταξιαρχών και ο Ναός του Αγίου Χαραλάμπους, με αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου.
Η περιοχή αποτελούσε παραδοσιακά τόπο αναψυχής ακόμη και πριν από την μετατροπή του σε άλσος. Τις Κυριακές η στρατιωτική μπάντα ψυχαγωγούσε τους Αθηναίους, ενώ συχνά το χώρο επισκεπτόταν και το βασιλικό ζεύγος.
Από την απόφαση για τη μετατροπή του σε πάρκο μέχρι την έναρξη των εργασιών υπήρξαν πολλές περιπέτειες και γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά και έλλειψη χρημάτων.
Το 1934 ο διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών Αν. Δημητρακόπουλος ανέλαβε να το σχεδιάσει, ακολουθώντας αγγλικά και γαλλικά μοντέλα πάρκων, την υλοποίηση του σχεδίου ανέλαβε ο Ν. Βοσυνιώτης, φυτεύοντας 46.000 δένδρα και θάμνους.
Φυτεύτηκαν κατά βάση φυλλοβόλα δέντρα ώστε το καλοκαίρι να προσφέρουν σκιά, ενώ τον χειμώνα να μην κρύβουν τον ήλιο.
Παρά το μέγεθός του η άρδευση επιτεύχθηκε μετά την απελευθέρωση.
Μερίμνησαν επίσης να υπάρχει οπτική πρόσβαση προς την Ακρόπολη, χωρίς όμως να προβλέψουν ότι αυτή την πρόσβαση θα ανέκοπταν τα ψηλά κτίρια γύρω από το πάρκο.
Αξίζει να αναφερθεί ότι μέχρι σήμερα αν και σχεδόν ερείπιο, στον χώρο του άλσους βρίσκεται ένα από τα ιστορικότερα αναψυκτήρια της Αθήνας, από στο οποίο εμφανίστηκαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες.
Το 2008 ο αρχιτέκτονας Α. Τομπάζης ανέλαβε την μεγάλη προσπάθεια για την ανάπλασή του, η οποία ολοκληρώθηκε το 2010.
Ούτε αυτή τη φορά όμως θα γινόταν μόνιμος τόπος αναψυχής, γιατί σε αυτό βρίσκουν κατά διαστήματα καταφύγιο τοξικομανείς και άστεγοι.
Επίσης πριν από λίγο καιρό, το Πεδίο του Άρεως είχε δεχτεί εκατοντάδες πρόσφυγες που για μέρες ζούσαν εκεί σε σκηνές.
unblock.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου