κράτησε ψηλά της Σημαίες της ιστορίας, της τιμής, της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Η
περίοδος του πολέμου και της κατοχής ειδικά για την πόλη του Πειραιά,
στάθηκε ιδιαίτερα οδυνηρή, καθώς δραματικά συμβάντα διαδραματίστηκαν
στους 48 μήνες διάρκειας της. Ο Πειραιάς στάθηκε στην ίδια μοίρα σαν να ήταν συνοριακή πόλη εμπόλεμης ζώνης! Και
όταν ακόμα αυτή η παγκόσμια συμφορά βρισκόταν στην δύση της, ο Πειραιάς
βομβαρδίστηκε από Άγγλους και Αμερικανούς τον Γενάρη του '44 σε έναν
από τους πιο άσκοπους και φονικούς βομβαρδισμούς σε πόλεμο!
Γερμανοί,
Ιταλοί, Άγγλοι και Αμερικάνοι ο καθένας για διαφορετικό λόγο και σκοπό,
στάθηκαν δημιουργοί συμφοράς για της πόλη και τους κατοίκούς της,
επειδή η πόλη ήταν λιμάνι. Και ως λιμάνι έπρεπε να καταστραφεί! Και
αυτοί οι ίδιοι κάτοικοί της είναι που κλήθηκαν μεταπολεμικά να πληρώσουν
ανάμεσα στα τόσα που προσέφεραν σε ανθρώπινες ψυχές και υλικές
απώλειες, το δεκαράκι (δεκάλεπτο) ως υποχρεωτική συνεισφορά στα
εισιτήρια των λεωφορειακών γραμμών του Πειραιά, για να σταθεί ξανά ο
Μητροπολιτικός Ναός της πόλης, η Αγία Τριάδα, που είχε σωριαστεί σε
ερείπια όπως και ολόκληρη η πόλη του Πειραιά.
Ο
Πειραιάς που βομβαρδίστηκε από την πρώτη μέρα του πολέμου έως και την
τελευταία, ο Πειραιάς των βομβοπλήκτων, ο Πειραιάς που δεν υπήρξε
ανοχύρωτη πόλη, ο Πειραιάς της αντίστασης, της ηλεκτρικής, των σαμποτάζ,
των μπλόκων, των μικρών Γαβριάδων, ο Πειραιάς που ακόμη αγωνιζόταν όταν
στην Αθήνα πανηγύριζαν την απελευθέρωσή της.
ιστορίες που αφορούν τον Πειραιά κατά την περίοδο του πολέμου
και της κατοχής. Γιατί μια πόλη πεθαίνει, όταν πρώτα χαθεί η ιστορική
της μνήμη. Στέφανος Μίλεσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου