Πάμε πίσω στο χρόνο, στον κατακλυσμό που σηματοδότησε τη γέννηση του Ελληνικού μας κόσμου.
Ο Δευκαλίων, γιος του Προμηθέα και βασιλιάς της Φθίας, και η γυναίκα του η Πύρρα, θυγατέρα του Επιμηθέα και της Πανδώρας, ήταν οι εκλεκτοί του Δία, που έμελλε να σωθούν από την μεγάλη πλημμύρα. Σώθηκαν όπως ακριβώς ο Νώε. Σύμφωνα με τις περισσότερες αρχαίες μαρτυρίες, η δική τους αυτοσχέδια κιβωτός προσάραξε, ύστερα από 9 ολόκληρα μερόνυχτα που κράτησε η θεομηνία, στον Παρνασσό. Κατηφορίζοντας το βουνό, διάλεξαν με τη σειρά τους να εγκατασταθούν στο Κάλλιαρο πεδίο, στη θέση που αργότερα άκμασε η αρχαία πόλη Κύνος.
Το αφανισμένο ανθρώπινο γένος έπρεπε να ανασυσταθεί. Κι έγινε αυτό με «λίθινους γόνους», όπως μαρτυρεί ο Πίνδαρος. Κατά την προτροπή του Δία, ο Δευκαλίων και η Πύρρα έπιασαν και έριξαν πίσω τους, πάνω απ τα κεφάλια τους, πέτρες. Και όσε πέτρες έριχνε ο Δευκαλίων γίνονταν άντρες, και εκείνες που έριχνε η Πύρρα γίνονταν γυναίκες. Και οι λίθινοι γόνοι έμελε να γίνουν ηγέτες λαών (λάας = πέτρα). Παιδία του Δευκαλίωνα και της Πύρρας ήσαν όντως ο Έλλην (Έλληνες μετά από αυτόν και όλοι εμείς), ο Αμφικτύων, ο Ορεσθεύς και η Πρωτογένεια. Ο γιος του Έλληνα, ο Δώρος, αλλά και οι απόγονοι του, ο Ίων και ο Αχαιός, φέρουν ομολογουμένως λαμπρότατα ονόματα (Δωριείς, Ίωνες, και Αχαιόι, εξ αυτών φυλές που αντιστοιχούν στους θαμαστότερους ίσως πολιτισμούς πού γέννησε η ιστορία).
Κατά μία εκδοχή, λοιπόν, από τον Αμφικτύωνα, τον αδελφό του Έλληνα, και σύμφωνα με μία άλλη – πιο απόκρυφη – από την αδελφή τους, την Πρωτογένεια, κατάγονται ευθέως ο Λοκρός και ο Όπους, πατέρας και γιος. Στην πρώτη περίπτωση μεσολαβεί ο Φύσκιος, γνήσιο παιδί του Αμφικτύωνα και της Χθονοπάτρας, ενώ στη δεύτερη μπερδεύεται ως αιμομίκτης γεννήτορας και τελικώς ως προξενητής και ανάδοχος ο ίδιος ο Δίας.
Το βέβαιο είναι ότι ο Λοκρός θα δώσει το όνομα του στη επαρχία ενώ ο Οπούς θα δώσει το δικό του στην πρωτεύουσα πόλη. Και των δύο ηγετών τα ονόματα, εξάλλου, θα ταυτιστούν με τις ονομασίες των λαών τους: Λοκροί (Ηοίοι / Επικνημίδιοι και Οζόλαι στη ανατολική και στη Στερεά Ελλάδα της κάτω Ιταλίας και της Σικελίας) και Οπούντιοι Λοκροί, εμφαντικότερα, οι Ηοίοι / Επικνημίδιοι, από τότε που θα βασιλέψει στην Ανατολική Στερεά ο Οπούς. Βεβαιότερο και τιμητικότερο οπωσδήποτε ακόμη είναι ότι ο Όμηρος Έλληνες αποκαλεί τους Λοκρούς και τους Φθιωτείς που πολέμησαν με τον Αχιλλέα στο Ίλιο, ενώ ο Θουκυδίδης πρώτους Έλληνες θα θεωρήσει τους Λοκρούς.
πηγή: “Αμπελουργείν στη Λοκρίδα χθές και σήμερα…” (Κτήμα Χατζημιχάλη, 2003)
στη φωτογραφία: Ο θάνατος του Αίαντα του Λοκρού (Πίνακας του Henri Serrur, Μουσείο καλών Τεχνών, Λιλ, Γαλλία)
24grammata
Ο Δευκαλίων, γιος του Προμηθέα και βασιλιάς της Φθίας, και η γυναίκα του η Πύρρα, θυγατέρα του Επιμηθέα και της Πανδώρας, ήταν οι εκλεκτοί του Δία, που έμελλε να σωθούν από την μεγάλη πλημμύρα. Σώθηκαν όπως ακριβώς ο Νώε. Σύμφωνα με τις περισσότερες αρχαίες μαρτυρίες, η δική τους αυτοσχέδια κιβωτός προσάραξε, ύστερα από 9 ολόκληρα μερόνυχτα που κράτησε η θεομηνία, στον Παρνασσό. Κατηφορίζοντας το βουνό, διάλεξαν με τη σειρά τους να εγκατασταθούν στο Κάλλιαρο πεδίο, στη θέση που αργότερα άκμασε η αρχαία πόλη Κύνος.
Το αφανισμένο ανθρώπινο γένος έπρεπε να ανασυσταθεί. Κι έγινε αυτό με «λίθινους γόνους», όπως μαρτυρεί ο Πίνδαρος. Κατά την προτροπή του Δία, ο Δευκαλίων και η Πύρρα έπιασαν και έριξαν πίσω τους, πάνω απ τα κεφάλια τους, πέτρες. Και όσε πέτρες έριχνε ο Δευκαλίων γίνονταν άντρες, και εκείνες που έριχνε η Πύρρα γίνονταν γυναίκες. Και οι λίθινοι γόνοι έμελε να γίνουν ηγέτες λαών (λάας = πέτρα). Παιδία του Δευκαλίωνα και της Πύρρας ήσαν όντως ο Έλλην (Έλληνες μετά από αυτόν και όλοι εμείς), ο Αμφικτύων, ο Ορεσθεύς και η Πρωτογένεια. Ο γιος του Έλληνα, ο Δώρος, αλλά και οι απόγονοι του, ο Ίων και ο Αχαιός, φέρουν ομολογουμένως λαμπρότατα ονόματα (Δωριείς, Ίωνες, και Αχαιόι, εξ αυτών φυλές που αντιστοιχούν στους θαμαστότερους ίσως πολιτισμούς πού γέννησε η ιστορία).
Κατά μία εκδοχή, λοιπόν, από τον Αμφικτύωνα, τον αδελφό του Έλληνα, και σύμφωνα με μία άλλη – πιο απόκρυφη – από την αδελφή τους, την Πρωτογένεια, κατάγονται ευθέως ο Λοκρός και ο Όπους, πατέρας και γιος. Στην πρώτη περίπτωση μεσολαβεί ο Φύσκιος, γνήσιο παιδί του Αμφικτύωνα και της Χθονοπάτρας, ενώ στη δεύτερη μπερδεύεται ως αιμομίκτης γεννήτορας και τελικώς ως προξενητής και ανάδοχος ο ίδιος ο Δίας.
Το βέβαιο είναι ότι ο Λοκρός θα δώσει το όνομα του στη επαρχία ενώ ο Οπούς θα δώσει το δικό του στην πρωτεύουσα πόλη. Και των δύο ηγετών τα ονόματα, εξάλλου, θα ταυτιστούν με τις ονομασίες των λαών τους: Λοκροί (Ηοίοι / Επικνημίδιοι και Οζόλαι στη ανατολική και στη Στερεά Ελλάδα της κάτω Ιταλίας και της Σικελίας) και Οπούντιοι Λοκροί, εμφαντικότερα, οι Ηοίοι / Επικνημίδιοι, από τότε που θα βασιλέψει στην Ανατολική Στερεά ο Οπούς. Βεβαιότερο και τιμητικότερο οπωσδήποτε ακόμη είναι ότι ο Όμηρος Έλληνες αποκαλεί τους Λοκρούς και τους Φθιωτείς που πολέμησαν με τον Αχιλλέα στο Ίλιο, ενώ ο Θουκυδίδης πρώτους Έλληνες θα θεωρήσει τους Λοκρούς.
πηγή: “Αμπελουργείν στη Λοκρίδα χθές και σήμερα…” (Κτήμα Χατζημιχάλη, 2003)
στη φωτογραφία: Ο θάνατος του Αίαντα του Λοκρού (Πίνακας του Henri Serrur, Μουσείο καλών Τεχνών, Λιλ, Γαλλία)
24grammata
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου