Εν Αθήναις...από γειτονιά σε γειτονιά

Εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα άλλαζες σπίτια για πολλούς λόγους. Και φυσικά μιλάμε για τους περισσότερους που δεν είχαν δικό τους σπίτι.
Από την κάμαρα της αυλής έψαχνες σπίτι με δεύτερο δωμάτιο δικό του καμπινέ (έτσι έλεγαν την τουαλέτα)
και δική του κουζίνα .
Μπορούσες αφού δούλευαν μικροί μεγάλοι για να τα βγάλουν
πέρα.
Στενοχωριόσουνα που άφηνες τους γειτόνους και πήγαινες
αλλού.
Δεν τους ξεχνούσες τουλάχιστον τον πρώτο καιρό
στις Σαββατιάτικες σπιτοσυνάξεις.
Αργότερα αργά και που.
Και ερχότανε το φορτηγό για την μετακόμιση....
"Μεταφοραί-εκδρομαί" έγραφε και έκανε και τις δύο δουλειές.
Ήταν ανοικτό πίσω με κουκούλα για την βροχή που έβγαινε
το καλοκαίρι και πήγαινε την γειτονιά για μπάνιο στην Λούτσα.
Πρωτόγονη παραλία της εποχής.
Οι γείτονες βοηθούσαν στην μετακόμιση και στο τέλος
ανεβαίναμε οι μετακομίζοντες στην καρότσα με τα υπάρχοντά μας.
Η τρίφυλλη ντουλάπα....το μικρό σερβάν .....το ψυγείο του πάγου
που μόλις έφθανες στην γειτονιά την καινούργια έσπευδες
να το ξεφορτωθείς φωνάζοντας τον ΚΩΤΣΟΒΟΛΟ να στο πάρει
και να σου δώσει το ηλεκτρικό με τεφτέρι (δόσεις).
Στην νέα γειτονιά το νέο σπίτι (τριακονταετίας) σου φαινότανε
παλάτι.
Είχες και δικό σου δωμάτιο το σαλόνι όπου έβαζες το σπαστό
τραπεζάκι για γραφείο να διαβάζεις και έμοιαζες άρχοντας.
Η μάνα αρχόντισα της κουζίνας δεν θα μαγείρευε έξω
κάτω από το αυτοσχέδιο ξύλινο στέγαστρο.
Δικός της νεροχύτης από μωσαϊκό και άντε πιάστηνε.
Οι γειτόνισες οι νέες από κοντά μέσα στο σπίτι να βοηθάνε
ενώ τα παιδιά σου λέγανε για το σχολείο της περιοχής.
Οι μετακομίσεις πάντα στην θερινή σχόλη για να πηγαίνεις
από την αρχή στην νέα τάξη του νέου σχολείου.
Δεν ξεχνιούνται αυτές οι μικροχαρές που σήμερα φαντάζουν
αστείες για τους νεώτερους που δεν έζησαν
το "Μεταφοραί....εκδρομαί...." έτσι όπως το έγραφαν.
Πίσω στα παλιά