Σίγουρα κανένας
δεν το αναζήτησε με τον αριθμό του. Ίσως οι αριθμοί παλιά έμπαιναν για
να μην μπερδεύουν τα γράμματα από την ξενιτειά οι συντοπίτες που οι
συνωνυμίες μπορεί να μπέρδευαν την κατάσταση. Ίσως πάλι κάποιες
δεκαετίες πριν, τα χωριά να είχαν τόσους κατοίκους και κίνηση που ο
αριθμός ήταν απαραίτητος. Μην κοιτάτε που αυτά τα χωριά έγιναν
προορισμοί τριημέρου και διακοπών, μουσειακά εκθέματα σε μια Ελλάδα
φτιαγμένη από μπετόν.
Το "νούμερο 8"
λειτουργεί άψογα μέχρι τις μέρες μας προσαρμόζοντας το εμπόρευμα στην
ζήτηση και στις εποχές. Εκείνο που μένει αναλλοίωτο στους αιώνες είναι η
γεύση του καφέ και του τσίπουρου. Θέλουν το χρόνο τους να γίνουν,
θέλουν τον ανάλογο τόπο για τα εκτιμήσεις.
Όλες οι
αισθήσεις λειτουργούν με αφορμή το καφενεδάκι που μπορεί ο χρόνος να
έγειρε λίγο τα ράφια του, αλλά η καθαριότητα και η τακτοποίηση των
προϊόντων είναι το άλφα και το ωμέγα.
Φυσικά σε όλα έρχεται να προστεθεί η θέα και η αισθητική των πέτρινων κτισμάτων. Λιτή, στοιβαρή και αυθεντική.
Σε άλλη διάσταση λοιπόν, στο χωριό Δίκορφο για τους νέους ή Τσιοντίλα για τους παλιούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου