Στο ίδιο δίλημμα θα βρεθεί, κάποια στιγμή, όχι και τόσο μακρινή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην Ευρώπη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και την Πατριωτική Αμερική.
Μελετούσα μία πρόσφατη ανάλυση του Frank Jones (διακεκριμένος συνεργάτης του U.S. Army War College, όπου δίδαξε στο Τμήμα Εθνικής Ασφάλειας και Στρατηγικής. Προηγουμένως, είχε συνταξιοδοτηθεί από το Γραφείο του Υπουργού Άμυνας, ως ανώτερο στέλεχος. Είναι συγγραφέας ή συντάκτης τριών βιβλίων και πολυάριθμων άρθρων για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ) για την στρατηγική της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό, σε σύγκριση με αυτή της Ιαπωνίας, κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ουσία της ήταν, με την οποία συμφωνώ και εγώ, ότι η Ιαπωνία απέτυχε, διότι η στρατηγική της δεν είχε παγκόσμιο στρατιωτικό χαρακτήρα.
Τούτου λεγομένου και λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή αρθρογραφία για τους δρόμους που έχει η Κίνα να επιλέξει προς την Ευρώπη και τον Αραβικό κόσμο, σε μία στρατιωτική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η αρτηριακή, στρατιωτικώς, σημασία χωρών, όπως το Τατζικιστάν, έχει βαρύνουσα σημασία.
Ο στοχασμός μου λοιπόν, εμπεριέχει το εξής ερώτημα. Τι θα γίνει, εάν ο
Πούτιν ή όποιος πιθανός αντικαταστάτης του, σε μία εντελώς αποδυναμωμένη
Ρωσία από τον μακροχρόνιο πόλεμο, βρεθεί στη θέση του Μεταξά. Δηλαδή,
να του ζητηθεί να επιτρέψει στα Κινεζικά στρατεύματα να λάβουν θέσεις σε
στρατηγικά σημεία της Ρωσίας, όπως το Βερίγγειο πορθμό, στην Μαύρη
Θάλασσα και εν τέλει, στα Ρωσοευρωπαϊκά σύνορα; Σε ένα τέτοιο σενάριο,
είναι εξαιρετικά αμφίβολο, εάν η Αλάσκα είναι υπερασπίσιμη ή ακόμα και η
ίδια η Ευρώπη. Εάν συμβεί αυτό και η Ευρώπη συνθηκολογήσει, που
πιθανότατα θα το κάνει, τότε Ελλάδα και Βρετανία, για άλλη μία φορά, θα
είναι οι τελευταίοι θύλακες αντίστασης και ελευθερίας στην Ευρωπαϊκή
Ήπειρο. Εάν ο Αραβικός κόσμος και ειδικά οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι,
ταχθούν με την Κίνα, τότε η Ελλάδα, θα βρεθεί ανάμεσα σε δύο ισχυρές
τανάλιες.
Το 52% που μετείχε των εκλογών, με όποιο τρόπο και αν προέκυψε αυτό, δεν είναι αρκετό για να εξασφαλίσει ισχυρή νομιμοποίηση στην κυβέρνηση.
ΝΙΚΗ και ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ, δείχνουν, μέχρι στιγμής, να είναι επιχείρηση STAY BEHIND του Τσιπροκαραμανλισμού, με τη βοήθεια ορισμένων ολιγαρχών.
Θα πρέπει να σκεφτόμαστε πλέον, με όρους προπαρασκευής της χώρας για παγκόσμιο πόλεμο και για παγκόσμιες κρίσεις. Επειδή δεν υπάρχει πλέον πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, αλλά «παραστρατιωτικού» πολιτικού τύπου προσωπικότητες, όπως ο Τσίπρας, ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου, η κατάσταση μόνο γόνιμη δε δείχνει για τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική ακεραιότητα, όπως και για την σταθερότητα της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν πολλά Αμερικανικά στρατεύματα στην Ελλάδα και στο πολεμικό σενάριο που περιέγραψα, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα γίνει ένα από τα πιο «καυτά» λιμάνια του πλανήτη, από στρατιωτική και στρατηγική άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου