Όσοι τα βρήκαν με τη μοναξιά τους δεν έμαθαν να συμβιβάζονται

Τους καταλαβαίνεις από μακριά, αποπνέουν μια γαλήνη, μια σιγουριά ότι όλα θα γίνουν στην ώρα τους, είναι αυτοί που δε φοβούνται να μένουν μόνοι. Το βήμα τους είναι σταθερό, δεν πρόκειται να βιαστούν, δε θα προσπαθήσουν να επέμβουν στη φυσική ροή των εξελίξεων,

λες και βλέπουν μια εικόνα μεγαλύτερη απ’ τους υπόλοιπους. Αποφασισμένοι ότι θα φτάσουν εκεί που πρέπει εν καιρώ, προσεγγίζουν την κατάληξη αργά και με υπομονή.

Έχουν περάσει ό,τι κι εσύ, μη σκεφτείς ότι η ζωή τους ήταν πιο εύκολη. Έχουν νιώσει την απογοήτευση στο πετσί τους, έχουν μείνει ξάγρυπνοι με τη σκέψη ότι σ´ αυτή τη φάση της ζωής τους δεν περίμεναν να είναι ακόμη εδώ. Κι αγχώθηκαν πως ο χρόνος περνάει και δε θα προλάβουν να φτάσουν εκεί που θέλουν έγκαιρα, φοβήθηκαν πως θα γυρίσουν μια μέρα πίσω στο χρόνο και θα μετανιώσουν που τον άφησαν να χαθεί, ανατρίχιασαν στην ιδέα πως όλοι θα προχωρήσουν κι αυτοί θα μένουν στάσιμοι.
Εδώ είναι το επικίνδυνο σημείο, εδώ χάνεται η μπάλα. «Οι άλλοι στην ηλικία μου κερδίζουν πιο πολλά λεφτά, η καριέρα τους εξελίσσεται πιο γρήγορα, έχουν ήδη βρει τον άνθρωπό τους, κάνουν παιδιά, είναι πιο ευτυχισμένοι». Σ´ αυτό ακριβώς το σημείο καλείσαι να πάρεις μια απόφαση κι οι δρόμοι που μπορείς να επιλέξεις είναι δύο.
Ο πρώτος δρόμος είναι αυτός της ταχείας διέλευσης. Αφού επηρεασμένος από φίλους, γνωστούς, ξαδέρφια, γονείς και instagram followers κατέληξες ότι η ευτυχία έχει μια συγκεκριμένη πορεία και μορφή, τρέχεις να τους φτάσεις. Θα βρεις μια δουλειά που να σου δίνει τα χρήματα που θεωρούνται ικανοποιητικά για τον περίγυρο κι ας μην την ευχαριστιέσαι όσο ήλπιζες, θα είσαι πια σε θέση να ακολουθείς ένα κοινωνικά αποδεκτό lifestyle. Κι ενώ τρως σε ένα απ’ τα γκλαμουράτα εστιατόρια που βρίσκονται οι γνωστοί σου, θα συναντήσεις αυτόν που μέχρι πρόσφατα δε γύριζες καν να κοιτάξεις γιατί δε σου έκανε το κλικ. Ξαφνικά θα τον δεις σαν μια καλή περίπτωση, καλό παιδί ή καλή κοπέλα, καλή εμφάνιση, με μια καλή δουλειά, στη σωστή ηλικία για να φτιάξει οικογένεια, παίρνει την έγκριση ακόμα και της μαμάς. Με γρήγορους ρυθμούς στολίζεις το τέταρτο δάκτυλο, φοράς τα καλά σου, λες «ευχαριστώ» ασταμάτητα για κανένα οκτάωρο, έχεις δυο παιδιά κι ένα σκυλί και τραπεζικό λογαριασμό με αύξουσα πορεία. Τους έφτασες, μπράβο σου. Συμβιβάστηκες γιατί μπορείς, γιατί το αντέχεις.
Ο άλλος δρόμος είναι πιο αργός κι ίσως πιο αβέβαιος. Εμπεριέχει εσωτερική αναζήτηση, κάθε επαγγελματική απόφαση εξαρτάται από ταλέντα κι ενθουσιασμό που συνυπάρχουν με την ελπίδα ότι κάνοντας αυτό που σε εξιτάρει θα ακολουθήσουν και τα χρήματα. Το σύντροφό σου δε θα τον επιλέξεις ζυγίζοντας υπέρ και κατά, απλά δε θα μπορείς να είσαι μακριά του. Θα κάνεις υπομονή μέχρι να συναντηθείς με το άτομο που θα κάνει την ψυχή σου να νιώσει πως βρίσκει σπίτι και μέχρι να γίνει αυτό θα μένεις μόνος. Γιατί σε φοβίζει;
Όσο είσαι μόνος θα μάθεις εσένα, θα ξεχωρίσεις αυτά που σε κάνουν να περνάς καλά, θα διακρίνεις πια τι γεμίζει το μέσα σου, θα επουλώσεις πληγές κι όταν πια πραγματικά απολαμβάνεις την παρέα με τον εαυτό σου, τότε θα κρατήσεις δίπλα σου όσους θέλεις κι όχι όσους νομίζεις ότι χρειάζεσαι.
Δε συμβιβάστηκες και σου αξίζει ένα μπράβο και σεβασμός. Είσαι ένας από αυτούς, τους ελάχιστους, που η φωτιά που έχουν μέσα τους δεν τους αφήνει να ακολουθήσουν κανέναν άλλο δρόμο εκτός από αυτόν για τον οποίον ήταν πάντα φτιαγμένοι.
Συντάκτης: Μόνα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή: pillowfights.gr

μονταζ teo