Δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Η σφαίρα διαπερνάει την καρδιά και σκοτώνει τον δεκαπεντάχρονο Αλέξη, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Ο λόγος, μια λογομαχία των αστυνομικών με μια παρέα παιδιών στο σημείο.
Οι αστυνομικοί έφυγαν σαν να μην συνέβει τίποτα, ο Αλέξανδρος μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του.
Οι δρόμοι – ημέρες του Αλέξη
Στην αρχή γίνονται όλα αυθόρμητα. Κόσμος παντού στα Εξάρχεια που εξαπλώνεται στο κέντρο της Αθήνας. Σχεδόν άμεσα συγκροτούνται πορείες και οδοφράγματα. Ένιωθες ότι ήταν πολλά πράγματα. Μαζεμένα. Σαν να ήξερες τι έχει να γίνει, τι ακολουθεί. Όλοι ήταν στους δρόμους. Τα αδέρφια μας, οι μαγαζάτορες, οι γείτονες, ο μικροιδιοκτήτης, ο μαθητής, ο φοιτητής, όλοι. Γνωστοί και άγνωστοι έγιναν ένα.
Και αν από το φόβο και την τρομοκρατία των μίντια οι γονείς καθόντουσαν μέσα, το ζούσαν μέσα από τα παιδιά τους. Σχεδόν σε παρακινούσαν να βγεις στο δρόμο και να διεκδικήσεις, να αμυνθείς, να φωνάξεις και για εκείνους.
Την επόμενη ημέρα στην συγκέντρωση χιλιάδες κόσμος. Να μιλάει, να κλαίει, να γελάει, να περιμένει κάτι. Και τα πάντα να καίγονται γύρω μας, αλλά κανείς να μην δίνει σημασία στις φωτιές. Πολύς καιρός, πολλή φωνή, πολύς κόσμος. Χαρακτηριστικά μιας εξέργεσης. Δεν ήταν επεισόδια ή μεμονωμένο γεγονός.
"Έσκασε από μέσα μας, όλους μας, καθένας με τον τρόπο του, για όλη την μαλακία που μας τρέφουνε καθημερινά, το απάνθρωπο σύστημα, την τυραννία του καταναλωτισμού και του lifestyle, για τις πανελλήνιες και τις σχέσεις εκμετάλλευσης, για το μπάτσο που σε κοιτάει στα μάτια χωρίς λόγο στη γωνία. Για τον Αλέξη."
Κανένα κόμμα, καμία υποκίνηση. Ναι, υπήρχε και χαβαλές, υπήρξαν και πλιάτσικα αλλά η οργή τα κάλυπτε. Η όψη της πόλης τα κάλυπτε. Αντίσταση στην αστυνομική βία, στην απάθεια. Τις επόμενες ημέρες το ίδιο και πιο οργανωμένα. Η κοινωνική έκρηξη έπαιρνε πλέον μια ταυτότητα. Μαθητές, συλλογικότητες, ομάδες οργανώθηκαν. Τα αστυνομικά τμήματα έγιναν στόχος σε όλη την Ελλάδα. Συλλαλητήρια, αποκλεισμοί δρόμων και αυθόρμητες κινητοποιήσεις. Σε απεργία και η ΟΛΜΕ, οι δάσκαλοι και οι πανεπιστημιακοί. Ήταν όλοι στους δρόμους.
Τα Media
Ένα αρχικό μούδιασμα με την πανελλήνια κατακραυγή. Με τις ώρες, με τις ημέρες έγινε οργανωμένα και συστηματικά μια μεταφορά της δολοφονίας στις βιτρίνες. Τραγικότερο όλων το Mega από την αρχή. Έδειξε το βίντεο της δολοφονίας προσθέτωντας ήχους από επεισόδια για να φανεί ότι υπήρξε κάποια συμπλοκή. Από την πρώτη στιμή υπήρξε αυτή η προσπάθεια σπίλωσης της μνήμης του Αλέξανδρου.
Κατάληψη στο στούντιο της ΝΕΤ. Η στιγμή που το «ΟΛΟΙ Στους Δρόμους» εκτοπίζει την ομιλία του πρωθυπουργού Καραμανλή.
Οι τοίχοι
Οι τοίχοι γέμισαν κραυγές. Γκραφίτι υπήρχε πάντα, ειδικά στα Εξάρχεια. Αλλά μετά την δολοφονία έγινε πιο πολιτικοποιημένο. Οι τοίχοι φώναζαν να βγούμε στους δρόμους, να σηκωθούμε από τους καναπέδες, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Όπως είχε πει ο Cacao Rocks στην ταινία για την Τέχνη του Δρόμου στα Εξάρχεια, ήταν σαν ένας φόρος τιμής.
"Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες"
"Το όπλο του μπάτσου είναι μαγικό, ρίχνει στον αέρα και βρίσκει στο ψαχνό"
"Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη, αυτή η νύχτα είναι του Αλέξη"
"Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς για ανθρώπινες ζωές"
“Αθώος, μάγκας και πιτσιρικάς. Θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς”
.πηγη inexarchia.gr
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου