Δύο όψεις έχει η ψυχή του ραγιά: Ο «Ελληναράς» και ο «Αμερικανο-ευρω-λιγούρης».

Ο «Ελληναράς» είναι συνήθως βουτηγμένος στα χρέη και στις πιστωτικές, αλλά εθνικά υπερήφανος για το Γιούρο, την Ολυμπιάδα και την ένδοξη καταγωγή του. Κοιτάζει με μισό μάτι τους μετανάστες, αλλά ξερογλύφεται με τις καλλίπυγες Μολδαβές, σκιάζεται με τους εχτρούς του Πατριαρχείου, του Ελληνισμού και με τον «βιαστή με το κατσαβίδι»,

ζητά περισσότερη αστυνόμευση, ει δυνατόν και μπάτσο κάτω από την πολυκατοικία του, λες και είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πιστεύει στα θαύματα και στα UFO και δίνει κάποια προσοχή στα λεγόμενα του Προφήτου Λιακόπουλου ότι, λέει, θα έρθουν έλληνες από τον Σείριο (το αστέρι, όχι της εθνικής Αθηνών-Λαμίας) και θα κυριαρχήσουν στον πλανήτη κτλ κτλ. Τον πιάνει ιερή αγανάκτηση, γιατί υπονοείται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος τα είχε με τον Ηφαιστίωνα πριν την Ροξάνη, στην γνωστή ταινία, και που να καταλάβει ο ηλίθιος, ότι οι σκοπιανοί επιμένουν ότι είναι οι πραγματικοί του απόγονοι, τώρα και με την βούλα των ΗΠΑ, και άρα αυτοί έχουν το πρόβλημα και όχι εμείς.

Και πάνω από όλα ότι «οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούμε…»

Ο Αμερικανοευρωλιγούρης γελάει με την καρδιά του για την αγραμματοσύνη και την αφέλεια του Ελληναρά, του «εύπιστου λαού», –δεν υπάρχουν ούφο, ούτε έλληνες στον Άρη, δεν διώκεται ο ελληνισμός από τους μασόνους, τους σατανιστές και τους σιωνιστές, αλλά μόνη αιτία για τα δεινά μας είναι που δεν είμαστε αρκετά ρεαλιστές και να, ορίστε τα αποτελέσματα των διαδηλώσεων για τον Κλίντον, την Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, δεν είμαστε πια και τόσο εκλεκτοί των Μεγάλων Δυνάμεων.

– Πώς η Ρώμη κατέλαβε την Μακεδονία; Μα με συμμάχους τους Αχαιούς, τους Λάκωνες τους Ηλείους.

– Πώς η Ρώμη κατέλαβε την Αθήνα; Μα με συμμάχους τους Αιτωλούς και τους μισούς Αθηναίους.

Τους σύμμαχους Αιτωλούς, πάντως, τους έσφαξαν μόνοι τους.

«Ενωτικοί» και «ανθενωτικοί» –τα σαρίκια και οι τιάρες– οπαδοί της Ιγγλετέρας, των Φραντσέζων και του Μόσκοβου, Τρικουπικοί και Δεληγιαννικοί, Βενιζελικοί, μεγαλοϊδεάτες και βασιλικοί –της μικράς πλην εντίμου Ελλάδος–, «εκσυγχρονιστές/κεντροαριστεροι/κεντρώοι/κοσμοπολίτες κ.τ.λ, κ.τ.λ,» και «ελληναράδες», καυγαδίζουν για επαγγελματικούς λόγους, αλλά είναι κατά βάθος αχώριστοι φίλοι. Δεν ζει ο ένας χωρίς τον άλλο.

Ένας και μόνο ο εχθρός τους. Η ιστορική μνήμη.

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 34, 15 Δεκεμβρίου 2004

πηγη anarchypress