δεν σου προκαλεί εντύπωση.
Είναι οι ίδιες μαύρες με τις χθεσινές αλλά και με τις αυριανές που έρχονται.
Νομίζεις ότι ταξιδεύεις μέσα σε ένα σαπιοκάραβο στον ωκεανό και από
στιγμή σε στιγμή θα χαθείς μαζί με αυτό.
Το περιμένεις και εξοικειώνεσε.
Κλέβουν ληστεύουν σκοτώνουν πεθαίνουν από ναρκωτικά.
Μνημόνια...Άγγλοι...Γάλλοι ...Πορτογάλοι....Γερμανοί και άλλοι
μας την πέφτουν.
Κόβονται συντάξεις...φεύγουν οι νέοι μας για το εξωτερικό....κλείνουν μαγαζιά...
πρόσφυγες....μετανάστες....
Ανοίγεις την τηλεόραση για ειδήσεις και θυμάσε το τραγούδι....
"θα πάω στην Ζούγκλα με τον Ταρζάν να την περνάω φίνα..."
Η είδηση πίσω στα παλιά χρόνια και μάλιστα
πρωτοσέλιδη ή πρωτοεκφωνημένη
από την Κρατική Ραδιοφωνία ήταν για κάποιον
που έπιασε η Αστυνομία
να έχει μπεί από το παράθυρο το βράδυ σε σπίτι για να κλέψει
ότι θα έβρισκε μπροστά του πρόχειρο.
Και θα ήταν κανένα παντελόνι με την ελπίδα να έχει μέσα πορτοφόλι
με λίγες δραχμές.
Για φόνο θα άκουγες αργά και που με κυριότερη αιτία τους "λόγους τιμής".
Είμαστε λιγότεροι σε πληθυσμό θα μου πείς;
Μπορεί.
Ήταν λιγότερες οι απαιτήσεις μας;
Να συμφωνήσω.
Είχες όμως μια ελπίδα μια αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου