Η ονομασία του «φουκαριάρικου» κράτους των Σκοπίων, δικαίως μας απασχολεί και θα μας απασχολεί μέχρις ότου αντιληφθούν όλοι ότι δεν είναι δυνατόν να απεμπολήσουμε την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας και ενδεχομένως και εδάφη μας.
θα το εξηγήσω πιο κάτω, διότι προέχει να τονίσω ότι κατ’ απαίτηση του ελληνισμού παγκοσμίως, δεν είναι δυνατό να προδώσουμε την ιστορία της χώρας μας, παραδίδοντας το όνομα της ένδοξης και ανεπανάληπτης ιστορία της Μακεδονίας, στο κρατίδιο αυτό των Σκοπίων για οιονδήποτε λόγο.
Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης, των Αθηνών, αλλά και όλων των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, καθώς και των μεγάλων πόλεων του εξωτερικού, Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Βρυξέλλες και αλλού, βροντοφώναξαν ποτέ το όνομα της Μακεδονίας με οποιοδήποτε συνθετικό στα Σκόπια.
Η εντολή αυτή του παγκόσμιου ελληνισμού, είναι δεσμευτική για όλους και πιστεύω ότι δεν θα τολμήσει κανείς να την παραβλέψει. Πέραν των Ελλήνων όπου γης, σημαντικές προσωπικότητες παγκοσμίου αναγνωρίσεως και αξίας, εκφράζουν έντονα την αντίθεσή τους στο να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας, ακόμη και τα ινδάλματα της αριστεράς Μίκης Θεοδωράκης και Μανόλης Γλέζος φωνάζουν το ίδιο.
Τούτο βέβαια δεσμεύει και την κυβέρνηση και δεν μπορεί να αγνοήσει την φωνή του λαού, διότι θα μετατραπεί σε οργή του λαού
Η στεντόρεια αυτή φωνή του ελληνισμού, φαίνεται ότι έχει επηρεάσει και την κυβέρνησή μας, η οποία άλλη λύση είχε στο νου και αλλού κατευθύνεται τώρα. Ευτυχώς επιμένει στην τροποποίηση του Συντάγματος και κάθε τι επεκτατικό, διότι περί αυτού πρόκειται και όχι αλυτρωτικό που προϋποθέτει ανελεύθερους σκοπιανούς στην Ελλάδα.
Το λογικό ερώτημα που προκύπτει αν τελικά τα Σκόπια συμφωνήσουν σε όλα αυτά, τι νόημα έχει πλέον ο όρος Μακεδονία; Το νόημα όμως είναι δυστυχώς διττό. Το ένα ότι τελικά θα παραμείνει το Μακεδονία και θα ξεχαστεί το συνθετικό του και δεύτερο και σοβαρότερο, έχοντας το όνομα στο χέρι, οποτεδήποτε μπορούν να επανέλθουν με τις απαιτήσεις τους.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε ότι αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μια διεθνής συμφωνία επικυρωμένη και από τον ΟΗΕ. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα παραβιάσεων τέτοιων διεθνών συνθηκών, δύο εκ των οποίων αγγίζουν τη χώρα μας.
Η συνθήκη της Λωζάννης αμφισβητείται από την Τουρκία και την έχουν παραβιάσει σε αρκετά σημεία, όπως η λειτουργία και διοίκηση των νήσων Ίμβρου και Τενέδου, ο αφελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, καθώς και η ελληνικότητα των Ιμίων και των άλλων μικρονησιών που διεκδικεί.
Αλλά ακόμη πιο ad hoc περίπτωση, η λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία της δεκατετίας του 90 με τα Σκόπια, ουδέποτε τηρήθηκε από την κυβέρνηση των Σκοπίων. Ποτέ λοιπόν να μην ενδώσουμε και προ πάντων δεν υπάρχει λόγος. Αντιθέτως οφείλουμε και μπορούμε να πείσουμε τους Μεγάλους που μας πιέζουν, να πιέσουν τα Σκόπια να ξεχάσουν το όνομα Μακεδονία και να επιλέξουν όποιο άλλο επιθυμούν, όπως θα το εκθέσω πιο κάτω.
Κάτι που είναι αδήριτη ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ουδέποτε η κυβέρνηση Καραμανλή συμφώνησε σε σύνθετη ονομασία.
Όταν το 2008 έπιασαν τον Καραμανλή από το λαιμό, έκανε έναν αξιοθαύμαστο ελιγμό, γνωρίζοντας ότι ο «σκληρός» Γκρουέφκι δεν θα το δεχόταν και συγχρόνως πέτυχε την ομόφωνη απόφαση των μελών του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, μόνο αν τα Σκόπια συμφωνήσουν με την Ελλάδα για το όνομά τους, θα μπορέσουν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Την τεράστια αυτή απόφαση του ΝΑΤΟ, την πέτυχε ο Κώστας Καραμανλής, ενώπιον του τότε λεγόμενου πλανητάρχη Μπούς, κάτι που προσδίδει αυξημένο κύρος, τόλμη και εθνική υπερηφάνεια του τότε Πρωθυπουργού. Κανείς λοιπόν δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται την πολιτική του 2008 ως πολιτική Καραμανλή, εκτός και αν ο ίδιος ο Καραμανλής δηλώσει κάτι διαφορετικό.
Επανερχόμενος στο κρατίδιο των Σκοπίων, να εξηγήσω τον χαρακτηρισμό «φουκαριάρικο», αν όχι ανόητο και υπερφίαλο, ως επιεικής χαρακτηρισμός, διότι προσπαθεί να στηρίξει την ύπαρξή του και την ιστορία του, πάνω στην άμμο, όπως λέει και ο λαός.
Εκμεταλλεύεται ένα απατηλό όραμα του Τίτο, για μελλοντική διέξοδο στο Αιγαίο και πρωτύτερα σε μια ιδεοληπτική απόφαση της Comintern (Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνής), «για το κράτος της Μακεδονίας» και έτσι τα Σκόπια ακολούθησαν τον μετασοβιετικό εθνικισμό.
Το ασπόνδυλο αυτό κρατίδιο, λόγω διεθνών συγκυριών, απέκτησε ένα υποτυπώδη σκελετό κράτους, συνδέθηκε με συμφέροντα δυνατών και μας κοκορεύεται.
Δεν αντιλαμβάνεται ότι η στάση του αυτή, πασπαλισμένη με την ένδοξη ιστορία της Μακεδονίας, που πίστεψε ότι από σπουργίτης μπορεί να γίνει αετός, είναι μια ψευδαίσθηση, μια ουτοπία και τελικά υποτιμητικό για τους ίδιους τους σκοπιανούς; Πρέπει επομένως να αντιληφθούν ότι και τα σπουργίτια έχουν την δική τους αξία και μπορούν να δημιουργήσουν την δική τους αυθεντική ιστορία και τον δικό τους πολιτισμό.
Τη δόξα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε κάν να πλησιάσει, όχι να την φθάσει, πολλώ δε μάλλον να την ξεπεράσει. Είναι επομένως όχι μόνο λάθος, αλλά γελοίο να θέλουν οι σκοπιανοί να εμφανίζονται ως απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το επιχείρημα που πολλοί επικαλούνται, είναι ότι στον χώρο των Σκοπίων, υπάρχει ένα μέρος της Μακεδονίας, κάτι το οποίο είναι τελείως λανθασμένο. Τα σύνορα της Μακεδονίας βρίσκονται στα όροι Βαρνούς και Όρβυλος, τα οποία αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας. Πάνω από αυτά τα φυσικά σύνορά μας από αρχαιοτάτων χρόνων, ήταν η Παιονία, τα σημερινά Σκόπια, τα οποία ονομαζόταν Βαρδάσκα. Ο Θουκυδίδης, στο 2ο βιβλίο του, κεφάλαιο 98, αναφέρει μεταξύ άλλων. «Σιτάλκης …, ἄρας ἐπορεύετο ἐπὶ τὴν Μακεδονίαν πρῶτον μὲν διὰ τῆς αὑτοῦ ἀρχῆς, ἔπειτα διὰ Κερκίνης ἐρήμου ὄρους, ὅ ἐστι μεθόριον (2.98.1.5) Σιντῶν καὶ Παιόνων»· Δηλαδή τα όροι, όπως και ποτάμια κττ, αποτελούν πάντα τα φυσικά όρια κρατών.
Αν λοιπόν οι Σκοπιανοί θέλουν να απαρνηθούν το αμέσως προηγούμενο όνομά τους, το Βαρδάσκα, και προτιμούν αρχαιοπρεπή ονόματα, ας ονομαστούν Παιονία.
Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι, το όποιο συνθετικό όνομα που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία, θα αποτελεί όνομα κράτους και στο τέλος όλη η υφήλιος θα γνωρίζει μία Μακεδονία αυτή των Σκοπίων και θα αγνοούν ότι η έδοξη Μακεδονία είναι ελληνική, διότι είναι απλά μια περιοχή της Ελλάδας και έτσι τα Σκόπια θα κυριαρχούν! Ποτέ!
Του Νίκου Αναγνωστάτου
πηγη
μονταζ teoi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου