Ανοικτή επιστολή στο Μίκη Θεοδωράκη από τον Ηλία Ανδριόπουλο

Αγαπητέ μου Μίκη

Λιγόστεψε και μίκρυνε το ανάστημα της αριστεράς στις μέρες μας. Ξέπεσε. Δεν είναι αυτό που γνώρισες στη νεότητα σου. Συλλογίζομαι τη θυσία εκείνων των ρομαντικών νέων, που σε άλλους καιρούς τους άλεσαν οι μυλόπετρες στο βωμό μιας πίστης, που οι διαταραγμένες ηγεσίες ψεύτισαν και πρόδωσαν.

Ευτυχώς, όμως, σηκώθηκε και έδειξε το ανάστημα του ο ελληνικός λαός, όπως το κάνει κάθε φορά που νιώθει ότι κινδυνεύει το Γένος.

Για αυτό μην πικραίνεσαι που ασχημονούν και σε υβρίζουν. Αυτό τους έχει απομείνει. Τα άλλα τα ξεπούλησαν και τα πρόδωσαν. Δεν τους βλέπεις; Καβάλησαν με χιλιάδες ψέματα την εξουσία, μοιράστηκαν αξιώματα και θέσεις και κορδώνονται σαν γύφτικα σκεπάρνια. Τι ντροπή. Τους μιλάς για πατρίδα και καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν, γιατί τη μισούν. Λοιδορούν και συκοφαντούν ως εθνικιστές τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, εσένα, τον Χατζιδάκι, περιφρονούν, διακωμωδούν την παράδοση, τη μνήμη, την ιστορία, την αρχαία σκέψη, τα πάντα.Δυστυχώς δεν τα γνώριζε ο κόσμος αυτά όταν τους ψήφιζε. Το έκρυβαν. Το ερώτημα είναι, τους δέρνει κάποιος βλακώδης εξυπνακισμός, ή μήπως κάποιοι από δαύτους είναι συνδεδεμένοι-με το αζημίωτο- με διεθνή βρώμικα κέντρα που τους κατευθύνουν;  Όπως και να έχει σε λίγο θα αποτελούν θλιβερό παρελθόν για τον βίο του τόπου. Θα σβήσουν στην ντροπή και στην περιφρόνηση. Ελπίζω όμως να μη προλάβουν να φέρουν κάποια μεγαλύτερη καταστροφή στον τόπο. 

Εσύ, δεν θα πάψεις ποτέ να ακτινοβολείς στους αιώνες με Φως, Ευγένεια και Ήθος Ελληνικό. Γιατί η Ελλάδα, πάνω από όλα ταξιδεύει στον χρόνο, παρά τις περιπέτειες και τις τραγωδίες που μας βρήκαν, ως αξεπέραστη, διαχρονική ΙΔΕΑ, που συμπυκνώνει όλες τις αρετές και τις αγωνίες του κόσμου. Αισθητικές, πνευματικές, πανανθρώπινες, εμποτισμένες με το αίσθημα του ανθρωπισμού και της καλοσύνης. Μην τους παρεξηγείς, είναι έξω από τα μέτρα τους αυτά. Δεν τα καταλαβαίνουν. Βέβαια, τα αισθάνεται και τα νοιώθει βαθιά ο ελληνικός λαός που τελευταία ξεσηκώνεται και αυτό έχει σημασία.

Αγαπητέ μου Μίκη,

Νοιώθω περήφανος που είμαι συνάδελφος σου, που με τιμάς με την φιλία σου, όπως υπερήφανη για εσένα είναι ολόκληρη η ΕΛΛΑΔΑ.

Με αγάπη

ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ

.

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης

Μουσική:   Ηλίας Ανδριόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου

Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει

εμείς που ζήσαμε φτωχοί

του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει

εμείς που ζούμε μοναχοί

Τα σπίτια είναι χαμηλά

σαν έρημοι στρατώνες

τα καλοκαίρια μας μικρά

κι ατέλειωτοι οι χειμώνες

Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι

εμείς που ζήσαμε φτωχοί

του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει

θα έρθει και για μας μια Κυριακή

Τα σπίτια είναι χαμηλά

σαν έρημοι στρατώνες

τα καλοκαίρια μας μικρά

κι ατέλειωτοι οι χειμώνες

infognomonpolitics