Πολλές
αναλύσεις επί αναλύσεως έχουν γίνει για το λεγόμενο "έπος του '40",
ωστόσο όλες καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα: Η Ελλάδα κατόρθωσε
το...φαινομενικά ακατόρθωτο. Να αποτρέψει τους ισχυρότατους Ιταλούς του
Μουσολίνι, σημειώνοντας μία από τις ελάχιστες νίκες που πέτυχαν οι
Σύμμαχοι,
στην αυγή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε γενικό σύνολο, οι ελληνικές δυνάμεις σε τρία διαφορετικά μέτωπα (Ήπειρο, Πίνδο και Δυτική Μακεδονία) δεν ξεπερνούσαν τους 35.000 άνδρες, με 39 τάγματα πεζικού και 40 πυροβολαρχίες. Στόχος της ελληνικής πλευράς, αμέσως μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, ήταν η αντιμετώπιση μίας ταυτόχρονης επίθεσης τόσο από τα βορειοδυτικά (Ιταλία) όσο και απο τα βορειοανατολικά (Βουλγαρία).
Η μερική διάσπαση των ελληνικών δυνάμεων που δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα σύνορα, ήταν δεδομένη.
Αξίζει δε να σημειωθεί πως το μέτωπο στην Νότια Αλβανία είχε μήκος περίπου 150 χιλιομέτρων και βρισκόταν σε μια εξ ολοκλήρου ορεινή και δύσβατη περιοχή, πράγμα που δυσκόλευε εντυπωσιακά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκαν να πολεμήσουν οι δυνάμεις των δύο χωρών.
Ισχυρό "όπλο" για τους Έλληνες υπήρξε το "αίσθημα δικαίου" αλλά και οργής απέναντι στις πρακτικές των Ιταλών, που επί πολλούς μήνες είχαν επιδοθεί σε μία σειρά από προβοκάτσια. Αποκορύφωμα αποτέλεσε ο τορπιλισμός της "Έλλης" τον 15Αύγουστο του ιδίου έτους.
Από την άλλη πλευρά, οι Ιταλοί που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να...πληγωθεί το γόητρό τους, είχαν βάλει σε λειτουργία την επιχείρηση "Emergenza G", δηλαδή την άμεση κατάληψη της Ελλάδος! Τα σχέδιά τους ωστόσο θα ανατραπούν ήδη από τις πρώτες μάχες.
Οι Έλληνες στρατιώτες τότε πολέμησαν , τόσο στη Δυτική Μακεδονία όσο και στην Β.Ήπειρο, εναντίον 86.000 (!) ανδρών, που αποτελούσαν τα δύο μεγάλα σώματα των Ιταλών, το XXV και το XXVI.
Ενδεικτικό είναι πως ο ελληνικός στρατός δεν διέθετε καν άρματα μάχης, κάτι στο οποίο δεν υστερούσε καθόλου η Ιταλία. Απεναντίας, είχαν συντάξει σε όλα τα μέτωπα μία δύναμη περί των 150 αρμάτων μάχης.
Ένα άλλο σημείο στο οποίο η Ελλάδα υστερούσε κατά πολύ, ήταν η αεροπορία.
Η ξακουστή "βασιλική αεροπορία της Ιταλίας", κατόρθωσε σε ορισμένες περιπτώσεις καίρια χτυπήματα κατά των ελληνικών μεραρχιών, αριθμώντας 179 καταδιωκτικά, 225 βομβαρδιστικά και 59 αναγνωριστικά! Με την αλλαγή του έτους και όταν ο πόλεμος περνούσε στην πιο σκληρή του φάση, η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε ουκ ολίγες φορές πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Πρέβεζα.
Στην αντίπερα όχθη η ελληνική αεροπορία μετρούσε μόλις μερικά δεκάδες αεροπλάνα.
στην αυγή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε γενικό σύνολο, οι ελληνικές δυνάμεις σε τρία διαφορετικά μέτωπα (Ήπειρο, Πίνδο και Δυτική Μακεδονία) δεν ξεπερνούσαν τους 35.000 άνδρες, με 39 τάγματα πεζικού και 40 πυροβολαρχίες. Στόχος της ελληνικής πλευράς, αμέσως μετά την κατάληψη της Αλβανίας από τους Ιταλούς, ήταν η αντιμετώπιση μίας ταυτόχρονης επίθεσης τόσο από τα βορειοδυτικά (Ιταλία) όσο και απο τα βορειοανατολικά (Βουλγαρία).
Η μερική διάσπαση των ελληνικών δυνάμεων που δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα σύνορα, ήταν δεδομένη.
Αξίζει δε να σημειωθεί πως το μέτωπο στην Νότια Αλβανία είχε μήκος περίπου 150 χιλιομέτρων και βρισκόταν σε μια εξ ολοκλήρου ορεινή και δύσβατη περιοχή, πράγμα που δυσκόλευε εντυπωσιακά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κλήθηκαν να πολεμήσουν οι δυνάμεις των δύο χωρών.
Ισχυρό "όπλο" για τους Έλληνες υπήρξε το "αίσθημα δικαίου" αλλά και οργής απέναντι στις πρακτικές των Ιταλών, που επί πολλούς μήνες είχαν επιδοθεί σε μία σειρά από προβοκάτσια. Αποκορύφωμα αποτέλεσε ο τορπιλισμός της "Έλλης" τον 15Αύγουστο του ιδίου έτους.
Από την άλλη πλευρά, οι Ιταλοί που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να...πληγωθεί το γόητρό τους, είχαν βάλει σε λειτουργία την επιχείρηση "Emergenza G", δηλαδή την άμεση κατάληψη της Ελλάδος! Τα σχέδιά τους ωστόσο θα ανατραπούν ήδη από τις πρώτες μάχες.
Οι Έλληνες στρατιώτες τότε πολέμησαν , τόσο στη Δυτική Μακεδονία όσο και στην Β.Ήπειρο, εναντίον 86.000 (!) ανδρών, που αποτελούσαν τα δύο μεγάλα σώματα των Ιταλών, το XXV και το XXVI.
Ενδεικτικό είναι πως ο ελληνικός στρατός δεν διέθετε καν άρματα μάχης, κάτι στο οποίο δεν υστερούσε καθόλου η Ιταλία. Απεναντίας, είχαν συντάξει σε όλα τα μέτωπα μία δύναμη περί των 150 αρμάτων μάχης.
Ένα άλλο σημείο στο οποίο η Ελλάδα υστερούσε κατά πολύ, ήταν η αεροπορία.
Η ξακουστή "βασιλική αεροπορία της Ιταλίας", κατόρθωσε σε ορισμένες περιπτώσεις καίρια χτυπήματα κατά των ελληνικών μεραρχιών, αριθμώντας 179 καταδιωκτικά, 225 βομβαρδιστικά και 59 αναγνωριστικά! Με την αλλαγή του έτους και όταν ο πόλεμος περνούσε στην πιο σκληρή του φάση, η ιταλική αεροπορία βομβάρδισε ουκ ολίγες φορές πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Πρέβεζα.
Στην αντίπερα όχθη η ελληνική αεροπορία μετρούσε μόλις μερικά δεκάδες αεροπλάνα.
el.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου