Είσαι εσύ...

Είσαι εσύ το χέρι τ’ απλωμένο, οι χαρακιές στην ανοικτή παλάμη, το άδειο πλαστικό ποτήρι που έχασε τον δρόμο του προς ένα παιδικό πάρτι και κατέληξε να ζητιανεύει. Είσαι εσύ η παιδική σκιά, η στοιβαγμένη όπισθεν του τρικύκλου παρέα με κάθε μεταλλικό αποφάγι αυτής της κοινωνίας. Είσαι εσύ η απεγνωσμένη
κραυγή των 80 χρόνων πατημασιάς

σε αυτή τη γη που πουλάει λαχεία πρωτοχρονιάτικα.
Είσαι εσύ η βρώμικη, ανεπιθύμητη σαπουνάδα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου, τα χαρτομάντιλα, οι πολύχρωμοι αναπτήρες, οι κινέζικες ντουντούκες και οι φωσφορίζουσες πλαστικές μπάλες. Είσαι εσύ η σύριγγα στην πατούσα ή τα γεννητικά όργανα, το στοιχειό του μουσείου, του κάθε μουσείου. Είσαι εσύ ο καρκίνος που έμεινε χωρίς απάντηση λόγω μιας καμπύλης πτωτικής σε κάποια οθόνη.
Είσαι εσύ η χάρτινη κούτα στα πεζοδρόμια, το μαχαίρι που έστριψε στα σπλάχνα κάθε Σαχζάτ και κάθε Παύλου. Είσαι εσύ η μυρωδιά του αυτοσχέδιου μαγκαλιού, η κρεμασμένη ελπίδα απ’ την τσουλήθρα της παιδικής χαράς, το κλαρίνο που σίγησε στη μέση του δρόμου. Είσαι εσύ η περηφάνια που θρυμματίστηκε, η αξιοπρέπεια που υποχώρησε έναντι μιας παγκόσμιας «σύμπτωσης», ενός λανθασμένου συντελεστή.
Είσαι εσύ τα πτώματα στη Μεσόγειο, η ουρά στην Πέτρου Ράλλη, οι χαρακιές στην αλλόχρωμη πλάτη, ο φόβος στα μάτια, η περιττή στατιστική που μας φορτώθηκε εξ ανατολών και νότου. Είσαι εσύ η τρύπια βάρκα και ο αγκαθωτός φράκτης, ο ιερόδουλος HIV, η γυναίκα που πουλήθηκε, ο άντρας που βιάστηκε.
Είσαι εσύ η αποστροφή του βλέμματος, το χαιρέκακο μειδίαμα, τα λόγια της υπεροψίας μόλις γυρίσει η κουρελιασμένη πλάτη. Είσαι εσύ όλα αυτά που επιμένεις να αγνοείς, όλα αυτά που διαρρηγνύουν την κανονικότητά σου. Είσαι εσύ όλα αυτά που νόμισες ότι δεν είσαι.
 enfo.gr