"Στιγμές που δεν φτάνει μια ζωή να αναπολήσεις όσα έζησες - και τα
βράδια έριχνα όλες μου τις σκεψεις απ το παραθυρο μήπως και βρουν το
δρόμο τους οι χαμένοι ταξιδιωτες , κι έζησα σε σπίτια που εμπαζαν απο
παντου για να θυμουνται οι επιλήσμονες ,εξάλλου με τις διαρκεις αναβολές
,ολο αύριο και αύριο , έμεινα για πάντα δωδεκαετής. Πράγματα σκοτεινά
που δεν θα εξηγηθούν παρα την ημέρα της Κρίσεως. Αλλά δε θα ξεχάσω ποτε
μια νυχτα σ εκεινη τη μεγαλη εξεγερση , οι τραυματιοφορεις με ακούμπησαν
για μια στιγμή κάτω και τότε κοίταξα τα άστρα , Θεε μου ,πως έλαμπαν ,
και ξαφνικά δε με ένοιαζε που ειχαμε νικηθεί , "όλο το άπειρο ειναι δικό
μας " , είπα μέσα μου κι έκανα όρκο να φέρω ως το τέλος το πεπρωμένο
μου."
Τάσος Λειβαδίτηςedoketora
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου