Δεν ντρέπονται καθόλου;

 Χρονιάρες μέρες και προσπαθείς να μπεις στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Να γλυκάνεις, να είσαι καταδεκτικός, αλληλέγγυος, με μια καλή κουβέντα για όλους. Κολάζεσαι όμως! Όσο αυτοέλεγχο και να διαθέτεις, κολάζεσαι άσχημα. Κάποια πράγματα και κάποιες συμπεριφορές θες να αγιάσεις και δεν σ’ αφήνουν. Το αντίθετο. Σε προκαλούν να αντιδράσεις με όλη σου τη δύναμη γιατί αυτά που βλέπεις δεν σε ξεπερνάνε απλώς, σε κάνουν να νιώθεις σαν να σου πετάνε πατσαβούρα στη μούρη. Ένα από αυτά είναι η επίδειξη πλούτου. Και να ξεκαθαρίσουμε πως μακριά από εμάς ο κοινωνικός φθόνος. Γεροί να είναι οι άνθρωποι, να χαίρονται όσα έχουν κι άλλα τόσα! 

Ανάμεσα στην γκάμα των επιδείξεων που περιλαμβάνει ταξίδια, αυτοκίνητα, χαμόγελα οδοντόκρεμας σε φωτογραφίες χολιγουντιανής ευτυχίας, τέκνα και κατοικίδια, ξεχωρίζει ως κορωνίδα η παρουσίαση του σπιτιού του προβαλλομένου προσώπου. Στα «ελληνικά»… σελέμπριτι ή κατά χυδαία πρωτοτυπία «επώνυμοι», λες και οι… ανώνυμοι δεν έχουν επίθετα! Η παρουσίαση περιλαμβάνει κάθε δωμάτιο, από κρεβατοκάμαρες μέχρι μπάνια. Έμφαση δίνεται στα σαλόνια, στις τραπεζαρίες, σε τυχόν έργα τέχνης, «κομμάτια», όπως τα προσφωνούν οι όψιμοι «φιλότεχνοι», και βεβαίως στη διακόσμηση των εορτών, με το ζεύγος των ιδιοκτητών να ποζάρει περιχαρές μπροστά στο επιβλητικό χριστουγεννιάτικο δέντρο τους. Τέτοια δημοσιεύματα κατακλύζουν όλα τα μέσα και τις εκπομπές. Προβάλλονται ως δημοσιογραφικές «επιτυχίες», τύπου «μπήκαμε στο σπίτι του/της τάδε» μιας και στην… κτηματομεσιτική (!) αυτή πασαρέλα παρελαύνουν όλες οι κατηγορίες πλούσιων και δημόσιων προσώπων. 

Είχα την εντύπωση ότι το σπίτι μας αποτελεί τον ορισμό του ιδιωτικού μας χώρου. Ότι περικλείει και προστατεύει ό,τι απαρτίζει την προσωπική μας ζωή. Εξ ου και η έκφραση «σ’ έβαλα στο σπίτι μου», δηλαδή σου κάνω την τιμή να με γνωρίσεις στην πιο ειλικρινή μου εικόνα, έξω από τις συμβατικότητες. Μοιάζει θλιβερό αστείο, αλλά κατά παράξενο τρόπο ο ιδιωτικός χώρος υποχωρεί διαρκώς τη στιγμή που η μοναξιά επελαύνει. Γιατί όμως στην προσπάθεια κατάλυσής του να πρωτοστατούν εκείνοι που υποτίθεται ότι τα έχουν όλα; Και προβολή, και αναγνωρισιμότητα, και φίλους, και λεφτά; Τι επιδιώκουν με την πολυτελή προβολή τους; Τι τους λείπει;

Και άντε πες ότι αυτό είναι δουλειά των ψυχοθεραπευτών τους να τους βοηθήσουν να το ανακαλύψουν. Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, ότι εκτίθενται; Ακόμη και στους αφελείς ή αποβλακωμένους που καταναλώνουν αυτού του είδους την «ειδησεογραφία»; Δεν φοβούνται μην τους… ματιάσουμε (!) με τόση ευτυχία που μας πλασάρουν φόρα παρτίδα; Το χειρότερο, δεν ντρέπονται να εμφανίζονται έτσι σε μία χώρα όπου 7 στους 10 θεωρούν τον εαυτό τους «φτωχό» και τα βγάζουν πέρα τσίμα τσίμα; Δεν τους έχει απομείνει δράμι τσίπας για να αναρωτηθούν με ποιο πρόσωπο την επομένη θα τοποθετηθούν στα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία, θα συνδράμουν τους αναξιοπαθούντες ή θα ελεήσουν τους δυστυχείς; Πόση σκοτεινιά καλά φωτισμένη; 

 Του Γιώργου Κ. Στράτου

πηγη antinews.gr

 μονταζ teo