Σου άνοιγε η όρεξη με το που έμπαινες μέσα....ελιές...φέτα στο ξύλινο βαρέλι...
ρέγγες....σαρδέλες της λύσας...κεφαλοτύρια...σαλάμια και εσύ με το σημείωμα
στο χέρι για το τι θα πάρεις.
Φυσικά και το τεφτέρι για να τα γράψει ο μπακάλης.
Το μολύβι το μελανί το ανεξίτηλο το είχε στο αυτί...το έφτυνε για να γράψει....
Σε μια γωνιά υπήρχε το τσίγκινο τραπεζάκι με μια καρέκλα.
Όλο και κάποιος πελάτης θα καθότανε να πιεί ένα ούζο με μεζέ στην λαδόκολα
δηλαδή καμμιά ελιά...λίγο κεφαλίσιο...λίγο ψωμί ...σαλάμι αέρος όλα με μια
οδοντογλυφίδα τσιμπημένα.
Πώς βλέπαμε τον μπακάλη μας;
Σαν σημερινό ιδιοκτήτη μεγάλου σούπερ μάρκετ....τα παιδιά του ήταν πάντα
καλοντυμένα...είχε μια ωραία μονοκατοικία και οικιακή βοηθό που χρησιμοποιούσε και στο μπακάλικο για να καθαρίζει καθ΄ότι τσιφούτης.
Η συμφωνία για αγορές με το τεφτέρι ήταν ανάλογη με την δουλειά αλλά κυρίως
με την φερεγγυότητα του πελάτη.
Κάθε Σάββατο συνήθως ή κάθε 15 ημέρες για τους δημοσίους υπαλλήλους
η εξώφληση.
Καθυστέρηση σήμαινε stop στις αγορές ...
Έτρωγε και φέσια φυσικά όταν μετακώμιζε ο πελάτης αλλά είχε φροντίσει
να βάζει καπέλο στον λογαριασμό οπότε ήταν μια η άλλη.
Το κλέψιμο γινότανε στο ζύγι στην ζυγαριά την σιδερένια με τα δράμια...
άντε να εύρισκες άκρη και στην πρόσθεση.
Επίσης με το λάδι που έβαζε με την οκά που δεν γέμιζε μέχρι επάνω....
Το μπακάλικό του όμως δεν ξεχνιέται.
πηγη
μονταζ teo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου