Όταν οι λέξεις δεν φτάνουν: Στη Γάζα δεν πεθαίνουν απλά άνθρωποι – συντελείται ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Στη Γάζα, τα νοσοκομεία είναι κέντρα αγωνίας – χωρίς φάρμακα, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς ελπίδα. Οι καρκινοπαθείς σβήνουν αβοήθητοι, όχι γιατί δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά γιατί κάποιος αποφάσισε ότι δεν τη δικαιούνται. Τα παιδιά, με τα μάτια σβησμένα από την πείνα και την απελπισία, δεν λιμοκτονούν εξαιτίας φυσικών καταστροφών. Λιμοκτονούν επειδή κάποιοι το αποφάσισαν. Και στους δρόμους, μπροστά από καζάνια με νερόσουπες και κομμάτια ψωμί, πεινασμένοι άνθρωποι διαμελίζονται από βόμβες, ενώ περίμεναν με αξιοπρέπεια σε μια ουρά για λίγο φαγητό.

Δεν πρόκειται για απώλειες «σε έναν πόλεμο». Δεν είναι «παράπλευρες απώλειες». Αυτό είναι γενοκτονία. Είναι εξόντωση ενός λαού μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας, με δορυφόρους, κάμερες και drones να καταγράφουν – και κυβερνήσεις να σιωπούν ή, ακόμα χειρότερα, να χειροκροτούν.

Όσοι στηρίζουν αυτό το μακελειό δεν είναι απλώς πολιτικοί αντίπαλοι ή άνθρωποι «με άλλη άποψη». Δεν υπάρχει τίποτα το πολιτικό στη στήριξη της εξόντωσης παιδιών. Δεν υπάρχει τίποτα το ανθρώπινο στην υπεράσπιση της πείνας, του βασανισμού και της κατοχής. Είναι αναξιοπρεπή κτήνη. Είναι υποστηρικτές ενός απάνθρωπου καθεστώτος που δολοφονεί μεθοδικά έναν λαό που τολμά να αντιστέκεται. Και η Ιστορία δεν θα τους χαριστεί.

Η σιωπή είναι συνενοχή. Οι ισορροπίες είναι προδοσία. Η ουδετερότητα μπροστά στην κατοχή είναι συνεπής με την πλευρά των καταπιεστών. Δεν υπάρχει μέση οδός ανάμεσα στον καταπιεστή και τον καταπιεζόμενο, όπως δεν υπάρχει μέση οδός ανάμεσα στο μαχαίρι και τον λαιμό.

Η φωνή μας πρέπει να ενωθεί με εκατομμύρια άλλες σε όλο τον κόσμο που φωνάζουν: Όχι άλλη γενοκτονία στη Γάζα. Όχι άλλο αίμα για συμφέροντα. Όχι στο πνίξιμο ενός λαού στην πείνα και στο θάνατο.

Δεν είναι απλά ένα θέμα πολιτικής. Είναι το θεμέλιο της ίδιας της ανθρωπιάς μας.

Αδιάψευστες μαρτυρίες: Η αβάσταχτη πραγματικότητα της Γάζας

Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της. Πάνω από 10.000 καρκινοπαθείς στη Γάζα δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα ή θεραπευτική φροντίδα, μετά την καταστροφή του μοναδικού εξειδικευμένου νοσοκομείου για καρκινοπαθείς. Σε στρατιωτικά νοσοκομεία και πρόχειρες εγκαταστάσεις, η περιπέτεια επιβίωσης συνεχίζεται κάθε μέρα.

Στις ουρές των συσσιτίων, τα παιδιά με τα κεφάλια γυρισμένα προς το κενό εκφράζουν απόλυτη απελπισία στο βλέμμα τους: λιμοκτονούν, διψούν, διαμελίζονται από τις σφαίρες των Ισραηλινών την ώρα που προσπαθούν να αποκτήσουν λίγη τροφή.

Σήμερα, Δευτέρα 21 Ιούλη, σύμφωνα με το Reuters, τουλάχιστον 67 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, ενώ δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν, καθώς περίμεναν κοντά σε κονβόι ανθρωπιστικής βοήθειας στη βόρεια Γάζα, ενώ παρόμοιες πληροφορίες αναφέρει και το Associated Press που ανεβάζει σε 85 τους δολοφονημένους Παλαιστίνιους.

Το να χαρακτηρίσουμε τους υποστηρικτές αυτού του μακελειού, Αδώνιδες και Μουμτζήδες, ως «πολιτικούς αντίπαλους», είναι ύβρις ως προς τον όρο. Δεν πρόκειται για διαφωνία σε κάποια επιλογή πολιτικής. Πρόκειται για υποστήριξη γενοκτονίας και όσοι/ες το κάνουν είναι συνένοχοι στην εξόντωση ενός ολόκληρου λαού.

πηγη vathikokkino.gr

μονταζ teo