ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΣ ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ – ΠΗΔΑΝΕ ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

Αναμφισβήτητα οι μέρες που ζούμε δεν είναι εύκολες, αλλά σίγουρα ο ελληνικός λαός ίσως για πρώτη φορά φάνηκε τόσο ενωμένος, τόσο δυνατός με συγκεντρώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα να δίνουν το δικό τους μήνυμα για το εθνικό έγκλημα των Τεμπών. Αυτό που η ελληνική κοινωνία απαιτεί με τρόπο εκκωφαντικό είναι να υπάρξει δικαίωση. Ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κάνει σαφές με τα λεγόμενα του πως «μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνά χωρίς στην ουσία να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση».

1. Οι συγκεντρώσεις αυτές συνιστούν μια ιστορική, κυριολεκτικώς, στιγμή αλλά και καμπή στον Τόπο μας. Ήταν μια αλησμόνητη μέρα εθνικού πένθους, με όλη την σημασία των λέξεων, όπου τα συγκεντρωμένα πλήθη πέραν του ανείπωτου πόνου εξέπεμψαν και ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.

Πριν απ’ όλα προς το σύνολο του Πολιτικού Συστήματος και, όπως είναι ευνόητο, κατ’ εξοχήν προς την Κυβέρνηση: Καθένας, ξεκινώντας από την κορυφή, οφείλει να αντιληφθεί ότι σε μια πραγματική Δημοκρατία μπορεί να διαδραματίζει πολιτικό ρόλο και, κυρίως, να κυβερνά μόνον όταν έχει την ανάλογη δημοκρατική νομιμοποίηση. Χωρίς αυτή ασκεί απλώς εξουσία, απογυμνωμένη από τα απαραίτητα δημοκρατικά της στοιχεία.

Ιδίως δε οφείλει να αναλαμβάνει στο ακέραιο όλες τις ευθύνες του, όποιες και αν είναι αυτές, με απόλυτη διαφάνεια και δίχως ίχνος συγκάλυψης. Και από την άλλη πλευράπρέπει να αφήνει την Δικαιοσύνη να επιτελεί το καθήκον της και να της συμπαρίσταται ειλικρινώς όταν και όπου χρειάζεται.

2. Όσο για την Δικαιοσύνη, και αυτή έχει χρέος να αναλαμβάνει, και πάλι στο ακέραιο, τις δικές της ευθύνες. Οι λειτουργοί της πρέπει να αποφασίζουν απερίσπαστοι, με δίκαιη κρίση, όπως απαιτεί η κατά το Σύνταγμα προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία με την οποία θωρακίζονται όταν δικαιοδοτούν.

Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την Κυβέρνηση. Και η μεν Κυβέρνηση οφείλει να επιλέγει τους καταλληλότερους για τις θέσεις αυτές. Αλλά όταν δεν το πράττει -και δυστυχώς συχνά δεν το πράττει όπως έχει φανεί στην πράξη στο παρελθόν και στο παρόν- παραβιάζει το Σύνταγμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως μεγάλο βάρος πέφτει και στην ίδια την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Πριν απ’ όλα γιατί οφείλει να συναισθάνεται ότι δεν χρωστάει σε κανένα, και πρέπει να λειτουργεί σαν να μην χρωστάει σε κανένα, και ιδίως στην Κυβέρνηση.

Αν δεν το πράττει δεν επιτελεί το κατά το Σύνταγμα καθήκον της. Και ας μην ξεχνάμε ότι κατά το Σύνταγμα ο Δικαστής φέρει το κύριο βάρος για την θωράκιση του Κράτους Δικαίου και την εφαρμογή της Αρχής της Νομιμότητας όταν αυτή παραβιάζεται. Ιδίως δε όταν στην αφετηρία μιας τέτοιας παραβίασης είναι η Εκτελεστική Εξουσία και η κορυφή της, δηλαδή η Κυβέρνηση.

πηγη karditsastakra

μονταζ teo