Αλέξανδρος Σμόρελ: Ποιος ήταν ο αντιναζιστής φοιτητής που μαρτύρησε για τον Χριστό κι έγινε Άγιος!-Εικόνες

O Αλέξανδρος Σμόρελ, ήταν ένας πολέμιος των Ναζί, που έγινε άγιος όταν γνώρισε τον δρόμο του Θεού, καθώς εκτελέστηκε σε ηλικία μόλις 25 ετών. Η μνήμη του τιμάται στις 13 Ιουλίου. 

Ο Αγ.Αλέξανδρος Σμόρελ σπούδασε Ιατρική στο Μόναχο και ήταν ιδρυτικό μέλος του Λευκού Ρόδου, της οργάνωσης που έφτιαξε μια ομάδα χριστιανών σπουδαστών κατά του Χίτλερ. Εκτελέστηκε σε ηλικία 25 ετών, στις 13/7/1943

Ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία του θάρρους και της κατάργησης του φόβου. Η πνευματική ζωή μάλιστα δεν βρίσκεται αποστειρωμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους αλλά καλλιεργείται μέσα στη ζωή και σε επαφή με τα προβλήματα που ανακύπτουν στην καθημερινότητα. Στις 13 Ιουλίου η ορθόδοξη εκκλησία τιμά τον άγιο Αλέξανδρο Σμόρελ, έναν άνθρωπο πίστης και θάρρους, ο οποίος γίνεται σιγά σιγά γνωστός ολοένα και περισσότερο και στην Ελλάδα.
Ο Αλέξανδρος Σμόρελ, Ρωσικής καταγωγής ανακηρύχθηκε άγιος το 2012. Ήταν μέλος της αντιναζιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο» και αποκεφαλίστηκε από τους Ναζί εξαιτίας της αντιστασιακής του δράσης, όπως και οι συνεργάτες του. Πρόκειται για μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Μονάχου, όλοι χριστιανοί, που συνεργάστηκαν με σκοπό την αφύπνιση του γερμανικού λαού και την καταδίκη της πολιτικής του Χίτλερ. Τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης αποτελούσαν πλην του Ορθόδοξου νέου Αλέξανδρου Σμόρελ, οι Σόφι και Χανς Σολ, Βίλλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ. Υπήρχαν και μερικά ακόμη μέλη, με πιο περιφερειακό ρόλο. Μέντορας όλων των παραπάνω ήταν ο καθηγητής Κουρτ Χούμπερ, που και αυτός καταδικάστηκε σε θάνατο.
Από πού προέρχεται όμως η ονομασία της ομάδας; Πιθανόν να έχει σχέση με σχετικό κομμάτι από τους αδελφούς Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι: ο Χριστός ξαναγυρνά στη γη και ανασταίνει ένα κορίτσι που σηκώνεται στο φέρετρό του κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα.

Αντίχριστη εξουσία

Η οργάνωση του Λευκού Ρόδου από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1943 τύπωσε και μοίρασε στο προαύλιο του Πανεπιστημίου του Μονάχου έξι προκηρύξεις ευθείας εναντίωσης στον Χίτλερ, στο ναζιστικό καθεστώς, στη ναζιστική ιδεολογία και στην ανοχή του γερμανικού λαού στα εγκλήματα του ναζισμού. Η αντίστασή τους δεν είχε μόνο πολιτικό χαρακτήρα αλλά είχε και πνευματική διάσταση. Ο Γιάννης Ζερβός, στην εισαγωγή του στο βιβλίο του Αρχιμ. Κύριλλου Κεφαλόπουλου, Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ, εκδ. Χριστιανική, αναφέρει για τα χριστιανικά μέλη της οργάνωσης: «Έβλεπαν τη χιτλερική εξουσία ως εξουσία τυραννική και αντίχριστη, η οποία εκμεταλλεύθηκε στιγμές αδυναμίας του γερμανικού λαού για να τον πειθαναγκάσει να απαρνηθεί το θείο δώρο της ελευθερίας και να υποταχθεί στην τυραννία. Δεν καταγγέλλουν μόνο τη ναζιστική εξουσία. Στιγματίζουν την ανοχή προς αυτήν της πλειοψηφίας των Γερμανών και προφητικά τονίζουν ότι, αν οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν ανέτρεπαν τον Χίτλερ, τα ναζιστικά εγκλήματα θα αποτελούσαν όνειδος για τις επόμενες γενιές. Οι νέοι του Λευκού Ρόδου μπόρεσαν να κάνουν τη δύσκολη υπέρβαση: να αρνηθούν ως χριστιανοί τον πειρασμό της τυραννίας. Να καταγγείλουν τον ξεπεσμό της ίδιας της πατρίδας τους σε όργανο για την εξυπηρέτηση των στόχων του τυραννικού καθεστώτος, η νίκη του οποίου στα πεδία των μαχών θα μετέβαλλε τον κόσμο σε κόλαση».

Συνελήφθησαν

Την επόμενη μέρα από τη ρίψη της έκτης προκήρυξης συνελήφθησαν τω πρώτα μέλη της οργάνωσης: τα αδέλφια Χανς και Σόφι Σολ, και ο Κρίστοφ Προμπστ. Δικάστηκαν προσχηματικά και εκτελέστηκαν τρεις μέρες μετά δι΄ αποκεφαλισμού. Λίγους μήνες μετά συνελήφθησαν, δικάστηκαν και εκτελέστηκαν με τον ίδιο τρόπο άλλα τρία μέλη της οργάνωσης, οι φοιτητές Αλέξανδρος Σμόρελ και Βίλλι Γκραφ καθώς και ο καθηγητής Χούμπερ.
Ο άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ ήταν φοιτητής Ιατρικής και ιδρυτικό μέλος του Λευκού Ρόδου. Συνελήφθη τον Φεβρουάριο του 1943 και εκτελέστηκε στις 13 Ιουλίου 1943, στη φυλακή Σταντελχάιμ στο Μόναχο, σε ηλικία 25 ετών. Στις 5 Φεβρουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε άγιος και μάρτυρας της ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας. Ο άγιος Αλέξανδρος εικονίζεται με τη λευκή ιατρική στολή, κρατά ένα σταυρό μαζί με ένα λευκό ρόδο, σύμβολο της ζωής και της ανάστασης.
Εκκλησιαζόνταν συχνά και είχε πάντα μαζί του την Αγία Γραφή
Η πίστη του Αλέξανδρου ήταν «βαθιά και ουσιαστική. Τακτικότατα εκκλησιαζόταν στη ρωσική ορθόδοξη εκκλησία και είχε πάντα μαζί του μία Αγία Γραφή, την οποία συνεχώς μελετούσε. Άλλωστε, ως συντάκτης των φυλλαδίων της οργάνωσης, φρόντιζε να περιλαμβάνει συχνές αναφορές στην Αγία Γραφή. Επίσης, φαίνεται ότι είχε διαβάσει Πατέρες της Εκκλησίας, όπως συμπεραίνουμε από μία αναφορά του στον Θεόδωρο τον Στουδίτη.

Ο Άλέξανδρος Σμόρελ ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική πίστη, πάλεψε για την ελευθερία και αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου, αντιστάθηκε στο άθεο ναζιστικό καθεστώς και θυσίασε τη ζωή του μαρτυρώντας την αγάπη του για τον Θεό και τον πλησίον. Το σώμα του ετάφη στο κοιμητήριο Perlacher Forst, πίσω από τη φυλακή Σταντελχάιμ.

Μερικά αποσπάσματα από τις προκηρύξεις για την αφύπνιση του λαού

«Η μεγαλύτερη ντροπή για έναν λαό που θέλει να λέγεται πολιτισμένος είναι να ανέχεται αδιαμαρτύρητα να τον κυβερνά μια ανεύθυνη και παραδομένη στα ζοφερά της ένστικτα συμμορία εξουσιαστών. Άραγε δεν είναι αλήθεια ότι κάθε τίμιος Γερμανός αισθάνεται σήμερα ντροπή για την κυβέρνησή του; Και άραγε ποιος ανάμεσά μας φαντάζεται τι αβάσταχτο όνειδος θα πέσει πάνω σε εμάς και στα παιδιά μας, όταν κάποτε γλιστρήσει στο έδαφος το πέπλο που μας σκεπάζει τα μάτια και έρθουν στο φως τα ανείπωτης φρίκης και έκτασης εγκλήματα; […] Αν ο καθένας περιμένει μέχρι κάποιος άλλος να κάνει την αρχή, οι αγγελιαφόροι της Νέμεσης θα ζυγώνουν όλο και πιο κοντά ζητώντας εκδίκηση και τότε το τελευταίο θύμα θα ριχτεί βορά στα σαγόνια του ακόρεστου δαίμονα. Γι΄ αυτό πρέπει ο καθένας, έχοντας πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του ως μέλους του χριστιανικού και του δυτικού πολιτισμού, να αμυνθεί, σε αυτή την έσχατη ώρα, με όλες του τις δυνάμεις, να αγωνιστεί ενάντια σε αυτή τη μάστιγα της ανθρωπότητας, ενάντια στο φασισμό. […] Προβάλλετε παθητική αντίσταση, αντισταθείτε όπου κι αν βρίσκεστε, σταθείτε εμπόδιο στη λειτουργία αυτής της άθεης πολεμικής μηχανής προτού να είναι πολύ αργά» (πρώτη προκήρυξη).

Ηθικό καθήκον

«Σας ρωτώ όμως, αφού το γνωρίζετε, γιατί δεν αντιδράτε, γιατί ανέχεστε να υφαρπάζουν τούτοι οι εξουσιαστές κομμάτι κομμάτι, άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε ύπουλα, τα δικαιώματά σας, το ένα μετά το άλλο, μέχρι που μια πρωία δε θα απομείνει τίποτα, τίποτα απολύτως. […] Τόσο πολύ καταβεβλημένο είναι το πνεύμα σας από τον αδιάκοπο βιασμό του, ώστε λησμονείτε πως δεν είναι δικαίωμά σας αλλά ηθικό σας καθήκον να δώσετε ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς; […] Πάψτε να καμουφλάρετε τη δειλία σας κάτω από τον μανδύα μιας δήθεν σωφροσύνης. Διότι κάθε μέρα που διστάζετε, κάθε μέρα που δεν αντιστέκεστε σε αυτό το γέννημα της κόλασης, η ευθύνη σας αυξάνει… (τρίτη προκήρυξη).
«Παντού και σε κάθε εποχή οι δαίμονες παραφυλούσαν στο σκοτάδι περιμένοντας την ώρα που ο άνθρωπος γίνεται αδύναμος, την ώρα που εγκαταλείπει αυτόβουλα την ελευθερία που εξασφάλισε για εκείνον το Θεϊκό Σχέδιο, την ώρα που ενδίδει στις πιέσεις του Κακού και απομακρύνεται από τις δυνάμεις μιας υπέρτερης ηθικής τάξης. Και αφότου κάνει με τη θέλησή του το πρώτο βήμα, ωθείται στο δεύτερο και στο τρίτο και σε κάθε επόμενο με ταχύτητα που κλιμακώνεται ραγδαία. Και αντίστοιχα σε κάθε εποχή μεγάλης ανάγκης εμφανίστηκαν άνθρωποι, προφήτες και άγιοι που περιέσωσαν την ελευθερία τους, που κήρυξαν τον λόγο του ενός και μοναδικού Θεού και με τη βοήθειά Του παρακίνησαν τον λαό να μεταστραφεί. Ο άνθρωπος βέβαια είναι ελεύθερος, όμως δίχως τον αληθινό Θεό είναι ανήμπορος να αμυνθεί ενάντια στο Κακό, είναι σαν ένα καράβι χωρίς κυβερνήτη. […] Σε ρωτώ εσένα, που είσαι χριστιανός, υπάρχει άραγε σε αυτή τη μάχη για τη διαφύλαξη των ύψιστων αγαθών σου ο παραμικρός δισταγμός, η παραμικρή επιθυμία να ξεγλιστρήσεις, η παραμικρή ταλάντευση στην απόφασή σου να αγωνιστείς, με την προσδοκία ότι κάποιος άλλος θα σηκώσει τα όπλα για να σε προστατεύσει; Δε σε έχει οπλίσει ο Θεός με τη δύναμη και το θάρρος να πολεμήσεις; Πρέπει να χτυπήσουμε το Κακό… (τέταρτη προκήρυξη).
Το τελευταίο γράμμα στους γονείς του από τη φυλακή

Μόναχο, 13 Ιουλίου 1943
Αγαπητοί μου πατέρα και μητέρα,
Τώρα δεν θα γίνει τίποτε άλλο από αυτό, και με το θέλημα του Θεού, σήμερα η επίγεια ζωή μου θα κλείσει για να πάω σε μια άλλη, η οποία δεν θα έχει τέλος και στην οποία όλοι μας θα ξανασυναντηθούμε. Ας είναι αυτή η μελλοντική συνάντηση η παρηγοριά και η ελπίδα σας. Δυστυχώς, αυτό το χτύπημα θα είναι πολύ βαρύτερο για σας παρά για μένα, διότι φεύγω με τη βεβαιότητα, ότι με βαθιά πεποίθηση υπηρέτησα την αλήθεια. Όλα αυτά με αφήνουν με ήρεμη συνείδηση, παρόλο που η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει. Σκεφτείτε τα εκατομμύρια των νέων που έχασαν τη ζωή τους έξω στα πεδία των μαχών. Η μοίρα τους είναι εξίσου και δική μου. […] Σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι σε μία καλύτερη ζωή, και δεν πρόκειται να σας ξεχάσω. Θα ζητήσω από τον Θεό να σας παράσχει παρηγορία και ειρήνη. Και θα σας περιμένω! Ένα πράγμα, προ πάντων, επιτρέψτε μου να αφήσω στις καρδιές σας: Ποτέ μην λησμονείτε τον Θεό!!!
Ο δικός σας Schurik
Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμόρελ δεν αντιμετώπισε το θάνατο ως το χειρότερο που μπορούσε να του συμβεί. Δεν έδωσε χώρο στην καρδιά του για έκπτωση από τις εντολές του Θεού και γι’ αυτό δεν έφυγε μακριά από τον Χριστό θλιμμένος όπως ο νεανίας του Ευαγγελίου. Έφυγε με ενθουσιασμό, για να είναι κοντά στον Χριστό, σε αυτή και στην ερχόμενη Ζωή.
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 10.07.2019

πηγη pentapostagma.gr