Η ανθρωπότητα σε καλπάζουσα πολυοργανική ανεπάρκεια βαίνει προς τυμπανιαία σήψη

Τα τελευταία 3 χρόνια η αίσθηση που έχει ο αντικειμενικός παρατηρητής με αλώβητη συνείδηση και κριτική σκέψη είναι ότι τα πάντα καταρρέουν γύρω του, η αλήθεια στραγγαλίζεται, το ψέμα κυριαρχεί, η τρέλα βασιλεύει και η διαφθορά  σε κάθε επίπεδο είναι κοινωνικά αποδεκτή  ως αναμενόμενη και φυσιολογική.

Τα προσεκτικά κατασκευασμένα επιχειρήματα της διεθνούς και ντόπιας προπαγάνδας χρησιμοποιούνται αδίστακτα από κυβερνήσεις και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να  επιφέρουν πλήρη σύγχυση μεταξύ του λογικού και του παράλογου, του φυσιολογικού και του αφύσικου, της αιτίας και του αποτελέσματος, του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, του ωφέλιμου και του αυτοκαταστροφικού, του αρσενικού και του θηλυκού, με αποτέλεσμα ο σύγχρονος άνθρωπος να παραπαίει λόγω διαταραγμένης προσωπικότητας, ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια σανίδα σωτηρίας που να πιαστεί και να επιβιώσει όπως-όπως, έστω και εφήμερα.

Το πνευματικό σκοτάδι γύρω μας είναι τόσο πυκνό που θαρρείς ότι κόβεται με το μαχαίρι. Η Χριστιανική θρησκεία όλων των ομολογιών κατάντησε φανταχτερό πουκάμισο χωρίς περιεχόμενο και από «Φως του Κόσμου» που προοριζόταν να είναι έγινε η ίδια σκότος βαθύ – στην Ορθοδοξία αυτό επιβεβαιώνεται αλληγορικά και με το μαύρο ράσο. Από «Άλας της Γης» που προοριζόταν να είναι, ώστε να συντηρεί την κοινωνία για να μην σαπίσει, μεταλλάχτηκε και έχασε την αλμυρότητά της, συνουσιαζόμενη με βασιλείς και άρχοντες και ταυτιζόμενη όλο και περισσότερο με την Πόρνη της Αποκάλυψης (19: 2).

Κοντολογίς, ο μέσος σημερινός άνθρωπος βιάζεται καθημερινά και εκβιάζεται πανταχόθεν και παντοιοτρόπως. Μεγάλο μέρος του κόσμου πάσχει από κατάθλιψη  και μελαγχολία, μη βλέποντας χαραμάδα ελπίδας στον ορίζοντα. Κάποιοι αυτοκτονούν για να γλιτώσουν μια ώρα αρχύτερα από τον εφιάλτη μιας ύπαρξης χωρίς νόημα, χωρίς ιδανικά, χωρίς αρχές και αξίες, χωρίς αγάπη και χωρίς ομορφιά. Να γλιτώσουν από μια ζωή κόλαση, που το αύριο φαντάζει πιο κολασμένο από το σήμερα, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους πραγματιστές. Δεν ωφελεί να αστειεύεται κανείς και να αυταπατάται. Όλα γύρω μας καταρρέουν.

Αυτή η παγκόσμια κρίση και κατάρρευση δεν εμφανίστηκε ξαφνικά εδώ και τρία χρόνια. Είναι αποτέλεσμα καταχθόνιων σκευωριών σατανικών εγκεφάλων των τελευταίων δύο αιώνων. Αυτή η βασανιστική κρίση που βιώνει σήμερα η ανθρωπότητα είναι το υλικό αποτέλεσμα της πνευματικής κρίσης που προηγήθηκε. Το ανεξέλεγκτο σατανικό κακό που σαρώνει τον κόσμο βρυχάται μοχθηρά κάτω από την επιφάνεια των παγκόσμιων καταιγιστικών γεγονότων. Και δεν φαίνονται, έστω κάπου μακριά στον ορίζοντα, εκείνοι που θα το σταματήσουν. Απλά δεν υπάρχουν.

Αυτή η αυτοκρατορία του κακού δεν μπορεί να ανατραπεί  με πολέμους και “υγειονομικά” κλειδαμπαρώματα. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή από πολλούς… Τι δουλειά; Δουλειά πρωτίστως πνευματική. Χρειάζεται ανελέητος πνευματικός πόλεμος κατά των σατανικών δυνάμεων που έχουν κυριαρχήσει στην ανθρωπότητα ζητώντας να την καταβροχθίσουν. Το σοκ και η σύγχυση είναι τα κλειδιά για την αποτελεσματική προπαγάνδα των τυράννων.

Δυστυχώς οι θρησκείες δεν δίδαξαν τον άνθρωπο πώς να διεξάγει πνευματικό πόλεμο κατά των δυνάμεων του σκότους. Του έμαθαν μόνο πώς να είναι επαίτης και αδύναμος “δούλος” ενώπιον του Θεού, περιμένοντας από Εκείνον να τον σώσει από τις συνέπειες των δικών του αυτοκαταστροφικών σκέψεων, λόγων και έργων. Ακόμη και οι καλύτεροι ανάμεσά μας, εκλιπαρούν το Θεό με ατέλειωτα «Κύριε Ελέησον» να διώξει το κακό και να τους σώσει. Του ζητάνε δηλαδή να ανατρέψει τη νομοτέλεια, να ακυρώσει τον κυρίαρχο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος, να αλλάξει το αποτέλεσμα ενώ η αιτία που το δημιούργησε παραμένει αλώβητη. Αμ δε γίνεται; Δεν υπάρχει Θεός-Μεσσίας που θα κινήσει ένα μαγικό ραβδί και θα διαλύσει το κακό εν ριπή οφθαλμού, “δένοντας” τον Διάβολο, όπως κάποιοι προσδοκούν.

Κι ενώ οι άνθρωποι περιμένουν σωτηρία από το Θεό, ο Θεός περιμένει εναγωνίως από τον άνθρωπο ν’ αφυπνιστεί, να πραγματώσει τον θεϊκό εαυτό του, να αναστήσει το πνεύμα μέσα του, να πολεμήσει το κακό με τα πνευματικά όπλα της πίστης και της αγάπης, σώζοντας εαυτόν και αλλήλους και ολόκληρο το οικοσύστημα. Αν δεν το κάνει, έχει υπογράψει την καταδίκη του με τα ίδια του τα χέρια.

Η απόρριψη του Θεού από τον άνθρωπο  σημαίνει  και συνεπάγεται την απόρριψη του ίδιου του πνευματικού εαυτού του, των επιταγών της συνείδησής του, των εσωτερικών νόμων –προδιαγραφών που τον διέπουν ως ενιαίο ψυχοσωματικό ον. Και αυτή η ηχηρή απόρριψη έχει φέρει την ανθρωπότητα στη σημερινή οδυνηρή εξαθλίωση. Επιπλέον, η θεοποίηση της επιστήμης και οι δεισιδαιμονίες των θρησκειών συνέβαλαν κατά πολύ στο να χάσει ο άνθρωπος το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας.

Τώρα ο ανθρωπάκος, χτυπιέται απεγνωσμένα σαν το ποντίκι μέσα στη φάκα, αλλά δεν υπάρχουν εκείνοι που θα τον απελευθερώσουν. Υπάρχουν μόνο οι σατανικοί εγκέφαλοι που επιδιώκουν να τον εγκλείσουν σε πιο απάνθρωπες φυλακές “ασφαλείας”, δήθεν για το καλό του. Θέλουν τάχα να τον σώσουν από κατασκευασμένες πανδημίες, από την κλιματική αλλαγή που οι ίδιοι απεργάζονται και, άκουσον –άκουσον, από τον υπερπληθυσμό που απειλεί τον… πλανήτη. Στο όλο μακάβριο πλάνο εμπίπτουν και οι στημένοι περιφερειακοί πόλεμοι που απειλούν να εξελιχθούν σε παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα, αν κάποιος τρελός πατήσει κατά λάθος ή εξεπίτηδες το κουμπί της απώλειας.

Όταν η τρέλα των ισχυρών της γης αποτυπώνεται σε λογική επιχειρηματολογία που προπαγανδίζεται νυχθημερόν από τα εξωνημένα ΜΜΕ δεν υπάρχει ελπίδα για τον ανθρωπάκο να αφυπνιστεί και να αποσείσει από πάνω του την πλάνη και την τυραννία. Όταν ακόμη και η τέχνη και η ψυχαγωγία κατευθύνονται από την αρρωστημένη προπαγάνδα, δεν υπάρχει λάμψη φωτός που να βοηθήσει τον ανθρωπάκο να δει την αλήθεια.

Τι απομένει λοιπόν που θα μπορούσε να αφυπνίσει τον άνθρωπο; Η πίστη στο Θεό, στην υπέρτατη δύναμη της αγάπης, και η προσευχή για την απόκτηση σοφίας ώστε να αναγνωρίσουμε την προέλευση του κακού και να το πολεμήσουμε στις ρίζες του.  Ένθερμη προσευχή με στεναγμούς αλάλητους για την ειρήνη του κόσμου και την ελευθερία των ανθρώπων.  Ένθερμη προσευχή για την επικράτηση της δικαιοσύνης μεταξύ ατόμων και λαών. Και ποιος θα “απαντήσει” στις προσευχές αυτές; Το ίδιο το θεϊκό πνεύμα μέσα μας. Ας το επιστρατεύσουμε, λοιπόν! Μας το ζητάει ο ίδιος ο Θεός. Ο αγώνας είναι ιερός, είναι για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

 πηγη seferou-maria.gr