Ο Κλάους γεννήθηκε στη Γερμανία του Χίτλερ το 1938. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του ήταν επικεφαλής της «Escher-Wyss», μιας στρατηγικής επιχείρησης της ναζιστικής Γερμανίας, και είχε το δικό του στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου οι κρατούμενοι έπρεπε να εργαστούν δωρεάν για την «Escher-Wyss». . “..!!Αυτή η εταιρεία, η Escher-Wyss, χρησιμοποίησε επίσης καταναγκαστική εργασία για να παράγει μηχανήματα για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί και επίσης υποστήριξε τις προσπάθειες των Ναζί να παράγουν βαρύ νερό για το πυρηνικό τους πρόγραμμα.
Στην έρευνα που ακολουθεί διερευνάται διεξοδικά το παρελθόν που προφανώς προσπαθεί να κρύψει ο Klaus Schwab. Η ανάμειξη της οικογένειας Schwab στη ναζιστική αναζήτηση για μια ατομική βόμβα και το παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα του νοτιοαφρικανικού συστήματος απαρτχάιντ αποκαλύπτονται.
Το εργοστάσιο ιδρύθηκε από τον Walter Zuppinger μεταξύ 1856 και 1859 και ξεκίνησε την παραγωγή το 1860. Το 1861 ο κατασκευαστής του Ravensburg Escher-Wyss έλαβε το πρώτο του επίσημο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για «ειδικές συσκευές σε μηχανικούς αργαλειούς για την ύφανση κορδελών». Ο Walter Zuppinger ανέπτυξε την εφαπτομενική τουρμπίνα του στο υποκατάστημα Ravensburg της Escher-Wyss και έβγαλε μια σειρά από άλλες πατέντες. Το 1870 ο Zuppinger και άλλοι ίδρυσαν μια χαρτοποιία στο Baienfurt κοντά στο Ravensburg. Το 1875, αποσύρθηκε και αφιέρωσε όλη του την ενέργεια στην περαιτέρω ανάπτυξη των στροβίλων. Στις αρχές του αιώνα, ο Escher-Wyss εγκατέλειψε την ύφανση κορδέλας και επικεντρώθηκε σε πολύ μεγαλύτερα έργα, όπως η κατασκευή μεγάλων βιομηχανικών στροβίλων. Το 1907, η εταιρεία ζήτησε μια «διαδικασία έγκρισης και παραχώρησης» για την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού σταθμού κοντά στο Dogern στο Ρήνο, κάτι που αναφέρεται σε μπροσούρα της Βασιλείας από το 1925.
Το 1920, ο Escher-Wyss βρέθηκε σε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών περιόρισε τη στρατιωτική και οικονομική άνθηση της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, η παρακμή των εθνικών έργων πολιτικού μηχανικού στην περιοχή ήταν ένα άλλο πρόβλημα για την ελβετική εταιρεία, της οποίας τα κεντρικά γραφεία από το 1806 ήταν στη Ζυρίχη.
Η εταιρεία, η οποία εξακολουθούσε να απολαμβάνει ισχυρή φήμη και ιστορία άνω των εκατό ετών, κρίθηκε πολύ σημαντική για να χαθεί. Τον Δεκέμβριο του 1920, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε αναδιοργάνωση με μείωση του μετοχικού κεφαλαίου από 11,5 σε 4,015 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και αύξηση του εκ νέου σε 5,515 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. Στο τέλος του οικονομικού έτους 1931, η Escher-Wyss ήταν ακόμα στο κόκκινο, αλλά συνέχισε να παραδίδει σημαντικές συμβάσεις στη δεκαετία του 1920, όπως αποδεικνύεται από την επίσημη αλληλογραφία του William III. Πρίγκιπας του Ουράχ στην εταιρεία Escher-Wyss και διαχειριστής περιουσίας του Οίκου των Ουράχ, λογιστής Julius Heller, από το 1924.
Η παραπάνω αλληλογραφία αφορά τους «Γενικούς Όρους και Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Παράδοση Μηχανημάτων και Άλλου Εξοπλισμού για Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς». Επιπλέον, η συνεργασία επιβεβαιώνεται και από ένα φυλλάδιο για τους «Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Εγκατάσταση Στροβίλων και Ανταλλακτικών Μηχανών στο Γερμανικό Ράιχ», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου 1923 ως μέρος μιας διαφημιστικής εκστρατείας για έναν γενικό ρυθμιστή πίεσης λαδιού από την Escher-Wyss εκτυπώθηκε. Αφού η παγκόσμια οικονομική κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε κάνει την παγκόσμια οικονομία σε ερείπια, ο Escher-Wyss ανακοίνωσε: «Λόγω της καταστροφικής εξέλιξης της οικονομικής κατάστασης που σχετίζεται με την κατάρρευση του νομίσματος, η εταιρεία [ Escher-Wyss] είναι προσωρινά ανίκανη να συνεχίσει τις τρέχουσες δεσμεύσεις της να συνεχίσει σε διάφορες χώρες πελατών. Η εταιρεία είπε επίσης στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Nachrichten ότι θα ζητήσει δικαστική αναστολή. Η εφημερίδα ανέφερε την 1η Δεκεμβρίου 1931 ότι «η εταιρεία Escher-Wyss έλαβε μορατόριουμ για την πτώχευση μέχρι τα τέλη Μαρτίου 1932 και μια εταιρεία καταπιστεύματος ορίστηκε διαχειριστής στην Ελβετία». Το άρθρο έλεγε αισιόδοξα ότι «υπάρχει προοπτική συνέχισης των επιχειρήσεων».
Το 1931, η Escher-Wyss απασχολούσε περίπου 1.300 μη συμβασιούχους εργάτες και 550 εργάτες του ”λευκού γιακά”. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Escher-Wyss αντιμετώπισε ξανά οικονομικές δυσκολίες. Για να σωθεί η εταιρεία, αυτή τη φορά επιστρατεύτηκε μια κοινοπραξία για να σώσει την μαχόμενη εταιρεία μηχανολογίας. Η κοινοπραξία δημιουργήθηκε εν μέρει από την ελβετική Bundesbank (της οποίας έτυχε να διευθύνεται από έναν Max Schwab που δεν είχε σχέση με τον Klaus Schwab) και έλαβε χώρα περαιτέρω αναδιάρθρωση. Το 1938, ανακοινώθηκε ότι ένας μηχανικός της εταιρείας, ο συνταγματάρχης Jacob Schmidheiny, επρόκειτο να γίνει ο νέος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Escher-Wyss. Λίγο μετά το ξέσπασμα του πολέμου το 1939, ο Schmidheiny φέρεται να είπε: «Το ξέσπασμα του πολέμου δεν σημαίνει απαραίτητα ανεργία για τη μηχανική βιομηχανία σε μια ουδέτερη χώρα, αντίθετα». Ο Escher-Wyss και η νέα του ηγεσία προφανώς ανυπομονούσαν να επωφεληθούν από τον πόλεμο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μετατροπή τους σε σημαντικό προμηθευτή όπλων των Ναζί.
«Ας είμαστε ξεκάθαροι, το μέλλον δεν επέρχεται απλώς, το χτίζουμε εμείς, μια ισχυρή κοινότητα εδώ σε αυτή την αίθουσα».
«Έχουμε τα μέσα να επιβάλουμε τη μοίρα του κόσμου»!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου