ήταν συνήθως σε υπόγεια καφενείων επιμελώς καμουφλαρισμένες.
Υπήρχε καπάκι στο πάτωμα που άνοιγε και κατέβαιναν
οι παίχτες να ρίξουν τα κόκαλα όπως τα έλεγαν.Μεροκάματα χανόντουσαν σε ένα βράδυ
και έμεναν νηστικές οι οικογένειες.
Τους κυνήγαγε η αστυνομία αλλά μια μπαρμπουτιέραέκλειναν δύο άνοιγαν οι επιτήδειοι.
Μια που άφησε εποχή ήταν σε αυλή με δωμάτια που νοίκιαζαν
συνήθως νέα ζευγάρια που τα έφερναν δύσκολα.
Ο νοικάρης είχε μετατρέψει τα βράδια το δωματιάκι σε μπαρμπουτιέρα
και έβγαζε από το βιδάνιο.
Σε κάθε παιχνίδι έπαιρνε και κάτι σαν ποσοστό που θα λέγαμε σήμερα.
Το μωρό κοιμότανε δίπλα στην κούνια μέσα στους καπνούς
και στις βρισιές των τζογαδόρων.
Η γυναίκα του είχε φάει ξύλο πολλές φορές για να μη μιλάει.
Ο ιδιοκτήτης όμως του σπιτιού δεν άντεξε και κάλεσε
την αστυνομία.
Ο τσιλιαδόρος έξω από την μάντρα σφύριξε και οι παίχτες
μάζεψαν χρήματα... ζάρια αλλά και τράπουλες που έπαιζαν για να αλλάζει
το γούρι και τα έβαλαν κάτω από το στρώμα του μωρού
που σπάραζε στο κλάμα αλλά κανένας δεν το σήκωνε στα χέρια.
Δεν άργησαν όμως να τα βρούν οι αστυνομικοί
και να τους πάνε στο αυτόφωρο.
Σήμερα υπάρχουν μπαρμπουτιέρες-λέσχες αλλά και πολλά καφενεία
που δεν θα έλεγα ότι παίρνουν προφυλάξεις
Στις ημέρες μας ....σιγά την παράβαση!
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου