Στην πεδιάδα του Νόρφολκ, στην Αγγλία,
στεκόταν ακατάβλητος και ακαταδάμαστος ένας ερημωμένος μεσαιωνικός
πύργος, τυλιγμένος στοργικά στην παλαιότητά του και στο μυστήριό του.
Μύθοι και θρύλοι γραπώνονταν στις τραχιές του πέτρες και ο φόβος των
περαστικών περίσσευε, μόλις αντάμωναν τη θωριά του. Ξάφνου, τον χειμώνα
του 1926, ο πύργος τούτος ξύπνησε ξανά από τον ήσυχο λήθαργο των
τελευταίων του χρόνων.
Γύρω στα μεσάνυχτα, λοιπόν, άγριες φωνές ακούγονταν από τα σωθικά
του. Φωνές, που προειδοποιούσαν για μεγάλη καταστροφή, εάν οι άνθρωποι
δε μετανοούσαν για τα λάθη και τα κρίματά τους. Φωνές αλλόκοσμες και
ουρλιαχτά ανατριχιαστικά, που έσβηναν με το πρώτο φως της καλοπροαίρετης
ημέρας.
Το μυστήριο της φωνής του μεσαιωνικού πύργου κανείς δεν μπορούσε να
το εξηγήσει. Και ο κόσμος που έμενε στον γύρω κάμπο, έπεφτε στα γόνατα
και σταυροκοπιόταν, για να αποτρέψει το επικείμενο κακό που προμηνούσε
το κτίσμα το σατανικό, το στοιχειωμένο.
Η εσωτερική σκάλα, την οποία ανεβοκατέβαιναν άλλοτε οι επιβλητικοί
αφεντάδες, είχε πια καταστραφεί. Μα, ο ιερέας του γειτονικού χωριού,
σκανδαλισμένος από την τρομακτική προφητεία του πύργου, επιχείρησε να
σκαρφαλώσει με σχοινιά, αλλά κατακρημνίστηκε και τραυματίστηκε σοβαρά.
Υπήρξαν κι άλλοι τολμηροί που δοκίμασαν να αναρριχηθούν στους τοίχους
του τα μεσάνυχτα, την ώρα που στρίγκλιζε η αποτρόπαιη φωνή, μα κανείς
δεν τα κατάφερε. Τσακίζονταν και γλιστρούσαν και στο τέλος,
σακατεύονταν. Και κατηγορούσαν το φάντασμα, που δεν τους συμπονούσε.
Η μυστηριώδης φωνή δεν έπαυε. Επέμενε και ούρλιαζε να καλεί τους
ανθρώπους να διορθώσουν τις πράξεις τους, γιατί ένα κακό, ένα μεγάλο
κακό ερχόταν.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 18/02/1926…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου