Από μέρα σε μέρα...ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ...!!! (Τάσου Λειβαδίτη)

Οἱ ἴδιες ταπεινώσεις πάλι σήμερα, τά ἴδια λάθη, οἱ συμβιβασμοί,

τό δουλικό χαμόγελο μπροστά σέ κεῖνον πού περιφρονεῖς,
τό ὄρθιο μαχαίρι, πού σφάζεις μέσα σου κι αὐτόν καί τό χαμόγελό σου, ἡ μοναξιά, ἡ μεταμέλεια,

ἡ ὀδυνηρή σου ἀνάγκη
γιά μεγάλες πράξεις ποῦ δέν ἔγιναν ποτέ, 
τά φαγωμένα σου τακούνια,
τό ἀκαθόριστο αἴσθημα μίας τρομερῆς σου ἁξίας, μίας δύναμης ἀφανέρωτης
ποῦ τήν κρύβεις μ’ ἐπιμέλεια γιά τήν μεγάλη ὥρα, καί μαζί ἡ πικρή ὑποψία
πῶς δέν κρύβεις τίποτα, καί πώς ἐκείνη ἡ μεγάλη ὥρα δέ θα’ ρθεῖ ποτέ,
ἤ ἀκόμα πιό φριχτό, πώς πέρασε χωρίς νά τήν ἀναγνωρίσεις,
ἡ κοπέλα τοῦ ἀντικρινοῦ σπιτιοῦ πού τρέχει βιαστική στό ραντεβού της
χωρίς νά σοῦ ρίχνει οὔτε ἕνα βλέμμα. Τά ὄνειρα, ἅ, τά ὄνειρα πού ὅσο πιό ἀκατόρθωτα εἶναι
τόσο τούς δίνεσαι μέ πιό μεγάλη λύσσα, οἱ ἁμαρτίες πού φοβᾶσαι, οἱ ἁγνότητες πού δέν μπορεῖς,
ἡ σκέψη, πώς, ἐκεῖ, νά, πίσω ἀπό τήν γωνιά τοῦ δρόμου σέ προσμένουν
ὅλα τά ἐνδεχόμενα, ἐνῶ δέ συναντᾶς παρά τό ἴδιο γαλακτοπωλεῖο-
τήν ἔμαθες τή ζωή σου, χρόνια τώρα. Ἔτσι κάθε μέρα ξυπνᾶς μέ τήν πικρή ἀόριστη ἀπόφαση: ἄν ἔπεφτα ἀπ’ τό παράθυρο;
Καί κάθε βράδι κοιμᾶσαι μ’ ἕναν θησαυρό: αὐτήν τήν πολυσήμαντη αὐριανή σου μέρα.
Από τα «Ποιήματα 1958-1964» του Τάσου Λειβαδίτη εκδόσεις Κέδρος
μονταζ  teo