Εν Αθήναις...ο σιμιγδαλένιος χαλβάς

Μια φορά την εβδομάδα οι οικογένειες της αυλής εκείνα τα χρόνια

είχαν την ημέρα του χαλβά.
Με την σειρά οι νοικοκυρές έφιαχναν σιμιγδαλένιο χαλβάκαι τον μοίραζαν πρώτα στα παιδιά. 

Τον έφιαχναν στην φόρμα αλλά και κουταλιές που άρεσε
περισσότερο στα παιδιά ...
φόρμα το κουτάλι της σούπας.
Μια κουταλιά ...μια μπουκιά....
Κανελομένος και με μυγδαλάκι ήταν πολυτελές γλύκισμα.
Μοσχομύριζε η αυλή από το καβούρντισμα στην κατσαρόλα
και με την γκαζιέρα στο φούλ.
Από όλες τις συνταγές αυτή που ερχότανε πρώτη ήταν της ηλικιωμένης
Μικρασιάτισας.
Την γυρόφερναν οι άλλες οι νοικοκυρές για την συνταγή και αυτή 
χαμογελούσε.
Ήταν θέμα χεριού τους έλεγε ....
Τα απογεύματα στην συνάντηση που είχαν έξω στα σκαλιά της αυλόπορτας
υπήρχε και ένα πιάτο γεμάτο με κουταλιές χαλβά για τα παιδιά
της αλάνας που θα έμπαιναν στην σειρά για να τα φιλέψουν.
Μια μπουκιά και στην συνέχεια σκούπισμα το στόμα...με το μανίκι.
Οι περισσότεροι θαρετοί ζητούσαν κι άλλη μερίδα.
Ο χαλβάς από σιμιγδάλι και τα γλυκά του κουταλιού δεν έλειπαν
από τα σπίτια εκείνα τα χρόνια.
Μικρές απολαύσεις με λίγα έξοδα.
πηγη