Οι Αθηναίοι αυξάνονται και πληθύνονται όχι από τις γεννήσεις αλλά από τους
επαρχιώτες που εγκαταλείπουντα χωριά τους και έρχονται στην Αθήνα να ζήσουν ...
σαν άνθρωποι.
Η μια μονοκατοικία πίσω από την άλλη πέφτουν υπέρ αντιπαροχής.
Η γειτονιά χάνεται όπως και οι αλάνες...
Παντού μπετονιέρες και φορτηγά σε κομβόϊ να μεταφέρουν υλικά.
Οι τουβλάδες...οι σοβατζήδες περιζήτητοι ...
Και μπήκαν μέσα στα διαμερίσματα άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Μια καλημέρα τυπική αν ερχόντουσαν μούρη με μούρη στο μικρό ασανσέρ που συνήθως είχε μια πινακίδα
στην πόρτα που έγραφε "Βλάβη" και το΄κοβαν με τις σκάλες και να βλαστημάνε
οι του ρετιρέ.
Μια συγκέντρωση αργά και που των ενοίκων στην είσοδο της πολυκατοικίας
για...φλέγοντα θέματα.
Πού είναι τα Σάββατα που πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι με την κατσαρόλα του
ο καθένας και την ρεφενέ ρετσίνα.
Πολλά χρόνια γείτονες σαν μια οικογένεια...
Χάθηκαν σε διάφορες συνοικίες σε διάφορες πολυκατοικίες κλεισμένοι στα κουτιά
όπως έλεγαν τα καινούργια διαμερίσματα.
Με τον καιρό κάποιες συναναστροφές άρχιζαν τυπικά σε ονομαστικές εορτές
μέσα στην πολυκατοικία...ελάχιστες όμως.
Ειδοποιούσες τους από κάτω ότι αύριο έχεις γιορτή και θα σας ενοχλήσουμε
λίγο.
Απλά θα περπατούσαν περισσότεροι στο πάτωμα που δεν είχε μόνωση
με ότι αυτό σήμαινε.
Οι συστάσεις του εορτάζοντα....
"....να σας συστήσω τον Κο Νίκο ....από τον πρώτο όροφο από ΄δώ
η σύζυγός του....."
"...ο Κος Γιώργος από τον πέμπτο....."
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου