Η σφραγίδα

της Κατερίνας Γκαράνη

Όταν λαμβάνεις το πρώτο χαρτί απειλή κατάσχεσης ή πλειστηριασμού από το Κράτος το συναίσθημα είναι σαν την πρώτη φορά που μηδενίστηκε το γραπτό σου στο σχολείο από τον κύριο καθηγητή. Στο επόμενο δευτερόλεπτο αντιλαμβάνεσαι ότι για πρώτη φορά στην ζωή σου, αν και σε όλες τις εξετάσεις που σου δόθηκαν ήσουν πάνω από τον μέσο όρο, χάνεις την τάξη. Την επόμενη ακριβώς στιγμή ψάχνεις να βρεις γιατί ο εξεταστής μηδένισε την γεμάτη ιδρώτα κόλλα σου. Γνωρίζεις ότι το μηδέν ως αποτέλεσμα ήταν απαγορευτικό από την ώρα που γεννήθηκες γι' αυτό άλλωστε τώρα με το χαρτί στο χέρι έχεις παγώσει αντίθετα με τον διπλανό που ίσως να αντιμετώπισε τον μηδενισμό γελώντας, έχοντας συνηθίσει “το κάτω από την βάση”.

Όταν παίρνεις εκείνο το χαρτί με τον ξύλινο δημοσιοϋπαλληλικό λόγο και την απειλή με σκούρα γράμματα καταλαβαίνεις ρεαλιστικά και όχι θεωρητικά (για όσους δεν το έχουν λάβει ποτέ) ότι ήσουν άριστος στις εξετάσεις της ζωής έχοντας όμως εξεταστές που θα σε “έκοβαν” λόγω φάτσας.

Δεν χρειάζεται το Κράτος-εξεταστής να σε γνωρίζει κατ' ιδίαν, δεν χρειάζεται να ξέρει πώς γελάς, πώς κλαις, πώς οργίζεσαι, πώς καταρρέεις. Ξέρει ότι εσύ, ο από κάτω, δεν είσαι παρά ένας αριθμός. Η διαφορά της δικής σου φάτσας και της φάτσας του Κράτους είναι ότι το δικό σου όνομα στην επιστολή είναι κάτω από έναν κωδικό της Υπηρεσίας Μηδενισμού της Αξιοπρέπειας, ενώ το όνομα του υπαλλήλου-εκτελεστή, του απουσιολόγου και σημαιοφόρου του συστήματος έχει δύο χαρακτηριστικά που τον διαχωρίζει από εσένα: Την θέση του (διευθυντής) και την ιδιόχειρη υπογραφή του. Αυτή είναι η φάτσα του συστήματος πάντα κάτω-κάτω στην σελίδα, σε ασφαλή απόσταση από το δικό σου όνομα, δίπλα στην σφαγίδα “Ελληνική Δημοκρατία”.

Σε αυτό, λοιπόν, το σχολείο της “Ελληνικής Δημοκρατίας” μετά από δεκαετίες σκληρής μελέτης, αποχαιρετισμό ονείρων εις το όνομα του κοινωνικού καθήκοντος και των προσωπικών φιλοδοξιών, ήρθε η στιγμή του μηδενισμού σου από το όργανο της Τάξης, που με περηφάνια βάζει ολόκληρο το όνομα του για να δεις ποιος είναι ο καλός μαθητής και ο άξιος να φέρει την σφραγίδα του Κράτους ως σημαία τυλίγοντας με αυτή σαν σάβανο το πτώμα της περηφάνιας σου.

Στα επόμενα πέντε λεπτά από την στιγμή της παγωμάρας ψάχνεις να βρεις τρόπους να αποτρέψεις το νομοτελειακό. Πώς να σώσεις αυτό που έχεις αποκτήσει με τους κανόνες του σχολείου. Επειδή τυχαίνει να μην έχεις περάσει την ζωή σου πολλαπλασιάζοντας αλλά διαιρώντας γνωρίζεις με την πρώτη ματιά ότι και με τον πιο μικρό διαιρέτη το πηλίκο δεν είναι εφικτό να μηδενίσει τον διαιρετέο. Γνωρίζεις επίσης, ότι για να γίνει ακόμα και τυπικά ο όποιος διακανονισμός, θα πρέπει να προσέλθεις στο γραφείο της Υπηρεσίας να γνωρίσεις κατ' ιδίαν την φάτσα ενός από τους καλούς μαθητές του σχολείου. Να δεις και να μυρίσεις το Αριστούχο Μηδέν της ζωής. Να σταθείς απέναντι σε αυτό που κοπανάει σφραγίδες κάτω από εκατομμύρια ονόματα πολιτών με τέτοια ψυχραιμία λες και γεννήθηκε μόνο για αυτή την θέση. Η φάτσα σου απέναντι από την φάτσα του και ανάμεσα σας οι σφαγίδες της “Ελληνικής Δημοκρατίας”. Εσύ σε απολογία με ανακριτή το όργανο αυτής της δημοκρατίας.

Παίρνοντας αγκαλιά τα βιβλιάρια ενσήμων, τα αποδεικτικά φόρων και ΦΠΑ, τα πόθεν έσχες κτίσης της ακίνητης και κινητής περιουσίας σου, θα διανύσεις την απόσταση μέχρι τον διακανονιστή σου ακούγοντας στο κεφάλι σου τις γνωστές λέξεις που θα πει ο αριστούχος: “Το καθήκον μας κάνουμε”, “υπάλληλοι είμαστε κι εμείς”, “ο νόμος λέει”, “σας καταλαβαίνουμε αλλά....”. Δεν έχει αλλάξει τίποτε από τον καιρό που εσύ εξέφραζες άποψη και ο διπλανός αποστήθιζε τις σελίδες του μαθήματος. Είναι περιττό να παραθέσεις πάνω στο γραφείο του διακανονισμού τα αποδεικτικά μιας ολόκληρης ζωής. Ο “παπαγάλος” θα πει αυτά που είπε και στον προηγούμενο απολογούμενο.

Μετά από μισή ώρα με το χαρτί προ κατάσχεσης-πλειστηριασμού στο χέρι συνειδητοποιείς ότι η “Ελληνική Δημοκρατία” σε απειλεί. Τα κατασχεμένα κινητά και ακίνητα είναι το τελευταίο που σε ενοχλεί. Το ότι θα μηδενίσεις ή θα είσαι -100 για να ξαναρχίσεις δεν είναι κάτι δύσκολο για όποιον περνάει εξετάσεις από τα 6 του χρόνια. Την απειλή είναι αυτή που δεν σηκώνει το Εγώ σου. 

Κοιτάς στην πρόταση τεσσάρων δακτυλογραφημένων απειλητικών σειρών και το όνομα δίπλα από την “Ελληνική Δημοκρατία”. Έχει πρόσωπο η απειλή. Έχει όνομα. Έχει ταυτότητα και υπογραφή. Έχει φάτσα ανάλογη της “Ελληνικής Δημοκρατίας”. Έχει εσένα πλέον για εχθρό του.

 stontoixo