Πάντα ήταν πολιτικό.
Όλα ξεκίνησαν το έτος 1986. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αλλάζει το Σύνταγμα και δίδει στον εαυτό του υπερεξουσίες. Δημιουργεί έτσι ένα σκληρό πρωθυπουργο - κεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας, που αφοπλίζει, καταργεί και περιθωριοποιεί όλους τους υπόλοιπους θεσμούς. Αμέσως αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για μια άνιση κοινωνία όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει στα χέρια του νόμιμες υπερεξουσίες Καντάφι και όλη η υπόλοιπη κοινωνία ΤΙΠΟΤΕ! Απλά ακίνητη και χωρίς να συμμετέχει να παρακολουθεί.
Σε βάθος χρόνου η χώρα κυβερνάται πάντα από μια μικρή ομάδα περί τον εκάστοτε πρωθυπουργό που δεν λογοδοτεί πουθενά. Και οι μετέπειτα πρωθυπουργοί βολεύτηκαν έχοντας και αυτοί υπερεξουσίες. Όμως οι πολίτες, δεν είχαν θεσμούς που να τους προστατεύουν από τις αυθαιρεσίες της εξουσίες των ολίγων. Και έτσι φθάνουμε σήμερα εν έτη 2013, όπου ο απολογισμός είναι συγκλονιστικός:
Είναι μάταιο να πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ανακάμψει από την κρίση όταν έχει το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεών της αφοπλισμένο και τους λειτουργικούς θεσμούς σε αχρηστία. Είναι μάταιο να πιστεύει κανείς ότι αν φύγει ο νυν πρωθυπουργός και έρθει ένας άλλος κάτι θα αλλάξει. Αυτή η αλλαγή έγινε ήδη 5 φορές και τα πάντα χειροτέρευαν. (Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς).
Η Ελλάδα χρειάζεται λοιπόν, πρώτα από όλα ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Με έναν ελεγχόμενο πρωθυπουργό.
Με θεσμούς ανεξάρτητους που να έχουν λόγο και παρέμβαση.
Με το Σύνταγμα να τηρείται κατά γράμμα.
Και τότε, δεν θα περιμένουμε από ένα Παπανδρέου με τους κηπουρούς του, ή από έναν Σαμαρά με τους "δικούς" του να σωθεί η χώρα. Θα το προσπαθεί ολόκληρη η κοινωνία θεσμικά και με κανόνες. Δεν θα είναι μια ολόκληρη κοινωνία θεατής στις ατομικές και ερασιτεχνικές αποφάσεις του εκάστοτε ανεξέλεγκτου πρωθυπουργού. Θα προστατεύεται και θα έχει λόγο.
Η Ελλάδα χρειάζεται και πάλι ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ.
Του Ανδρέα Χριστόπουλου
Όλα ξεκίνησαν το έτος 1986. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αλλάζει το Σύνταγμα και δίδει στον εαυτό του υπερεξουσίες. Δημιουργεί έτσι ένα σκληρό πρωθυπουργο - κεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας, που αφοπλίζει, καταργεί και περιθωριοποιεί όλους τους υπόλοιπους θεσμούς. Αμέσως αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για μια άνιση κοινωνία όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει στα χέρια του νόμιμες υπερεξουσίες Καντάφι και όλη η υπόλοιπη κοινωνία ΤΙΠΟΤΕ! Απλά ακίνητη και χωρίς να συμμετέχει να παρακολουθεί.
Σε βάθος χρόνου η χώρα κυβερνάται πάντα από μια μικρή ομάδα περί τον εκάστοτε πρωθυπουργό που δεν λογοδοτεί πουθενά. Και οι μετέπειτα πρωθυπουργοί βολεύτηκαν έχοντας και αυτοί υπερεξουσίες. Όμως οι πολίτες, δεν είχαν θεσμούς που να τους προστατεύουν από τις αυθαιρεσίες της εξουσίες των ολίγων. Και έτσι φθάνουμε σήμερα εν έτη 2013, όπου ο απολογισμός είναι συγκλονιστικός:
- Υπουργικό Συμβούλιο δεν υπάρχει. Συνεδριάζει μια φορά το χρόνο για να ζητήσει ο πρωθυπουργός με έναν μονόλογο του "καλύτερα αποτελέσματα". Σώμα-καρικατούρα εντελώς ανύπαρκτο
- Η Βουλή έχει καταργηθεί. Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου την υποκαθιστούν, ενώ οι βουλευτές έχουν μόνο μια υποχρέωση: Να ψηφίζουν τυφλά ότι φέρνει προς ψήφιση ο πρωθυπουργός.
- Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι πολιτικά και ουσιαστικά ένα τίποτα. Διακοσμητικός.
- Τα κόμματα δεν λειτουργούν. Χωρίς όργανα, χωρίς διείσδυση στην κοινωνία, είναι φορείς - σφραγίδες μηδενικής σημασίας.
Είναι μάταιο να πιστεύει κανείς ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να ανακάμψει από την κρίση όταν έχει το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεών της αφοπλισμένο και τους λειτουργικούς θεσμούς σε αχρηστία. Είναι μάταιο να πιστεύει κανείς ότι αν φύγει ο νυν πρωθυπουργός και έρθει ένας άλλος κάτι θα αλλάξει. Αυτή η αλλαγή έγινε ήδη 5 φορές και τα πάντα χειροτέρευαν. (Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς).
Η Ελλάδα χρειάζεται λοιπόν, πρώτα από όλα ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Με έναν ελεγχόμενο πρωθυπουργό.
Με θεσμούς ανεξάρτητους που να έχουν λόγο και παρέμβαση.
Με το Σύνταγμα να τηρείται κατά γράμμα.
Και τότε, δεν θα περιμένουμε από ένα Παπανδρέου με τους κηπουρούς του, ή από έναν Σαμαρά με τους "δικούς" του να σωθεί η χώρα. Θα το προσπαθεί ολόκληρη η κοινωνία θεσμικά και με κανόνες. Δεν θα είναι μια ολόκληρη κοινωνία θεατής στις ατομικές και ερασιτεχνικές αποφάσεις του εκάστοτε ανεξέλεγκτου πρωθυπουργού. Θα προστατεύεται και θα έχει λόγο.
Η Ελλάδα χρειάζεται και πάλι ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ.
Του Ανδρέα Χριστόπουλου
3/1/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου