Ένα απ' τα κεντρικά συνθήματα τής διαρκούς κουβανικής επανάστασης,
..που επί 59 χρόνια τώρα δείχνει στον κόσμο πως μπορεί να υπάρξει και άλλη ζωή, έξω από την λαίλαπα τής Παγκοσμιοποίησης τού εγκληματικού καπιταλισμού.
Φτωχή ζωή (κυρίως λόγω της απροθυμίας λαών και κρατών να συνεργαστούν, να συνεισφέρουν, να μοιράσουν), αλλά ζωή
αξιοπρεπής και προπαντός ανεξάρτητη.
Εκεί που ζει σήμερα το καλύτερο σύστημα υγείας στον κόσμο, και ένα από τα καλύτερα συστήματα παιδείας -0% αναλφαβητισμός-, είναι ακόμα μιά χώρα φτωχή.
Όχι γιατί νέμεται τον πλούτο η τοπική κομματική νομενκλατούρα, όπως συνέβη στην Σοβιετική Ένωση,
..ούτε γιατί εκεί ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός παράγει πλούτο για το 5% του πληθυσμού και φτώχια και συμφορά για το 95%,
..παρά γιατί η μανία του δήθεν "ελεύθερου κόσμου" να εξαλείψει αυτή την εστία ανομοιομορφίας, που αναδεικνύει έμπρακτα την ανηθικότητα, τον αμοραλισμό και την απανθρωπιά του καπιταλιστικού "πολιτισμού", οδήγησε στην απομόνωση της χώρας αυτής, που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθεί να συντηρηθεί εκ των ενόντων , απ' τον δικό της πλούτο και φτωχική παραγωγή.
Πράγμα που δεν την εμπόδισε βεβαίως να συνεισφέρει με γιατρούς και φάρμακα στην Παλαιστίνη, στην Ανγκόλα, στην Ταϊλάνδη, και όπου αλλού οι λαοί προσπάθησαν να σηκώσουν κεφάλι,
..αλλά ακόμη και να περιθάλψει πολλά απ' τα θύματα εκείνης της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ.
Ναι, ο κουβανικός λαός είναι ακόμη, και μετά από 58 χρόνια επανάστασης, φτωχός.
Τί περίεργο όμως.
Όλοι έχουν στην διάθεσή τους δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλη τους τη ζωή.
Όλοι γνωρίζουν γράμματα.
Δεν υπάρχει κανείς άστεγος.
Και ουδείς στερείται το φαγητό της ημέρας (την ώρα που εκατομμύρια κατοίκων των ΗΠΑ υποσιτίζονται ή περιμένουν να τραφούν από τα κουπόνια και τα συσσίτια, η UNICEF ανακοινώνει ότι ο υποσιτισμός στην Κούβα έχει εξαλειφθεί πλήρως.)
Η Κούβα όταν επεκράτησε η επανάσταση του Κάστρο ήταν ένα απέραντο χαμαιτυπείο. Μία χώρα-καζίνο, μία χώρα-μπ@υρδέλο.
Αυτό ακριβώς που ονειρεύονται να κάνουν και την χώρα μας σήμερα, 60 χρόνια μετά.
Και είναι αυτός ακριβώς ο λόγος που τα εγχώρια ΜΜΕ, ως πιστές τσουλίτσες του συστήματος, έχουν αποδοθεί σε αγώνα δρόμου, αποδόμησης της προσωπικότητας και της ζωής ενός πραγματικά μεγάλου ηγέτη και επαναστάτη, του Φιντέλ Κάστρο, καθώς και της 58χρονης διαρκούς επανάστασής του.
Γι αυτό μας πιπιλούν συνέχεια το μυαλό για το πόσα ρόλεξ φορούσε, πόσο πλούσιος και καπιταλιστής είναι ο γιός του (ο οποίος πέρα από την συγγένεια, ουδεμία σχέση έχει με την Κούβα και τον λαό της), με πόσες γυναίκες "συνευρέθηκε" ο ίδιος (εδώ πιά καταντούν γελοίοι, τόσο με τα νούμερα, όσο και με το επιχείρημα), και τόσα άλλα τύπου πρωινάδικων και μεσημεριανάδικων σκουπιδιών, που έχουν συνηθίσει τον κόσμο να τρώει.
Ναι, ήταν δικτάτορας.
Αλλά δεν ήταν. Στην ουσία ήταν ο εμπνευσμένος ηγέτης της λαϊκής δικτατορίας που (κακώς) εγκαθιδρύθηκε μετά την επικράτηση της λαϊκής επανάστασης. Και είχε μέχρι το τέλος την αγάπη του λαού του.
Όμως χίλιες φορές καλύτερα η δικτατορία των λαών,
..παρά η δικτατορία του πλούτου, του κεφαλαίου, της ολιγαρχίας και της Νέας Τάξης, όπως αυτή που σήμερα ζεί όλος ο τάχα "ελεύθερος" δυτικός κόσμος.
" Ανεξαρτησία σημαίνει να έχεις το κεφάλι σου μέσα στο στόμα του λύκου και να του λες 'άντε γαμήσου' " ( Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους, 2004 )
Έτσι ακριβώς, lider maximo Φιντέλ.
Όμως πόσοι πιά το καταλαβαίνουν αυτό σήμερα στην πατρίδα μας που έχει πλημμυρίσει από λύκους, λύκους που γ@μούν και δέρνουν έναν λαό χωρίς ηγέτες, χωρίς όραμα, χωρίς παιδεία.
Πόσοι πιά καταλαβαίνουν πως η επανάσταση δεν είναι κόκκινη, ροζ, πράσινη, ή μπλε,
..αλλά μιά επανάσταση-ουράνιο τόξο όλου(όλων) των λαών,
..που επιθυμούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία,
..δικαιολογώντας αυτήν την ίδια ανθρώπινη ύπαρξη.
Πόσοι;..
Υ.Γ Ας ξαναθυμηθούμε την ιστορική ομιλία του Κάστρο στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, το 1979. Μόνον επτά λεπτά, βαθειάς ανθρώπινης επαναστατικότητας.
mandatoforos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου