Η γειτονιά της Αθήνας εκείνα τα χρόνια είχε και τον κομπογιαννίτη της....
τον εμπειρικόν ιατρόν της...εις την καθαρήν δηλαδή.Έβγαζε μεροκάματο καλό και ήταν και καλοκερασμένος στον καφενέ.....
Πάντα θα έβρισκε θέση και ποτέ δεν έβαζε το χέρι στην τσέπη.
Μπορεί σήμερα το σύστημα υγείας να είναι χάλια αλλά τότε ο γιατρός
και το νοσοκομείο ήταν δύσκολες πόρτες .
Έτσι λοιπόν ο κομπογιαννίτης γιάτρευε πάσαν νόσον και φυσικά
πάσαν μακακίαν....
"Έβγαλα κριθαράκι στο μάτι...γιατρέ..."
(έτσι τον έλεγαν και αυτός φούσκωνε σαν τον γάλο!)
" Σκόρδο ...δύο φορές την ημέρα ...και θα το τρίβεις..." έλεγε ο γιατρός
για να συμπληρώσει η γιαγιά της αυλής....
"....και το πρωϊ να σου ρίξουν μια μούτζα..."
Τώρα το σκόρδο...η μούτζα....το μάτι ξεπριζότανε.
"Γιατρέ....έχω δυσκοιλιότητα...."
"Κλίσμα με λιναρόσπορο" ...έλεγε ο γιατρός....άσε που το κλίσμα υπήρχε
σε κάθε σπίτι ειδικά όταν είχαν γέρους....
Με αυτή την θεραπεία όμως η κοινόχρηστη τουαλέτα της αυλής ήταν μονίμως
αγκαζέ και η αλάνα πίσω ανακούφιζε τα επείγοντα περιστατικά.
Την βίζιτα ο ασθενής την άφηνε σε ένα πιατάκι....ότι θέλετε έλεγε
ο "γιατρός" αλλά όλοι γνώριζαν την ταρίφα που ήταν όμως για εργατικές τσέπες.
Δεν θυμάμαι τι απέγινε ο κομπογιαννίτης της γειτονιάς αλλά δεν τον ξεχνάω
με το σταυρωτό ριγέ με πλατιά πέτα κοστούμι που φορούσε.....το άσπρο πουκάμισο με την γραβάτα...το ρεπούμπλικο και τα χέρια πίσω να βγαίνει βόλτα το απόγευμα και να χαιρετάει την πελατεία του που καθότανε στα σκαλάκια για το ..."τοπικό δελτίο ειδήσεων".
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου