Το
Ράδιο Καρολίνα (Radio Caroline) υπήρξε ο πρώτος πειρατικός ραδιοφωνικός
σταθμός στη Μ. Βρετανία. Εξέπεμψε για πρώτη φορά στις 28 Μαρτίου του 1964 κι έμελλε ν' αλλάξει το μέλλον της ραδιοφωνίας στη «Γηραιά Αλβιόνα».
Σε
μια περίοδο που απαγορευόταν η ιδιωτική πρωτοβουλία στα ερτζιανά, ο
Ρόναν Ο' Ρέιλι, ένας ιρλανδός επιχειρηματίας από το χώρο της μουσικής βιομηχανίας, αποφάσισε να κάνει το πρώτο βήμα. Έστησε το σταθμό του πάνω
σ' ένα πλοίο και βγήκε στον αέρα εν πλω, από τα διεθνή ύδατα, περίπου
τρία μίλα ανοιχτά των αγγλικών ακτών. Έπαιζε κυρίως ποπ μουσική για
νεαρούς και νοικοκυρές, ενώ η πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία του ήταν ότι
εξέπεμπε σε 24ωρη βάση. Γρήγορα έγινε δημοφιλέστατος και το παράδειγμά
του ακολούθησαν πολλοί μιμητές.
Σε μία προσπάθεια αντιμετώπισης του φαινομένου, το 1967 η κυβέρνηση απαγόρευσε στις βρετανικές εταιρίες να διαφημίζονται σ' αυτούς τους παράνομους σταθμούς, ενώ και στα πλοίο από τα οποία εξέπεμπαν απαγορεύτηκε ο κατάπλους για ανεφοδιασμό με τρόφιμα, νερό και καύσιμα. Έτσι, όλοι οι «πειρατές» έκλεισαν. Εκτός από έναν... το Ράδιο Κάρολαϊν, που κατέφυγε στα ολλανδικά λιμάνια για τις απαραίτητες προμήθειες.
Οι επιπτώσεις από την επιβίωση του Ράδιο Κάρολαϊν ήταν άμεσες. Έξι εβδομάδες μετά την απαγόρευση, το κρατικό BBC ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός ποπ σταθμού εθνικής εμβέλειας, του Radio 1, στα πρότυπα του επιτυχημένου πειρατικού μοντέλου. Χρειάστηκαν άλλα πέντε χρόνια, μέχρι να αδειοδοτηθεί ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός στο έδαφος της Μ. Βρετανίας.
Στο μεταξύ, αν και το Ράδιο Κάρολαϊν επιβίωσε μετά την απαγόρευση, αναγκάστηκε να σιγήσει το 1968, όταν το πλοίο του αποσύρθηκε από τη ναυτιλιακή εταιρία στην οποία ανήκε. Ξαναβγήκε στον αέρα από το 1972 έως το 1980. Αυτή τη φορά, το πλοίο βυθίστηκε κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Επανήλθε και πάλι το 1983 με νέο πλοίο, το οποίο επίσης ναυάγησε οκτώ χρόνια αργότερα. Το 1991, το Ράδιο Καρολάιν απέκτησε επίγειες εγκαταστάσεις στη Βρετανία κι έκτοτε εκπέμπει μέσω δορυφόρου.
πηγη
Σε μία προσπάθεια αντιμετώπισης του φαινομένου, το 1967 η κυβέρνηση απαγόρευσε στις βρετανικές εταιρίες να διαφημίζονται σ' αυτούς τους παράνομους σταθμούς, ενώ και στα πλοίο από τα οποία εξέπεμπαν απαγορεύτηκε ο κατάπλους για ανεφοδιασμό με τρόφιμα, νερό και καύσιμα. Έτσι, όλοι οι «πειρατές» έκλεισαν. Εκτός από έναν... το Ράδιο Κάρολαϊν, που κατέφυγε στα ολλανδικά λιμάνια για τις απαραίτητες προμήθειες.
Οι επιπτώσεις από την επιβίωση του Ράδιο Κάρολαϊν ήταν άμεσες. Έξι εβδομάδες μετά την απαγόρευση, το κρατικό BBC ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός ποπ σταθμού εθνικής εμβέλειας, του Radio 1, στα πρότυπα του επιτυχημένου πειρατικού μοντέλου. Χρειάστηκαν άλλα πέντε χρόνια, μέχρι να αδειοδοτηθεί ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός στο έδαφος της Μ. Βρετανίας.
Στο μεταξύ, αν και το Ράδιο Κάρολαϊν επιβίωσε μετά την απαγόρευση, αναγκάστηκε να σιγήσει το 1968, όταν το πλοίο του αποσύρθηκε από τη ναυτιλιακή εταιρία στην οποία ανήκε. Ξαναβγήκε στον αέρα από το 1972 έως το 1980. Αυτή τη φορά, το πλοίο βυθίστηκε κατά τη διάρκεια καταιγίδας. Επανήλθε και πάλι το 1983 με νέο πλοίο, το οποίο επίσης ναυάγησε οκτώ χρόνια αργότερα. Το 1991, το Ράδιο Καρολάιν απέκτησε επίγειες εγκαταστάσεις στη Βρετανία κι έκτοτε εκπέμπει μέσω δορυφόρου.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου