Η ΕΠΟΝίτισσα, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, ήταν 17 χρόνων όταν στάθηκε στον τοίχο της Καισαριανής, μαζί με ακόμη 49 αγωνιστές, στις 5 Σεπτέμβρη του 1944, απέναντι από τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιες ήταν οι τελευταίες σκέψεις αυτού του κοριτσιού πριν πέσει νεκρή από τις σφαίρες του φασιστικού εκτελεστικού αποσπάσματος. Ξέρουμε όμως ποιες ήταν οι πράξεις της.
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιες ήταν οι τελευταίες σκέψεις αυτού του κοριτσιού πριν πέσει νεκρή από τις σφαίρες του φασιστικού εκτελεστικού αποσπάσματος. Ξέρουμε όμως ποιες ήταν οι πράξεις της.
Η Ηρώ είχε συλληφθεί δύο φορές για την
αντιστασιακή της δράση. Και τις δύο φορές ξυλοκοπήθηκε και βασανίσθηκε
με τον κυνικά και βάρβαρα μεθοδικό τρόπο των φασιστών.
Τον Ιούλη του 1944 συλλαμβάνεται για
τρίτη φορά, αυτή τη φορά μέσα στο σπίτι της, στην οδό Βεΐκου 57, και
οδηγείται στην κόλαση της οδού Μέρλιν.
Οχι μόνο δεν «σπάει» από τα απάνθρωπα
βασανιστήρια. Οχι μόνο δεν προδίδει. Αλλά φτύνει στα μούτρα και
καταφέρνει να χαστουκίσει τον Ελληνα μεταφραστή.
Την στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση αρχικά και μετά στον θάλαμο μελλοθανάτων.
Ακολούθησε η Καισαριανή.
Εκτελέστηκε με 17 σφαίρες, όσο και τα χρόνια της, «προς παραδειγματισμό»…
Η Ηρω «συνάντησε» την συνομήλική της, ΕΠΟΝίτισσα, Παναγιώτα Σταθοπούλου, που έπεσε από τις χιτλερικές σφαίρες στην οδό Πανεπιστημίου τον Ιούλη του 1943, μαζί με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου, Θανάση Τεριάκη και Θωμά Χατζηθωμά. Τις χιλιάδες των νέων αγοριών και κοριτσιών που πότισαν με το αίμα τους την νίκη ενάντια στον φασισμό.
πηγη toperiodiko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου