Περί μετενσάρκωσης

Κατά τη διάρκεια της αυτοανάλυσής της, η Σοφία μπήκε στη διαδικασία να στραφεί προς την παιδική και την εφηβική της ηλικία και να θυμηθεί αλλά και να ερμηνεύσει την ωριμότητα της παιδικής της ηλικίας. Την απασχόλησε αρκετά το γεγονός ότι υπήρξαν σαφή σημάδια που «προδίδουν την κατεύθυνση που αργότερα θα ακολουθούσε το είναι της». Σημάδια που σαφέστατα δεν οφείλονταν σε κληρονομικότητα, ούτε σε επιδράσεις του περιβάλλοντός της. «Αυτό το παιδί δεν είναι παιδί. Είναι χιλιόχρονη μέσα της»,
είχε πει μια δασκάλα της στη μητέρα της. Σε τι μπορεί να οφείλεται αυτό το γεγονός; Η Σοφία φαίνεται πως δεν επαναπαύτηκε υιοθετώντας την θεωρία της μετενσάρκωσης, όπως τόσοι άλλοι. Όχι της προσωπικής μετενσάρκωσης, για να είμαστε πιο ακριβείς.

Διαβάστε εδώ αυτό το απόσπασμα που πιστεύω πως αποτελεί εξαιρετική τροφή για σκέψη, όχι μόνο για το θέμα της μετενσάρκωσης, αλλά και για την νύξη, στο τέλος του αποσπάσματος, σχετικά με τη μετάβαση από ένα πυκνότερο ενεργειακό επίπεδο σε ένα πιο λεπτό.

«Είτε τυχαία, είτε σύμφωνα με κάποιο κοσμικό νόμο, η ενέργεια που ελευθερώνεται από τα πλάσματα την ώρα του θανάτου τους, διοχετεύεται στον γενικό ταμιευτήρα της ενέργειας από την οποία δημιουργούνται νέα όντα. Επομένως, σε ορισμένες περιπτώσεις, γεννιέται ένα ον με μεγάλο ποσοστό ενέργειας από τον γενικό ταμιευτήρα. Αυτό το είδος της ενέργειας είναι πολύ ισχυρότερο από την ενέργεια της κληρονομικότητας και γι αυτό επικρατεί. Χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι το νέο ον είναι μια νέα μορφή ενός καθορισμένου όντος που είχε ζήσει πρωτύτερα. Απλούστατα, όλοι μας είμαστε προϊόντα απειράριθμων ενεργειών που αποδεσμεύονται με τον θάνατο ανθρώπων που χαν ζήσει πριν από μας.

Αν, λοιπόν, την ώρα της σύλληψης, η σύνθεση από ενέργεια που εισέρχεται στο νέο ον είναι αρκετά λεπτή και πτητική, θα καθορίσει τη ζωή του. Ασφαλώς, η λεπτή ενέργεια τυλίγεται σε ένα περίβλημα πιο πυκνής ενέργειας που βρίσκεται σε αφθονία στον κόσμο. Αλλά επειδή ο πυρήνας από λεπτή ενέργεια είναι ταχύς, πτητικός, φωτεινός, ισχυρός, δεν μπορεί να μείνει ικανοποιημένος μέσα στο κέλυφός του από πυκνή ενέργεια, οπότε αρχίζει μια διαμάχη. Η κατάληξή της εξαρτάται από τα ποσοστά της λεπτής ενέργειας που διαθέτει το κάθε ον.

Η κατανομή της λεπτής ενέργειας δεν είναι ομοιόμορφη. Μερικά άτομα παίρνουν πολύ λίγη. Επομένως, ζουν σχεδόν πάντα μέσα στην πυκνή ενέργεια χωρίς ποτέ να βιώσουν μια εσωτερική αλλαγή σε δυο ενεργειακά επίπεδα. Το μόνο που βιώνουν είναι η σύγκρουση μέσα στην πυκνή ενέργεια. Ορισμένοι άνθρωποι δεν διαθέτουν αρκετή λεπτή ενέργεια ώστε να νικήσουν τις πυκνότερες ενέργειες και να τις μεταστοιχειώσουν σε λεπτή. Επόμενο είναι, λοιπόν, τα άτομα αυτά να αιωρούνται ανάμεσα σε δυο πόλους, να μην είναι ολοκληρωτικά δοσμένα ούτε στην πιο πυκνή ενέργεια ούτε στην λεπτή.

Τελικά, υπάρχουν άλλοι με αρκετά ισχυρό πυρήνα από λεπτή ενέργεια που δεν τους αφήνει ούτε στιγμή ήσυχους. Γίνεται βασανιστικός, μια τυραννική φωνή, που ασταμάτητα τους ωθεί να μετουσιώσουν και να μεταστοιχειώσουν τις πυκνότερες ενέργειές τους σε απόλυτα λεπτή ενέργεια. Μόνον αυτά τα άτομα είναι βέβαιο ότι θα βγουν νικητές στο τέλος.

Επομένως, τα πράγματα καθορίζονται από τη γέννηση – καλύτερα από τη σύλληψη – και αν έχουν κάποια σύνδεση με παλιότερες ζωές, δεν είναι με την έννοια της μετενσάρκωσης ενός ορισμένου ατόμου. Τα πάντα εξαρτώνται από τη λεπτότητα της διαθέσιμης ενέργειας όταν συλλαμβάνεται ένα ανθρώπινο ον. Αν υποτεθεί ότι μειώνεται προσωρινά το απόθεμα της λεπτής ενέργειας, τότε τα όντα που θα γεννηθούν εκείνη την περίοδο θα δεχτούν μεγαλύτερο ποσοστό πυκνής ενέργειας και πολύ μικρό ποσοστό λεπτής ενέργειας που ασφαλώς δεν θα μπορεί να επιβάλει το βέτο της.

Η παραπάνω σύλληψη καταργεί την ιδέα της προσωπικής μετενσάρκωσης. Έχει να κάνει με καθαρή, απρόσωπη ενέργεια διαφορετικών βαθμών πυκνότητας ή λεπτότητας στους ποικίλους συνδυασμούς της. Ο κάθε βαθμός λεπτότητας ή πυκνότητας ενέργειας έχει τις δικές του εκφράσεις και λειτουργίες και αν δεν μεταστοιχειωθεί, με μεγάλη προσπάθεια, στον επόμενο βαθμό λεπτότητας, δεν μπορεί να σημειωθεί καμιά αλλαγή. Τα πάντα θα συνεχίσουν να κινούνται σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν τον κάθε βαθμό πυκνότητας ή αραίωσης.

Όταν ανεβαίνουμε από ένα πυκνότερο ενεργειακό επίπεδο σε ένα πιο λεπτό, θα πρέπει να αποφεύγουμε να ενισχύουμε το πυκνότερα επίπεδο με ομοιογενείς εξωτερικές επιδράσεις, για να μην πνίξουμε τη δειλή ανάδυση της λεπτότερης ενέργειας. Για ένα διάστημα, θα πρέπει να απομονωθούμε από εξωτερικές επιδράσεις που ενδεχομένως θα κατέστρεφαν το έργο της μεταστοιχείωσης και να επιστρέψουμε σε αυτές μόνο όταν το λεπτό επίπεδο είναι ισχυρό και γερά κρυσταλλωμένο. Γι αυτό, τώρα που μπαίνω σε μιαν άλλη περιοχή, θα πρέπει να αποφύγω τους ανθρώπους που ανήκουν στην περιοχή την οποία αφήνω πίσω μου. Τουλάχιστον για ένα διάστημα. Μόλις εδραιωθεί γερά μέσα μου το λεπτότερο επίπεδο, τα κατώτερα και πυκνότερα εξωτερικά στρώματα δεν θα βρίσκουν πια τίποτα το όμοιό τους μέσα μου για να ενωθούν μαζί του και να εμποδίσουν την ανάπτυξή μου.»

Ιερός Γάμος  5

 http://sofiaantzaka