Γιάννης Ντεγιάννης ο Δικαστής της Χούντας. ΟΤΑΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΚΑΣΤΗ....ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ....

Ο Γιάννης Ντεγιάννης (1914 - 28 Μαΐου 2006) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, βουλευτής και λογοτέχνης. Στη δίκη των πρωταιτίων της Xoύντας των Συνταγματαρχών ήταν ο πρόεδρος του δικαστηρίου.
Γεννήθηκε το 1914 στους Στρόπωνες Εύβοιας και σπούδασε νομικά στην Αθήνα.
Το 1949 μπήκε στο δικαστικό σώμα. Ήταν πρόεδρος του Πενταμελούς Εφετείου που δίκασε (Ιούλιος του 1975) και καταδίκασε σε θάνατο τους πρωταίτιους της Απριλιανής δικτατορίας (Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός,Νικόλαος Μακαρέζος κ.ά.), η ποινή των οποίων μετατράπηκε τελικά σε ισόβια από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Ντεγιάννης παρέμεινε στο δικαστικό σώμα μέχρι το 1981, οπότε συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του αρεοπαγίτη.
Εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας το 1981 και βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1984 με το ΠΑΣΟΚ.
Εκλέχτηκε επίτιμος πρόεδρος του Ιδρύματος Κοινωνικών και Ιστορικών Μελετών «Σταύρος Καλλέργης» και διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ευβοϊκών Μελετών, μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Το 1996 τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος Εθνικής Τιμής.
Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές: «Κλεψύδρα» (1961), «Απόγευμα» (1963), «Επιστροφή» (1978), «Προλεγόμενα κάθε μελλοντικής ευτυχίας» (1981) και το βιβλίο «Η Δίκη» (1991).
Πέθανε σε ηλικία 92 ετών και ετάφη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Βικιπαίδεια