Όχι πια άλλη αντίσταση (κατά το όχι πια άλλο κάρβουνο)

Η 24η θεατρική πράξη με τα μεταλλεία Κασσάνδρας τέλειωσε με τη γνωστή κατάληξη: Γκολ αυτοί; 

Σέντρα εμείς. 

Μέχρι να κουραστούν, να ιδρώσουν, να κρυώσουν, να αρρωστήσουν, να πεθάνουν. Σύστημα Καραγκιόζης. 

Η επαναστατικότητα της λενινιστικής κυβέρνησης πήγε για μια ακόμα φορά περίπατο μόλις εμφανίστηκαν οι ξένες δυνάμεις!

Υπάρχει μια απορία. Τι τη θέλουν την επαναστατικότητα αφού κάθε φορά που πέφτουν επάνω σε «αντίπαλες» ξένες δυνάμεις υποχωρούν με κατεβασμένα τα παντελόνια; Ξεκίνησαν από τον Φεβρουάριο του 2015 μέχρι τον επάρατο Ιούλιο με το δημοψήφισμα. Συνέχισαν με το τρίτο Μνημόνιο που υπέγραψαν και συνέχισαν με τη δεύτερη αξιολόγηση και όλες τις απαιτήσεις τω δανειστών που τις ψήφισαν στη Βουλή.

Κάποια στιγμή ο αρχηγός των ατάκτων και πρωθυπουργός ομολόγησε ότι είχαν αυταπάτες για το συσχετισμό δυνάμεων και δεν περίμεναν ότι οι δανειστές ήταν τόοοοσο δυνατοί. Παραμύθια! Αυτοί οι ίδιοι ήρθαν στην εξουσία καταγγέλλοντας ότι οι δανειστές ήταν τέρατα που κυβερνάνε τον κόσμο με τα πανίσχυρα διεθνή κεφάλαια που δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα.

Παρά την ομολογία των αυταπατών οι άνθρωποι συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο, πουλώντας αντίσταση την ίδια ώρα που υπέγραφαν όοοοολα τα προαπαιτούμενα για δέσμευση της ελληνικής περιουσίας, Μνημόνο μέχρι το 2062 και λιτότητα για το λαό μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα. Μάλλον έχουν μπερδέψει την έννοια της αυταπάτης με της απάτης.

Τώρα, πουλάνε αντίσταση και φυσεκλίκια στις Σκουριές και στο Ελληνικό, που τα είχαν για λάβαρα πριν να συγκρουστούν με την πραγματικότητα. Και ξαναξεφτιλίζονται! Μόλις έπεσαν τα τηλέφωνα των δανειστών και προστατών της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός «άνωθεν» και μόλις η εταιρία απείλησε με αποχώρηση, έβαλαν την ουρά στα σκέλια και κάθησαν στο τραπέζι σαν τα καλά παιδιά για να τα βρουν στα μεταλλεία. Που θα φύγουν μένοντας!

Για όλη αυτή τη νίλα δε χρειάστηκε κανένας κόπος από την εταιρία. Είπε «ή μας δίνετε την άδεια ή τα μαζεύουμε», ειδοποίησε και τα μεγάλα αφεντικά και με το πρώτο νεύμα «άνωθεν», απ’ έξω, έμεινε η κυβέρνηση «Παυλόπουλος». Τέτοια λενινιστική επαναστατική συνείδηση!

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν έχει έδρα την Αθήνα αλλά κυβερνάει από το Μρέστ Λιτοφσκ. Για να μη χάνει χρόνο πήγαιν’ έλα με τις διαρκείς συνθηκολογήσεις. Η απορία είναι απλή: Αφού δεν έχει τα κότσια να αντισταθεί και να πολεμήσει τι τις θέλει τις καθυστερήσεις και τα κόλπα; Τα οποία μας στοιχίζουν κι ένα σκασμό εκατομμύρια.

Ας υπογράψει και ας εφαρμόσει όλα όσα έτσι κι αλλιώς έχει συμφωνήσει με τους δανειστές κι όταν θα έρθει ο χρόνος των εκλογών ας βγει να πει ανοιχτά στο λαό: «Τι τη θέλετε τη ΝΔ και τη Συμπαράταξη. Εγώ κάνω τα ίδια και χωρίς να κουνιέται φύλο». Το πολύ- πολύ να χάσει καμιά χιλιάδα αφελείς που ακόμα νομίζουν ότι ψηφίζουν αριστερά. Θα κερδίσει, όμως πολλές χιλιάδες άλλους.

Επειδή το εκλογικό ποσοστό του λαού που μετακινείται από δω κι από κει και βγάζει τις κυβερνήσεις έχει γραμμένες στα παλιά του τα παπούτσια και τις ιδεολογίες και τις επαναστάσεις. Τον κανακάρη να διορίσει, το αυθαίρετο να νομιμοποιήσει με λίγα λεφτά ή και καθόλου, να του χαριστούν τα πρόστιμα και οι ποινές, να μην τον κυνηγάει αστυφύλακας για τίποτε και να μπαίνει στις εξαιρέσεις των εγκυκλίων που δεν θα του κόβονται οι αργομισθίες και οι αρπαχτές. Ά! Και να πουλάει μαγκιά.

Ο πρωθυπουργός τα ξέρει όλα αυτά. Και τα ακολουθεί κατά γράμμα. Έχοντας γραμμένη στα παλιά του τα παπούτσια και τη σοβαρότητα που πρέπει να έχει μια κυβέρνηση για να τη σέβονται οι μέσα και οι έξω, αλλά και την αξιοπρέπεια που πρέπει να εμπνέει και στους ξένους και στο λαό του. Μια ακόμα κηλίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr/

μονταζ h/eimailefteros